Fatal

712 37 6
                                    

Aquil

"It was a good presentation Mr. Nacino, congratulations" sambit ni Mr. Nakamura, one of our Japanese investor for the new project of Nacino Group of Companies.

"Thanks Mr. Nakamura, after this meeting everything will be settle asap"

"I'm glad to hear that" nakangiting sabi ng matanda na mukhang nasa 50 pa taas ang edad "I think I need to go, my family is waiting for me"

Tumango ako "Arigato gozaimasu for making time for our presentation although it's Sunday here today"

"It's nothing conpared to you who fly all the way here just for this meeting" Mr. Nakamura said and smiled "Again, Thank you"

We shake each other hands before bidding goodbye.

"That was a good presentation, Aquil" nakangiting sambit ni Ybrahim sa akin as he taps my back.

"Thanks bro! Hindi ko rin naman magagawa yung presentation na yun kung hindi mo ginawa ang lahat ng makakaya mo para maacquire ng NGC ang lupa para sa project na to"

"Well, it's nothing alam mo naman walang nakakatakas sa charm ng isang Ybrahim Madrid" sambit niya sabay halakhak.

"Gago" natatawang sabi ko ng maramdaman ko ang pagvibrate ng cellphone ko kaya kaagad ko kinuha pero bago ko masagot ang tawag ay natapos na ito.

"Hello?" I heard Ybrahim said.

Nanlaki ang mga mata ko ng makita ang 58 misscalls mula kila Amihan, Pirena at Alena.

I was about to dial Pirena's number ng tinapik ni Ybrahim ang balikat ko.

"Bro, I don't want to break this day but we have to go home. Nasa hospital ang mag-ina mo"

Parang tumigil saglit ang ikot ng mundo ko ng marinig ang sinabi ni Ybrahim. Ano daw?

"A..anong sabi mo?"

Siguro na mali lang ako ng rinig. Kausap ko pa kanina si Danaya bago ako pumasok sa conference room dahil kinakabahan ako.

"Nasa hospital si Danaya at si Alexandra at kritikal ang condition nilang dalawa"

I smiled "Ybrahim kung nagbibiro ka hindi magandang biro to"

Tinignan niya ako sa mata "I already called our pilot, we need to go home"

Mira

Parang pinipiga ang puso ko habang pinagmamasdan si Alexandra sa labas ng ICU.

Alexandra is lying on that hospital bed fighting for her life kahit na maraming medical apparatus na nakakabit sa katawan niya.

"Ate Alex" narinig kong hikbi ni Alexus dahilan para mapatingin ako sa gawi nila.

Tita Alena was holding her tears while she was tending Lira na kanina pa umiiyak.

I, on the other hand look at my mom while I was holding on my tears "I'm sorry Mom" I said as I look at my mom who was giving me a quedtioning look.

"Anak, bakit ka naman nagsosorry? Tandaan mo hindi niyo kaslanan kung nilihim ni Alex ang sakit niya"

I was about to answer when I heard Lira's voice saying "Kasalanan namin Tita, kami ang kasama ni Alexandra bawat araw yet hindi namin namalayan na bumabalik na pala ang sakit niya" sambit ni Lira habang umiiyak "K..kung.. Kung nalaman lang namin ito kaagad di sana mas naagapan ang pangyayaring ito"

"Lira, Mira hali nga kayo" sambit ni Mommy at yinakap kaming dalawa ni Lira "Stop blaming yourselves okay? Mahal kayo ni Alexandra kaya she choose not to worry you kaya hindi niya sinabi o pinahalata sa inyo ang nararamdaman niyang sakit"

Generations of LoveTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon