Η μεταμόρφωση

1. Η γνωριμια

Ξύπνησα κατά τις 6 το πρωί, κάτι συνηθισμένο για μένα εδώ και 2 χρόνια. Σηκώθηκα έκανα μπάνιο, ντύθηκα και πηγα να φάω.

Πάω να κάτσω και ακούω το κουδούνι φυσικά και πηρα το τηγάνι μαζί μου γιατί ποτέ δεν ξέρεις ποιός μανιακός μπορεί να είναι.

Πλησιάζω κοντά στην πορτα.

-"Ποιός είναι;" ρώτησα

-"Ο Νίκος είμαι άνοιξε ,δέκα ώρες κάνεις " φωνάζει έξω από την πόρτα της

-"Σου έχω πεί χίλιες φορές, πως δεν χρειάζεται να έρχεσαι να βλέπεις πως είμαι, έχουν περάσει 2 ολόκληρα χρόνια " λέει και του ανοίγει

-"Είναι τόσο κακό να βλέπω την ξαδέλφη μου;"

-"Τέλος πάντων δεν έχω χρόνο σε λίγο πρέπει να φύγω"

-"Καλά θα σε συνοδεύσω μέχρι έξω"

-"Αρκετά Νίκο βγες έξω ,τώρα θα μιλήσουμε στο τηλέφωνο αργότερα"

-"Καλά απλός να ξέρεις πως είμαστε εμείς εδώ για σένα"

Μόλις έφυγε πήρα την τσάντα μου και έφυγα.Περπατούσα γρήγορα και δεν κοίταγα που πήγαινα, μια στιγμή νιώθω να με κρατάει κάποιος.

Είδα έναν ψηλό μυώδη άντρα με κάστανα μάτια ήταν θεός, μα ξέρεις τι λένε ποτε μην κρίνεις κάποιον από το εξώφυλλο του.

-"Κυρα μου ,κοίταξε που πηγενεις "

Κυρά μου ,με είπε κυρά μου ,ε δεν τα παμε καλα

Τον κοίταξα με νευριασμένο ύφος και του ειπα:

-"Για να σου πώ κυρά να πεις την μανα σου ,όχι εμένα αντε γιατί έχουμε και- " πηγα να φυγω και με τραβάει από το χέρι

-"Πολύ θράσος έχεις μικρή"

-"Δικό σου θέμα τώρα άσε με "

-"Πρώτα θα ζητήσεις συγνώμη και μετά θα το σκεφτώ αν θα σε αφήσω"

Εγώ αυτούς δεν τους χονεύω με τιποτα και έκανα κάτι που μπορεί να μετάνιωσα του πάτησα το ποδι με τα ψηλοτάκουνα που φορούσα και αρχισα να τρέχω σαν τρελή.

Το μόνο πραγμα που άκουσα να μου λέει ήταν :

-" Μην νομίζεις πως γλυτώσες τόσο γρήγορα"

Μετά από κάτι λεπτά έφτασα στο γραφείο ευτυχως που δεν ξανά έπεσα πανω σε κανα ανωμαλο.

-"Κυρία Ελπίδα ευτυχώς που φτάσατε υπάρχει ένα προβλημα με τα καινούρια μοντέλα "

Και άρχισε η καθημερινή ρουτίνα

-"Τι προβλημα υπάρχει ξανα;"