კუნძული(დასრულებული)

...

მესამე პირი:
ყველა ერთ ოთახში შეკრებილიყო და იუმის უყურებდა, რომელიც სუსტად სუნთქავდა. თავი კი ჯონგინის კალთაში დაედო.

-რამდენ ხანს უნდა იყოს ასე? -იკითხა სუჰომ.

-არ ვიცით... იმედია დიდხანს არა, რადგან მისი საქციელების გარეშე ვერ გავძლებ... - თქვა იოკომ და მძინარე იუმის გახედა.

-თქვენ წადით ამ წამდებს მე დავალევინებ და მე მივხედავ. -თქვა ქაიმ და დანარჩენებმაც დატოვეს იქაურობა.

სუჰოს pov:
-ქაი ასეთი შეშინებული ჯერარ მინახავს. -ვთქვი და იოკოს უფრო ჩავეხუტე.

-ხო... მაგრამ აუცილებელი იყო ასე გამხდარიყო იუმი?! რა დღეშია ნახე... -მითხრა და კინაღამ ცრემლები წამოუვიდა.

-მალე კარგად გახდება! აი ნახავ-ვუთხარი და ამის მეტი აღარაფერი გვითქვამს.

მიუს pov:
-ჰეი! მიუ მისმენ?- ფიქრებიდან სეჰუნის ხმამ გამომარკვია.

-აა... არა ბოდიში რამე გინდოდა?

-არა... კარგი დაიძინე. -მითხრა თუ არა ხმა აღარ გავეცი და დავიძინეთ... ვიცი ხვალ უკეთესობისკენ წავა ყველაფერი.

ჩანიოლის pov:
-ქეთი მორჩი ლანძღვას და ნაოკოს ხელახლა მოკვლის გეგმის შედგენას მოკვდა უკვე- ვუთხარი დაღლილმა. ვაი კისერიიი...

-გაჩუმდი! ესეგი... წყალში გავურიოთ სოდა, წიწმატი, ლიმნის წვენი, საწებელი, წითელი წიწაკა... ხო ეგაა ჯერჯერობით. -თქვა და კინაღამ გადმომივარდა კისრიდან იმხელაზე შეხტა.

-ქეთიი... დიდი ხათრი კი მაქვს და მიყვარხარ, მაგრამ მძიმე ხარ. -ვუთხარი და საწოლზე დასმას ვუპირებდი, როდესაც მაიმუნივით მომეკრო.

-პარკ ჩანიოლ! ხელის გულით ატარებენ და მე არ ნატარებ, მაგრამ კისრით მაინც მატარე! -თქვა.

-მაღალი ვარ და აარტყავ თავს. -ვუთხარი თუ არა თავში ხელი ჩამცხო და საწოლზე დახტა.

-მერე რა ჩემი ბრალია?! მე გითხარი ორმეტრიანი გაიზარდეთქო?! არა რა ხმა არ გავიგო შენი! -დამიყვირა და დაიძინა.

ქაის pov:
იუმისთან მე დავრჩი და ვუვლი. არ ვიცი, როდის მაგრამ შემიყვარდა... მიყვარს და ამას წყალი არ გაუვა.

-იუმი დროზე მოდი გონს რა იქნება. ყველას ენატრები და თან ჩემი პასუხი არ გაგიგია...

2კვირის შემდეგ...
-გონს მოვიდაა! -დავიყვირე გახარებულმა და ჩავეხუტე...

ვიცი პატარაა, მაგრამ მეტი ვერ დავწერე ამისთვის ბოდიში. შემდეგი თავი ბოლოა.
დროებით❤