My Story

Hoofdstuk 9 - Je l'aime

There's only one thing more precious than our time and that's who we spend it on.

~Leo Christopher

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Mijn moeder duwde de grote deur open en liep naar boven zonder iets te zeggen. Ik rolde met mijn ogen en deed mijn hakken uit, ik smeet de rotdingen in de grote hal en liep regelrecht naar de woonkamer waarbij ik op de bank plofte. Ik wist dat ik gezeik zou krijgen van Elna, maar op dat moment maakte niets mij uit. De kerk ceremonie duurde drie fucking uur, het was hel. Begrijp me niet verkeerd, ik geloof in god en alles daaromheen. Ik ben gelovig opgevoed en zal mijn kinderen zeker ook Katholiek opvoeden. Maar lieve hemel! Elke fucking zondag moest ik van me moeder naar de kerk, en elke fucking zondag hoorde ik het zelfde. het ging een oor in  en het ging het andere oor uit. Het was gewoon kindermishandeling. Mijn broer die onze moeder wel kon vermoorden omdat ze hem naar de kerk had mee gesleurd ging meteen daarna naar New York voor redenen die hij niet wilde zeggen, het zorgde er alleen voor dat ik nog chagrijniger werd en mijn moeder bozer. Jace kon ik na de lezing nergens vinden, het leek alsof hij de aardbodem was verdwenen. Alleen Mark en ik bleven over. Goddank had ik met mijn auto gereden anders moesten we met mijn moeder mee rijden, en dat is nooit een pretje.

'Wel dat was interessant.'

Ik keek op. Mark kwam de woonkamer binnen en nam tegenover me plaats, hij zag er belachelijk uit. Net als ik moesten de jongens zich vanochtend gaan omkleden om naar de kerk te gaan, mijn broers en ik die al jaren van mijn moeder verplicht naar de kerk moesten, wisten de Dress code, helaas gold dat niet voor mijn neef die bijna nooit naar de kerk ging. De arme stakker kleedde zich om in gescheurde jeans, een wit t-shirt van Ralph Lauren en een stropdas. Mijn arme neef kon niks beters verzinnen. Ik kon mijn lach niet inhouden toen ik hem die ochtend zag. Mijn moeder aan de andere kant zag de humor niet. 'Wanneer was de laatste keer dat je naar de kerk was geweest?' Vroeg ik aan hem.

Het was een tijdje stil. 'Volgens mij met kerst. Toen ik hier voor het laatst was.'

Dat verklaarde een hoop. Ik sloot mijn ogen en wreef over mijn voorhoofd, ik voelde een hoofdpijn opkomen en dat was het laatste wat ik nodig had. Ik moest voor geschiedenis een hele opstel maken en dat gaat eeuwen kosten. Daarnaast moest ik nog een paar bladzijdes uit het latijn vertalen...lieve hemel!

'Jullie zien er goed uit.'

Ik opende mijn ogen. Mijn vader stond met zijn armen over elkaar geslagen in de deuropening. Hij droeg een zwart driedelig pak aan wat hem beeldig stond, sommige mensen waren gewoon geboren om pakken te dragen. Mijn vader was een knappe man, iets wat hij heel goed wist. Een van de eigenschappen die zijn zoons ook van hem hadden geërfd. Naar mijn mening was het een afschuwelijke eigenschap. Mannen die wisten dat ze knap waren, waren meestal arrogante rotzakken en mijn familie was zeker niet de uitzondering op die regel. Ik bekeek mijn vader grondig. Zijn rommelige haar, vermiste stropdas en gekreukelde kleren wezen op een gevecht. Met mijn moeder, in de slaap kamer. Ik wist altijd wanneer ze seks hadden, het was alsof ik een radar voor seks had. Het was geen pretje. Mijn ouders deden geen enkele moeite om hun seksuele activiteiten voor me te verbergen. Ze deden het overal: op kantoor, in de salon, keuken, garage. Een keer deden ze het in de auto. Een sportauto zelfs, vraag me niet hoe. die dingen zijn net een meter hoog...

'Jij hebt niet drie uur naar een man moeten luisteren die je verteld dat je naar hel gaat.' Zei Mark tegen zijn oom. 'Hij keek ons ook nog eens de hele tijd aan.'

Mijn vader lachte en ging naast hem op de bank zitten. Ik kwam overeind en keek mijn vader kwaad aan. 'Waar was je!'

'Ik was in New York Prinses.'