Η μεταμόρφωση

7. Κοπέλα?

Μόλις η πόρτα άνοιξε είχα πάθει σοκ. Ήταν ένα κορίτσι.

-"Είσαι καλά ; "με ρώτησε με χαμηλή φωνή

-" Ναί καλά είμαι, εσύ ποιά είσαι; "ρώτησα με περιέργια

-" Με λένε Κατερίνα " λέει με ένα χαμόγελο στα χείλη της

-"Και μένα... "

-"Ξέρω ποιά είσαι "λέει διακόπτοντας με

-" Ξέρεις ; " λέω σοκαρισμένη

-"Ναί, αλλά δέν χρειάζεται να ανησυχείς "

-"Γιατί βρίσκομαι εδώ ; "

-"Σε βρήκα λιπόθυμη στο πάρκο και σε έφερα στο σπίτι μου " λέει φοβισμένη

-"Δεν είναι ανάγκη να φοβάσαι, αλλά γιατί; " λέω λυπημένη

Νόμιζα πως όλα όσα έγιναν χθες ήταν αλήθεια αλλά έκανα λάθος

-"Ειμαι γιατρός και μου αρέσει να βοηθάω όσους ανθρώπους μπορώ "

-"Δέν έπρεπε να με βοηθήσεις " της λέω προβληματισμένη

-"Πώς ξέρεις το όνομα μου ; "την ρωτάω

-"Κατερίνα θα έρθετε κάτω, βαρέθηκα τοσην ώρα μόνος μου "

-"Ποιός είναι αυτός ; " την ρώτησα

-"Κοίτα μπορεί να σου έκανα μια μικρή πλακίτσα" λέει μετανιωμένη

-"Σε άκουω " λέω με σταυρωμένα τα χέρια μου

-"Ο Κώστα είναι ο αδελφός μου και σε έφερε εδώ για να ξεκουραστείς " λέει κοιτάζοντας το πατώμα

-"Και γιατί το έκανες όλο αυτό ;"την ρωτάω

-"Ήταν ένα τεστ, ήθελα να δω αν εισαι κατάλληλη για τον αδελφό μου"

-"Τότε μην αφήσουμε τον αδελφό σου μόνο του "λέω και βγαίνω έξω

-"Περίμενε "είπε τρέχοντας για να με προλάβει

-"Κοίτα σου ζητάω συγγνώμη αλλά ο αδελφός μου είχε ένα άσχημο παρελθόν και το μόνο που θέλω είναι να τον προστατεύσω "

-"Δεν θα συνεχίσω αυτήν την συζήτηση και δεν θα πω τίποτα στον Κώστα " λέω νευριασμένη

-"Ξέρω οτι είσαι νευριασμένη αλλά πρέπει να ξέρεις και κάτι άλλο "λέει με χαμηλή φωνή

-" Δεν νομίζω ότι χρειάζεται " λέω και συνεχίζω να περπατάω

-"Εκείνος μου είπε να το κάνω "

Ε αυτό ήταν, δεν μπορώ να πιστέψω πως έβαλε το φταίξιμο στον ίδιο της τον αδελφό, αυτό παραπαει.
Γυρνάω και την βλέπω να τρέχει μέχρι που σταμάτησε.