Για Τα Ματια Της Ελεαννας

56-Οπτικη Γωνια Βασιλη

Παιρνω την σακούλα με το φαγητο καο βγαίνω έξω.

«Βασίλη;»άκου.

Δεν γυρνάω αμέσως.Αλλα ξέρω ποιος είναι.Μετα από όλα άλλωστε πως μπορώ να ξεχασω την φωνη της.

«Γεια σου Μαρθα»λέω.
«Ουαου.Αληθεια εσυ είσαι»λέει μην πειστευοντας τα μάτια της.

Παει καιρός άλλωστε.
Ούτε καν θυμάμαι ποτέ την είδα τελευταία φορά.

«Πω είσαι;»με ρωτάει.
«Καλά.Εσυ;»
«Καλά.Σου έστειλα και μήνυμα δυο φορές να δω τι κανείς.Ποτε δεν απάντησες»λέει.
«Ήμουν απασχολημένος»λέω.
«Το έμαθα.Εισαι με κάποια»
«Ναι είμαι.Που το ξέρεις εσυ;»ρωτάω.

Αλλά φυσικά.
Η Ελεάννα έχει βάλει καμία εικοσαριά φωτογραφίες στο Facebook.
Και να θες δεν μπορείς να μην το ξέρεις.

«Το είδα.Ειναι όμορφη»
«Είναι»λέω γρήγορα.
«Και φενεσαι χαρούμενους.Χερομαι»

Η Ελεάννα.
«Πρέπει να φυγω»λέω.
«Χάρηκα που σε είδα»λέει και γελάει.
«Και εγώ»λέω και μπαινω στο αμάξι.

Ανοίγω το παραθυρο.
«Να προσεχεις τον εαυτό σου»λέω και φεύγω.

Δεν ξέρω αν ήμουν απόμακρος η κακός,αλλά δεν μου βγαίνει να πω κάτι άλλο.Ειναι καλός άνθρωπος δεν λέω το αντίθετο,αλλά η σχέση μας -τώρα που βλέπω πως είμαι ναι νιώθω με την Ελεάννα-φενεται ανούσια.Αν ήξερα τότε ότι θα ερχόταν η Ελεάννα στην ζωή μου δεν θα ήμουν μαζί της.Ποιος ο λόγος;

Είχε πολύ κίνηση.Αργησα να πάω.Σιγουρα θα έχει ξυπνησει τώρα.

Βλέπω κόσμο έξω από το σπιτι μου.
Τι γίνεται;

Παρκάρω γρήγορα και βγαίνω να δω.

Τι;
Τι συμβαίνει;

Βλέπω τόσα πραγματα ταυτόχρονα που ούτε να τα επεξεργαστώ δεν μπορώ.

Από την άλλη πολύ κόσμος γύρω μου.

Από την άλλη η πυροσβεστική να μπαινωβγαίνει στο σπιτι μου.

Καπνός παντού.
Και φωτιά.

Πιάσαμε φωτια!!!

Βλέπω την Εύα έξω με την μαμά και την Γεωργία.

«Εύα;»λέω.
«Βασίλη!Ηρθες!»λέει και με αγκαλιάζει.

Είναι μαύρη σε όλο της το πρόσωπο.

«Τι έγινε Εύα;Τι-τι έχει γίνει;»λέω.
«Φωτιά.Πιασαμε φωτιά Βασίλη.Τρομαξαμε τόσο πολύ.Ευτυχως η Γεωργία έβγαλε γρήγορα την μαμά έξω.Ημαστε καλά»

Θεε μου
Δεν μπορώ να το πειστεψω.

Πάω στην μαμά.
«Μαμά καλά είσαι;»λέω.
«Βασίλη...»λέει κλαιγοντας «συγνώμη.Ηθελα να μαγειρέψω κατι.Να σας κάνω έκπληξη».

Τι;
Κοιταω την Γεωργία.

«Άφησε το ματι της κουζίνας ανοιχτό.Το ξέχασε»λέει.

Αγκαλιάζω την μαμα.
«Όλα καλά μαμά.Ολα καλά»λέω.

Δεν χρειάζεται να νιώθει και τύψεις.
Δεν το έκανε σκόπιμα.

Η Ελεάννα!

Κοιταω γύρω αλλά δεν την βλέπω πουθενά.

«Γιατί δεν είναι η Ελεννα μαζί σας;»λέω.
«Τι εννοείς;Ήταν μέσα;»λέει η Εύα.
«Δεν την έβγαλαν;Ελεάννα!!!»φωνάζω αλλά τίποτα.
«Δεν το ήξερα ότι ήταν μέσα.Δεν την βγάλανε Βασίλη»λέει

Όχι όχι όχι.

Βλέπω έναν πυροσβέστη και τον πλησιάζω.
«Η κοπέλα μου!Η κοπέλα μου είναι μέσα!Γιατι δεν την βγάλατε;»του λέω.
«Τι;Υπάρχει και άλλο πρόσωπο μέσα;Μας είπαν ότι δεν υπήρχε άλλος»
«Υπάρχει!»λέω και βγάζει το ασύρματο και κάτι λέει.

Παναγία μου.
Αν έχει παθει κάτι;
Αν δεν μπορούσε να αναπνεύσει και...

Πάω να μπω όταν βλέπω έναν πυροσβέστη να κρατάει στην αγκαλιά του την Ελεάννα.Τα ρούχα της ήταν μαύρα και είχε κλειστά τα ματια.

Γιατί έχει κλειστά τα μάτια;

Πάω γρήγορα κοντά.
«Μωρό μου...»λέω αλλά τίποτα.

Βλέπω η κοιλιά της να κουνιέται και το κεφάλι του Ντοριτο να βγαίνει έξω από την μπλούζα της.