Hoe moet het nu verder?

Hoofdstuk 8: De huwelijksreis

Om 7 uur zijn we al op het vliegveld voor onze huwelijksreis. We zwaaien Fleur, Elena, Floriane, Marion, Romeo en Ellis uit. Dan stappen we het vliegtuig in op weg naar Barcelona. Om 10 uur komen we aan in Santa Susanna, Barcelona ligt een uur rijden van deze stad. We gaan eerst naar ons hotel Aqua Marina. We komen aan in ons hotel en het is nog mooier dan op de foto’s. “Wauw Wolfs. Het is echt prachtig.” “Ja, dat is het zeker Eef.” We gaan ons inchecken en dan gaan we naar binnen. “Wauw, wat een mooie kamer en ook zo ruim.” “Ja, ja, ik heb smaak hé.” Hij knipoogt en ik begin wat te blozen. Dan bergen we onze spullen wat op. Ik doe dan mijn bikini aan. Wolfs ziet het en hij doet zijn zwembroek aan. We gaan zwemmen. “Bommetje!” Ik spring zo recht het zwembad in. Wolfs springt er dan ook in. Ik duik onder het water en Wolfs vindt me bijna niet meer. Pas na een paar minuten zwem ik naar boven. Wolfs pakt me meteen vast.

“Ik dacht dat ik je kwijt was.” “Sorry, ik wou je niet ongerust maken.” “Het is al goed Eef.” En al gauw volgt er een watergevecht. Na twee uur gaan we het zwembad uit en gaan we terug naar ons hotelkamer. We douche ons en dan gaan we gaan eten. “Hmmmm, wat lekker, maar toch kook je veel beter.” Wolfs lacht. “Wolfs wat gaan we morgen bezoeken als eerst?” “Le grada familia is voor in de voormiddag en in de namiddag gaan we het aquarium bezoeken.” “Ik heb er nu al zin in.” Na een uurtje zijn we klaar met eten. We kleden ons om en dan gaan we nog iets gaan drinken. Het is heel gezellig en ik krijg Wolfs zelfs op de dansvloer. We amuseren ons rot en voor we het weten is het al 2 uur in de ochtend. We gaan terug naar ons hotelkamer. We vallen direct in slaap.

De volgende morgen maakt Wolfs me wakker. “Kom schoonheid, tijd om op te staan.” Ik sta op en maak me klaar. Wolfs was al aangekleed. Om acht uur gaan we gaan ontbijten. Dit is zoals het avondeten een buffet. Om 10 uur staan we aan de La grada familia. “Wat een groot gebouw.” “Ja, het blijft groeien met de jaren. Ze zijn er al meer dan 100 jaar mee bezig.” “Waarom duurt het zolang voor het helemaal gebouwd is?” “Dat komt omdat het gebouwd wordt door Gifts die de mensen geven, maar de laatste tijd geven de mensen niet meer zo snel.” “Ow, ik snap het.” We gaan naar binnen. Ik zie dat Wolfs het prachtig vind. Wolfs houdt nu eenmaal van kunst, maar ik moet toegeven dat ik het ook prachtig vind. “Ik wist niet dat kunst zo mooi kon zijn.” “Wacht maar af liefje, als je het huis van Gaudi ziet.” “Is dat voor morgen?” “Ja liefje en ook het museum van Picasso.” “Kom laten we verder kijken.” “Is goed.” Na drie uur hebben we het volledig gezien.

Ondertussen was het al 1 uur in de middag. We gaan eerst wat gaan eten. Wolfs neemt scampi’s en hij lacht om mijn gezicht dat ik trek. Ik neem gewoon spaghetti. Om half drie vertrekken we naar het aquarium. “oh, Wolfs kijk, wat schattig die dolfijnen en oh Wolfs kijk die knuffelbeertjes eens. Die ogen kijken zo schattig.” “Alsjeblieft Eef.” Hij geeft me knuffel van een schildpad met op zijn rug nog een klein schildpadje erin. “Oh, wanneer heb je dit gekocht?” “Net, vind je het mooi?” “ja, het is prachtig. Dank je wel.” Rond 18 uur vertrekken we weer naar ons hotel. Om 19 uur komen we aan in het hotel. We doen ons zwemkledij aan en we gaan naar het zwembad. We springen tegelijk in het zwembad. We zwemmen eerst wat lengtes en daarna houden we weer een watergevecht die ik weer win. Twee uur later keren we terug naar ons hotelkamer. Ondertussen is het al 21 uur. We maken ons klaar voor het avondeten. Na het eten gaan we naar de disco van ons hotel. om 1 uur ’s ochtends gaan we gaan slapen.

De volgende morgen kust hij me wakker. Ik maak me dan klaar voor het ontbijt en na het ontbijt vertrekken we. Wolfs is gek aan het doen en ik moet de hele tijd lachen. Voor we het weten is het avond. Het was heel gezellig en het huis van Gaudi was ontzettend prachtig, maar het museum van Picasso vond ik maar niets. Wolfs vond Picasso geweldig, maar ja hij houdt van kunst en ik niet. De twee weken zijn heel snel voorbij gaan. Ik vind aan de ene kant jammer dat we vandaag terug naar huis gaan, maar aan de andere kant mis ik onze dochtertjes en de anderen. Om 12 uur zitten we in ons vliegtuig. Ik moet toegeven dat ik heel erg moe ben. Ik leg mijn hoofd op Wolfs zijn schouder. “Ben je moe Eef?” “Ja, het waren hele mooie twee weken, maar ze waren ook heel vermoeiend.” “Dat kan ik wel geloven.” “Het zijn wel twee weken die ik nooit zal vergeten.” “Ik zal ze ook nooit vergeten. Oh lieve Eef, wat hou ik ontzettend veel van jou.” “Ik hou ook ontzettend veel van jou.” “Sluit je oogjes maar Eef.” Ik hoorde Wolfs nog wat zeggen, maar ik verstond niet wat hij zei. Ik was al half ingedommeld. Wolfs streelt door mijn haren en kijkt naar buiten.