MEZAZİL (Devam Ediyor...)

"Deden Değil"

Karaburun'da dedemlerin evine kalmaya gitmiştik. Ben orayı çok severdim. Deniz vardı, arkadaşlarım vardı, havası güzeldi. Ama sevmediğim tek şey dedemlerin eviydi. Kaldıkları yer gündüz çok güzeldi fakat akşam olduğu zaman bütün ışık yok oluyordu çok ıssız bir yerdi. Ve merkeze çok uzaktı. Bir gün dedemler akşam domuz bekçiliğine gitti ve bende evde tek kaldım. İlk başlarda her şey güzeldi televizyon izliyordum bir şeyler atıştırıyordum ve yarın için denize girmeyi planlıyordum. Sonra televizyon izlerken aşağıdan zil sesi geldi hani bu rüzgar esince şıngır şıngır sallanan şeyler, ama bizim kapılar hep kapalıdır sinek, fare, kedi girmesin diye ve kapı açıldığı zaman çalardı o ziller. Ben ilk başta fark etmedim ama tekrar tekrar olunca merak ettim ve aşağı indim. Kapı açıktı ve dedem aşağıda olta bağlıyordu. Bende dedemi görünce rahatladım ve "döndünüz mü?" dedim. Dedem kafa salladı hiç bir şey söylemedi. Dedem çok konuşkan biri değildir böyle ciddi birisi hep. Ben onun başında durmak istemedim ve yukarı doğru çıkarken babam aradı ve iyi olup olmadığımı sordu. Bende "iyiyim zaten dedemde geldi aşağıda" dedim. Babamda şaşkın bir şekilde "deden nerde?" Dedi. Bende aşağıda olta bağlıyor dedim. Babam bana sakince, "oğlum odana geç geliyoruz birazdan," dedi "çıkma dışarı domuzlar var," dedi. Sonra dedem içeri girdi ve babama dedim ki "baba dedeme veriyorum telefonu". Babam bağırdı; "Yusuf çık oradan odana git ve ışıkları aç," dedi . Sonra dedem üstüme doğru geldi ve telefonu istedi benden elini uzatarak. Babam hala bağırıyo "git odana , deden değil o" diye.

Sonra birden dedemin elleri titremeye başladı ve bir anda fark ettim ki şok oldum. Ayakları tersti. Artık anladım ve hemen annemlerin odasına gittim ve kendimi balkona kilitledim ve telefonum aşağıda kaldığı için babamlara taaa karşı ovaya doğru bağırmak zorundaydım. Bağırdım ıslık çaldım. Sonra dedem balkonun camına geldi içerden gülmeye başladı bana. bildiğim tüm duaları okudum. Ve dedem arkasını dönüp gitti. İçim rahatladı derken. Aşağıdan odun sesleri geldi ve balkondan aşağı baktığımda dedem ve yanında siyah bir köpek ile yukarı tırmanıyorlar. Balkonda sıkıştım. Bilmediğim bir dilde sürekli bağırarak birşey söylüyorlar ver tırmanıyorlar. Dedem balkona çıktı gözler bembeyazdı. Ve köpeği üstüme saldı. Sonrasını hatırlamıyorum. Sabah kalktığımda salondaydım ve başımda bir sürü teyze vardı kuranı kerim okunuyordu ayağımda sargıdaydı. Ve kendime geldiğimde dedemi sordum ve annem dedi ki akşam deden domuz avından dönmedi gelmedi daha. Dün sen aradığında deden bizimleydi dedi. Ben ağlamaya başladım anneme sarıldım. Bu olaydan 1 hafta sonra dedeme domuz saldırdığını ve çok kötü bir şekilde öldüğünü öğrendik. Babaannem o evden taşındı merkeze yerleşti. O bölgeye ise her hafta hocalar, muska ve dualarla oraya gittiler. 3 sene oldu ve hala atlatamadım bacağımdaki yaranın izi ise geçmesi gerekirken hala ilk günkü gibi duruyor ve akşamları hala bir şeyin bacağımı ısırdığını hissediyorum.