My Story

Hoofdstuk 8- Herinneringen.

'Memory is a way of holding onto the thing you are, the thing you never want to lose.''

-Kevin Arnold

~~~~~~

HALLO allerliefste lezers, ja jij ja en ja ik schrijf een A/N. Het is lang geleden maar je hoort eindelijk wat van me. Laat ik eens beginnen met hoeveel ik van die trouwe lezers hou. Ik ben al maanden bezig met het bewerken van dit verhaal en tot paar dagen geleden heb ik geen enkele reactie gehad. Geen stem zelfs. Daarom dus deze Authors Note. Het komt door die paar mensen die de moeite namen om stemmen. Ik ben druk bezig met dit verhaal,en het is verre van perfect maar het is wel veel  beter dan een paar jaar terug. Nu over dit hoofdstuk. Ik zal na elke paar hoofdstukken een soort flashback hoofdstuk publiceren zodat jullie ook wat achtergrond informatie hebben. In dit soort hoofdstukken krijg je ook tijd frame te lezen zodat je weet wanneer het verhaal zich afspeelt. Je lees nu een herinnering, geen flashback. Dit probeer ik zo duidelijk mogelijk weer te geven. Commentaar is altijd welkom.

Love you all

xxx

D

Housville highschool twee jaar geleden.

Ik drukte mij hoofd tegen mijn kluisje aan en kreunde. Mijn vader zal woest worden. Hij liet het nooit echt merken, maar iedereen kon het voelen. Alsof de lucht om ons heen voelbaar was, het was angstaanjagend. Ik haatte het gevoel met heel mijn hart. Het zorgde er elke keer voor dat ik me minderwaardig voelde.

Twee armen omsloten mijn middel en de bekende warmte verspreidde zich over mijn lichaam. Ik vergat mijn ellende onmiddellijk. glimlachend leunde ik naar achter en snoof zijn heerlijke geur op.

Hij lachte. 'Wat is het probleem Gorgeous?'

Ik draaide me naar hem toe, mijn handen op zijn borstkas leggend. 'Ik had een C min voor wapenkunde.'

Hij trok zijn linker wenkbrauw omhoog. 'Geen wonder dat je zo kijkt. Je vader zal je het niet makkelijk maken.'

Ik legde mijn hoofd op zijn schouder. 'Ik weet het! Praat er alstublieft niet over.'

Hij drukte me nog dichter naar zich toe. Zijn lippen dwaalden over mijn hals. 'Je kan bij mij slapen?'

'Ik zou niks liever willen...'

Hij stapte naar achter zijn armen nog steeds om mij heen. 'Maar?' Vroeg hij geamuseerd. Ik pakte zijn shirt beet en trok hem naar me toe. 'Ik kan hem niet ontlopen en wij gaan dit weekend al samen weg.'

Hij grijnsde. 'Je weet niet hoeveel ik me daarop verheug.'

Hij drukte zijn lippen op die van mij, mijn handen gingen automatisch naar zijn haar. Zijn handen dwaalden naar beneden, om mij van de grond op te tillen. Ik sloeg mijn benen om zijn middel heen en verdiepte onze kus, hij kreunde. Voordat ik het in de gaten kreeg, werd ik tegen de kluisjes achter me aan gesmeten.

'Meneer Brown! Mevrouw Houston!' Schreeuwde een bekende stem.

Hij verstijfde en keek om. Mevrouw Smith stond ons met open mond aan te staren. Een beetje opgelaten maakte ik me van hem los, Nathan aan de andere hand keek mevrouw Smith schaamteloos aan.

Haar gezicht werd rood en dat van mij ook.'Mevrouw Smith.' zei Nathan kalm. 'Kan ik u helpen?'

'MIJ HELPEN! Wat een schande...allebei nu naar het kantoor van de directeur!'