O gün cumhuriyetin 15.yılıydı. Ve Atatürk yatağında Salih Bozok'a dönüp dönüp :
"Ah Ankara. Ah Ankara'ya gidemedik." diye söyleniyordu. O sırada hiç beklenmedik bir şey oldu. 29 Ekim törenlerinden dönen kuleli askerisi öğrencilerini alan vapur Dolmabahçe önünden geçiyordu. Öğrenciler vapurdan atamızı görmek istiyoruz diye bağırdılar. Atatürk sesleri duyunca pencereye gitmek istedi. Yanındakiler itiraz ettiler. Kılıç Ali vapura camdan uzaklaşın işareti yaptı ama nafile. Atatürk ısrarcıydı. Koluna girdiler, pencere önünde bir koltuğa oturdu ve dışarı, öğrencilere baktı. Gençler sevinçle bağırdılar. Bir kısmı onu daha yakından görebilmek için suya atlayıp saraya doğru yüzmeye başladı. Sonra bir ara hep bir ağızdan 10.Yıl Marşı'nı söylediler. Çıktık alınla sesleri Dolmabahçe'nin hüzünlü duvarlarında yankılandı. Atatürk gözyaşlarını daha fazla tutamadı. Yanındakiler son düşmanı ölümle savaşan bu kudretli adamın ilk kez o gün ağladığını gördüler.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Son 300 : Atatürk
RandomBu kitapta Atatürk'ün son 300 gününe tanıklık etmiş kişilerin yazdıkları ya da anlattıkları anılardan yararlanılmıştır. 45 dakikalık belgeselden tek tek işlenmiştir.
