Για Τα Ματια Της Ελεαννας

59-ΑΝΤΕ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΒΑΣΙΛΗ!

«Πως νιώθεις;Εντάξει είσαι;»με ρωτάει η Βασίλης.

Νομίζω για χιλιοστή φορά.

«Βασίλη μην το ξαναπείς.Ειμαι τέλεια»λέω και χαϊδεύω τον Ντοριτο.

Τον έχω στην αγκαλιά μου.

«Αρχίζω να ζηλεύω να ξέρεις...»λέει και ξαπλωνη διπλα μου.
«Γιατί;»
«Νομίζω ο Ντοριτο σε συμπαθεί πιο πολύ από εμένα»λέει και γελάω.

Δεν θα με πειραζε αυτό...

«Δεν νομίζω.Του αρεσει επειδή τον χαϊδεύω αλλά νομίζω εσένα προτιμάει»και τον πέρνει και τον αφηνει κάτω.

«Ελεάννα θέλω να μιλήσουμε για κάτι»λέει.

Οχ.
Αυτό ακούγεται σοβαρό.

«Πριν σου πω θέλω να μου υποσχεθείς ότι δεν θα θυμώσεις και θα με αφήσεις να τελειώσω»λέει.

Οχ Οχ όχι.

«Μην!Μην μου πεις ότι πηγές με άλλην εμώ ήμουν στο νοσοκομείο γιατί θα στο κόψω μα το θεο!»λέω και κοιταω στο παντελόνι του για να καταλάβει τι εννοώ.

«Τι;Όχι βέβαια.Πως σου ήρθε αυτό;»λέει.

Ευτυχώς...

«Τι είναι τότε;»
«Το σπιτι μας διπλα είναι πολύ χάλια.Και θέλει πολλά λεφτά για να φτιαχτεί»λέει.

Το είδα ότι είναι χάλια.

«Επειδή δεν έχουμε αυτά τα λεφτά δεν μπορούμε να το φτιάξουμε»λέει.
«Και που θα μείνετε τότε;Στο ξενοδοχείο;»ρωτάω.

Με κοιτάει περίεργα.
Γιατί με κοιτάει έτσι;
Λες και περιμένει κάτι να πω ή κάτι να κάνω.

«Θα μείνουμε στο πατρικό της μαμά μου»λέει.Αυτο ήταν;
«Δεν το ήξερα ότι έχετε και άλλο σπιτι»λέω.

Γιατί μου είπε να μην θυμώσω;
Για αυτό τον λόγο;
Σιγά.

«Μόνο που είναι μακριά λίγο»
Τι;
«Ποσό μακριά;Καμία ώρα;»λέω.
«Πέντε»λέει.

Ξεροκαταπίνω.
«Τι πέντε;»ξαναρωταω.
«Πέντε ώρες μακριά»λέει.

Σηκονομαι γρήγορα από το κρεβάτι.

«ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ ΠΕΝΤΕ ΩΡΕΣ ΜΑΚΡΙΑ;;;»φωνάζω.

Όχι.
Όχι πάλι.

«Άκου μωρό μου...»
«Θα πάτε να μείνετε εκει;»
«Δεν έχουμε άλλη επιλογή...»
«Τι λες Βασίλη;»
«Έχει και ένα ίδρυμα για την μαμά μου εκει κοντά και...»
«Δεν θα πας Βασίλη!»λέω.

Δεν πρόκειται.

«Τι εννοείς δεν θα πάω;»λέει.

Φενεται νευριασμενος.
Το ίδιο όμως και εγω.

«Δεν.Θα.Πας!»λέω.
«Δεν κατάλαβα!Απο που προέκυψε αυτό τώρα;Δεν σε ρωτάω Ελεάννα!Στο λέω!»λέει.
«Βασίλη όχι!Τελος!Ας πάνε αυτοί και εσυ μείνε εδώ μαζί μου!»
«Και να αφήσω την οικογένεια μου;»
«Τότε ζητά λεφτά από τον Αλέξη.Τοσα έχει.Ας το φτιαξει αυτός το σπιτι διπλα»
«Ακούς τι λες;Το ξέρεις ότι δεν μπορώ να το κάνω αυτό!»
«Βασίλη!»
«Ελεάννα δεν μαρεσει το ύφος σου!»
«Ούτε εμένα αυτά που μου λες!Ειπες δεν θα με αφήσεις.Ποτε»λέω.

Μου έρχεται να κλάψω από τα νεύρα μου.

«Μα δεν θα σε αφήσω.Θα βλεπόμαστε τα Σαββατοκύριακα.Θα μιλάμε»
«Μην λες αυτές της βλακείες σε εμένα.Τα έχω ξανά ακούσει αυτά!»
«Θα πετύχει θα δεις»
«Όχι δεν θα δω!Δεν θέλω και δεν χρειάζεται να το περάσω ξανά!»
«Το εννοείς Ελεάννα.Δεν μπορώ να μην πάω»
«Εννοώ ότι αν πας τελειώσαμε!»λέω.
«Τι;Δεν το εννοείς αυτό!»λέει.
«Το εννοώ!»
«Ελεάννα!»
«Ξέρεις κάτι;Αφού θα πας δεν χρειάζεται να το συζητάμε άλλο»

Κάνει ένα βήμα μπροστά.

«Ελεάννα σύνελθε.Ειναι σημαντικό.Σου λέω δεν βγαίνουμε οικονομικά!»
«Σκασίλα μου!»λέω.
«Τι;Σκασίλα σου;Ώστε δεν σε νοιαζει εται;»λέει και δεν μιλάει.

«Τελικά είσαι εγωκεντρική!»λέει και φεύγει.

«ΑΝΤΕ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΒΑΣΙΛΗ!»φωνάζω.

Ελπίζω να με άκουσε.

Όχι.
Δεν το περναω πάλι.
Ειδικά με τον Βασίλη.
Όχι.