Η μεταμόρφωση

5. Η αλήθεια

-"Έχεις παραισθήσεις από τους γονείς σου. "

Και να ξέρε την αλήθεια αλλά δεν μπορώ να του πώ τίποτα ακόμα, πρέπει να σιγουρευτώ πρώτα.

-"Κώστα μην λες βλακείες έχω ξεπεράσει το τι είχε γίνει με τους γονείς μου εδώ και πολύ καιρό "του λέω θυμωμένη

-"Ελπίδα ηρέμισε ήταν μόνο μια σκέψη του πατέρα μου" λέει και με πλησιάζει

-"Ήρεμη είμαι απλός δεν θέλω να νομίζεις ότι είμαι τρελή "

-"Δεν νομίζω τίποτα τέτοιο πως σου ήρθε αυτό"

-"Απλός επειδή έχασα τους γονείς μου δεν σημαίνει ότι είμαι τρελή"

-"Εντάξει δεν θα το ξανά αναφέρω "

-"Μπορούμε να πάμε καμία βόλτα;"τον ρωτάω και τον κοιτάω με τα γαλάζια μάτια μου και του κάνω τα puppy eyes

Εκείνος φυσικά και δεν μπόρεσε να πεί όχι σε αυτά τα γλυκά μάτια

-"Καλά εντάξει αλλά θα πάμε σε κάποιο μέρος με πλήρους ασφάλεια " μου λέει σοβαρός

-"Και εγώ ήθελα να είμαστε μόνη μας "του λέω στεναχωρημένη

Έρχεται ποιό κοντά μου με κοιτάει στα μάτια μου και μου λέει:

-" Μικρή φοβάμαι να μην σου κάνουν κακό δεν μπορώ να το επιτρέψω να συμβεί κατι κακό ενώ εγώ είμαι εκεί μαζί σου"

-"Καλά δεν θα επιμείνω "

Έβαλε ένα χαμογελο στο προσωπο του και με αγκάλιασε, δεν μπορώ να πω πως δεν μου άρεσε αλλά έπρεπε να διακόψω αυτήν την τόσο ωραία στιγμή ξανά

Απομακρύνομαι λίγο και τον ρωταω:

-"Κώστα μπορώ να σε ρωτησω κατι "

-"Πες μου μικρουλα"

Τέλεια τώρα θα με λέει μικρουλα τι καλύτερο 😐

-"Πως μεταφέρθηκα εδώ;"

~~~ΚΩΣΤΑΣ POV ~~~

Τώρα πως της έλεγες την αλήθεια ; Δεν μπορώ να της πω την αλήθεια το μόνο που θα κάνω είναι να την φοβήσω περισσοτερο και αυτό είναι το λιγότερο που θέλω να κάνω.

-"Εμμ... -

-"Τι εμμ; θα μου πεις η θα με σκάσεις "μου λέει όλο περιέργεια

-" Το προηγουμενο νοσοκομείο δεν μπορούσε να σε κάνει να ξυπνήσεις και γι'αυτό σε έφερα στο νοσοκομείο του πατερα μου που ήταν ποιο σίγουρο "

Αυτό ήταν το μόνο που μπορουσα να σκεφτω. Ξέρω πως δεν είναι σωστό να της κρύψω την αλήθεια αλλά δεν είχα άλλη επιλογή

Όλοι έχουν επιλογή μπούφε

Στην δικιά μου θέση όχι

~~~End of POV ~~~

Όταν μου είπε τι έγινε κάτι μέσα μου, μου έλεγε πως ήταν ψέματα αλλά δεν μπορουσα να πιστεψω πως ο μόνος άνθρωπος που ήταν δίπλα μου εκείνη την στιγμή θα με κορόιδευε οπότε δεν έδωσα σημασία.

-"Μπορουμε να παμε σπίτι μου θελω να ξεκουραστώ και εδώ είναι το μόνο μέρος που δεν θέλω να είμαι "

-"Τόσο χάλια είναι;" λέει κοιτάζοντας με με ένα πονηρό βλέμμα

Τόσο ανωμαλος βρήκε να βγει, μακάρι να μην έχει κοπέλα όχι ότι με νοιάζει αλλά δεν θα ήταν και ότι καλύτερο.

-"Ελπίδα πως ξέρεις το όνομα μου;"

-"Εεε;"

Μόλις με ρώτησε ήμουν σε φάση πως το ξέχασα είχα είδη χρησιμοποιήσει το όνομα του ουτε εγώ δεν ξέρω ποσες φορες.

-"Ααα αυτό, εε μου το είχε πει η κοπέλα που έχω για να μου λέει τα νέα της εταιρίας "

-"Α εντάξει τότε " λέει σκεπτόμενος

Δεν νομίζω να με πίστεψε αλλά τουλάχιστον θα έχω χρόνο να σκεφτω για κάτι ποιο επιτυχημένο την άλλη φορά που θα με ρωτήσει.

Ακούω το τηλέφωνο του να χτυπαει, μακάρι να μην είναι η κοπέλα του αν έχει δηλαδη

Μόλις είδε ποιος τον επερνε νευριασε και βγήκε έξω χωρίς να μου πει τίποτα, τι ευγενικός που είναι

Εγώ σε αντίθεση ξαπλωσα στο κρεβάτι και άνοιξα την τηλεόραση και για πρωτη φορα μετά από πολυ καιρό έβαλα να δω είδησης ήταν η πρωτη φορα που ήθελα να δω μήπως έχει κανα νέο για το παρκο.

Οταν είδα τα νέα συνηδητοποιησα οτι επρεπε να είχα παρει την εκδίκηση μου όταν είχα την ευκαιρία τώρα πια ειναι πολυ αργα

~~~~ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ~~~~