KALP YANGISI

BÖLÜM 2

Merhaba. Yukarıdaki çalışma için @lonelyquenn'e teşekkür ederim.

Yorumlarınızı bekliyorum. İyi okumalar...

Hayat birbirine ait olan insanları bir gün karşılaştırırdı.

Genç kız çantalarını alan abisini beklerken tebessüm ederek karışan özlem hissiyle derin nefes aldı, anne ve babasını özlemişti ama abilerini de çok fazla özlemişti. Ferit ağır olan bavulları alarak kardeşine döndüğünde onun yüzündeki tebessümün kendi yüzüne de yansıdığının bilinciyle İpar'ın yanına ilerledi ve bavulları dikkatle yere bırakarak kardeşinin omuzlarına kolunu sardı.

"Özlemişim mıncırığım." dediğinde İpar'ın dudaklarındaki tebessüm yerini gülümsemeye bırakarak büyüdü.

"Ben de sizi çok özledim abi." diyerek kolunu abisinin beline sararak o güven duygusunu hissederek derin nefes aldı. "Annemler de çok özlediler." dedikten sonra ayrılarak Ferit'in yeşil gözlerine baktı, kendi gözleri gibi abisinin de gözleri rengini annesinden almıştı.

"Biliyorum abiciğim, izin çıkarsa gideriz." derken Ferit'in hissettiği özlem yüzüne yansıyarak İpar'ı huzursuz etmişti. Babası da polis olduğu için alışıktı fakat insan özlediğinde görmek istiyordu.

İpar elini bir bavulun tutmaya yerine uzatarak tekerleklerinden çekmeye başladı, yeşil gözleri ileride kardeşinin başını göğsüne saklayan adama değdiğinde biraz önce onun omzunda uyuduğu için utancından yanakları kızardı, buğday renkli teni havanın sıcaklığının da etkisiyle kızardığını belli etmişti.

"Ferit arabayla mı geldin?" diye sordu Barın. Emir'in canım dediği kardeşinden ayırmadığı arkadaşıydı ve aynı zamanda Ferit'in de arkadaşıydı. İpar bakışlarını abisine çevirdi, işten geldiğini gömleğinin altındaki silahın oluşturduğu çıkıntıdan anlaşılırken cevabı bilerek bakışlarını abisinden çekerek yere sabitledi, karşısındaki Emir'e bakmaya utanıyor ve kendine kızıyordu.

"Hayır ama biz taksiyle geliriz." diyen Ferit'i başını sallayarak destekledi İpar ve abisinin kollarındaki kıza baktı, Alin abisinin kollarındayken bile sevdiği adama bakışları aşk doluydu. İpar bu çiftin yaşadığı aşka imrenerek derin nefes aldığında Barın'ın sözlü olduklarını söylemese bile onların birbirine ait olduğunu anlayacağını düşündü.

"Saçmalama, arabada yer var. Hadi gelin." dediğinde Barın, İpar sorarcasına abisine baktı. Onları tanımıyordu ama abisinin arkadaşları yanındaki tutumunu da biliyordu, Ferit abisi ve Agah abisi her ne kadar modern adamlar olsa da korumacı iç güdülerini bastırmıyorlardı.

"Rahatsız etmeyelim." dediğinde Ferit, Emir derin nefes aldı, İpar'ın bakışları ona kaydığında deniz ve orman birbirine kavuşarak karışmıştı.

"Rahatsızlık olmaz, hadi." dedi Emir ve İpar'ın dudaklarında oluşan teşekkür içerikli tebessüme üstünkörü bakarak bakışlarını kardeşine çevirdi.

İpar bavulunu çekerek önünden giden adamları, abisinin yanında ilerleyerek takip etti. Sonunda siyah bir arabanın önünde durduklarında İpar ormanı anımsatan gözlerini Ferit'e çevirerek sorarcasına baktı, abisinin tanıdıkları olması onu rahatlatmıyordu. Herkesle çabuk kaynaşan biri olmadığı için tedirgince bavulunun sapını sıktı.

"Sen öne otur. Ben fıstığımdan ayrılmayayım." dedi Emir ve soru olarak sormasa da onaylama bekleyerek Ferit'e baktı, başıyla onayladığını gördüğündeyse sağ tarafa geçerek arka kapıyı açtı ve Alin'in geçmesi için başıyla işaret verdi. İpar'da arkaya oturacağı için kardeşinin ortalarında oturması kadının rahat olmasını sağlar diye düşünmüştü.