"Hayaller Yazınca Güzel"

15. Bölüm

O çikolatalardan sonra gözlerimi açtığımda yine aynı şeyi gördüm. Hadi ama, biri kamerayı göstersin de el sallayayım? Yine mi hastane? Daha yeni çıkmıştım ama yaa. Yağız'ın konuşmasıyla sitemim kesildi. Ne mutlu olabiliyordum, ne sitem edebiliyordum. Her duygum yarım yamalak.

Bir daha asla çikolata yok sana Dünya!

Ne-neden?

O yemeni video çeksem emin ol tıklanma rekoru kırardın, rekorlar kitabına falan girerdin herhalde.

Yok artık, o kadar çok yemedim.

Evet, iyiki o kadar çok almadım.

Abartma Yağız, çıkartırlar şimdi.

Sen öyle san.

Ne demekti bu? Neden böyle söylemişti şimdi? Ve neden bu kadar sinirliydi? Bu kadar şaka gerçekten yeter. Doktorun girmesiyle ayağa kalktı. Deminki sinirinden eser yoktu. Of Yağız! Doktor taburcu ettikten sonra çıktık.

Amacın ne senin?

Ne?

İşte onu soruyorum, amacın ne?

Bende ne yaptım diyorum.

Neden beni korkutmaya çalışıyorsun?

Kimseyi korkutmaya çalışmıyorum ben. Sadece.. Sadece artık kendine gel tamam mı? Küçük bir çocuk değilsin sen. Yaşının gösterdiği ol.

Öyleyim zaten dedim sinirli ifadeyle.

İşte, dikine gitmeden, sinirlenmeden duramıyorsun. Çocuk gibi.

Ah cidden, bu kadar saçmalık yeter deyip arabaya bindim. Evimin önüne götürene kadar konuşmadık hiç. Kapıyı kapatacağım sırada "Özür dilerim" dedi. "Ben sadece sana bir şey olmasından korkuyorum. Burası senin saflığın gibi temiz bir yer değil" deyip gülümsedi. Onun gülümsemesine cevap vermemek odunluk oluru. Üstelik o gülünce gülmemek zordu. Hatta imkansızdı. Tam kapıdan gireceğim sırada biri kolumdan tutup beni kendine çevirmişti. Korkudan yalnızca gözlerimi kapatabilmiştim. Yağız haklıydı sanırım. Hala çocuk gibi şeyler yapıyordum. Gözlerimi açtığımda karşımda gülerken gözleri de gülen Can'ımı gördüm. Sıkıca sarıldım ona. Ah nasıl özlemişim kokusunu. Bir şey söylemek istedi ama susturdum onu. "Sadece bu anı yaşamayı, dinlemeyi istiyorum Can, lütfen. Sonra istediğin kadar bağır bana, kız. Haklısın, sonuna kadar hemde."

Uzun süre sarıldıktan sonra sarhoş olmuş gibiydim.

Evet, şimdi başlayabilirsin.

Ben ondan gelen sözcükleri dinlemeye hazırken tekrar sarıldı bana, sımsıkı.

Sarılarak anlaşmak daha iyi uyku.

Annem bizi bilmiyordu, bizi kimse bilmiyordu. Zamanı gelmiş miydi? İkimiz de 18dik henüz. Bazı şeyler için erken olsa da, hayır bunun şu an zamanıydı. Anneme her şeyi anlatmaya hazırdım. Hani deli cesareti olur ya, şu an bende vardı. Ama Can o fikrini söyleyince tüm o cesaret kayboldu. Ve bir kez daha benzerliğimize şaşırdım.

Seni tanıştırmak istediğim birileri var uyku. Eğer istersen.

Ah neden istemeyim aptal çocuk?

Kim? dedim. Ne var? Cevabını bildiğim soruları sormak çok hoşuma gidiyor.

Ailem. Aslında seni tanıyorlar ama beraber aynı evde olursanız daha iyi olur. Hem kızma ama bu fikir benden çıkmadı.

Ne, nasıl? Bu ilerideki kayınvalidemden mi çıktı? Beni bu kadar çok mu sevdi? Ben bunları içimden düşünürken söyledi.

Kardeşim Ceylin, seni görmeyi çok istiyor. Annemlere de o bahsetti senden.

Nasıl? Bu sefer bilmediğim cevabın sorusuydu bu.

Ne zaman gelecek diye sordu 5 gün önce. Hatta hastanede kaldığın için yanına gelmeyi bile düşündü, evden bile kaçtı. Neyse ki onu bulmayı başardık. E bulunca iş bitmiyor, evdekilere de anlatmak gerekiyor, merak ediyorlar ne olduğunu. Her şeyi baştan sona anlattım bende. Resmini falan görmek istediler. Sürpriz yapmak istedim ama Ceylin biraz daha sabredemedi. Nasıl biri olduğunu fiziken anlattı. Ama bu meraklarını gidermedi tabi. Bende bu akşam yemeğe davet edelim mi diye sordum. Annem nasıl sevindi, nasıl parladı gözleri bilemezsin.

Beni severler mi sence?

Onlar benim mutlu olmam için her şeyi yaparlar.

Zorla severlerse ya? Oğlum mutlu olsun diye sevmiş numarası yaparlarsa?

Bak uyku, annem dobradır, babamın da şimdiye kadar kimseyi sevmediğini görmedim. Annem senden hoşlanmazsa belli eder, yapmacık hareketleri yoktur.

Ah, nasıl mutlu oldum bilemezsin Can. Of, ne yapacağım ben şimdi? Bu düşüncelerle boğuşurken Can beni kolumdan çekip arabaya oturttu. Haydiii, nereye gidiyoruz şimdi? Üstelik aldığı yeni araba cidden hayallerimin arabasıydı, lacivert Mini Cooper. Yani herhalde yeniydi, arkadaşlarından ödünç değilse. Ki benim tanıdığım Can ödünç şeyler almazdı.