witch & marvel

five

Müller elimi sıktıktan sonra sesini düzeltip konuşmaya başladı, "Aura, bilmen gereken bazı şeyler var.

İlk olarak, bana asistanından daha çok koruyucun olarak görmeni istiyorum. Bu şekilde düşünmen, beni hayatına dahil etmen konusunda daha yaralı olur. Ve sana yardım etmek için elimden geleni yapacağım. Cuma günü yetenek sınavın var, o yüzden tüm ortaya çıkmamış yeteneklerini ortaya çıkarmanı tavsiye ederim. Böylece sınavı daha çabuk ve rahat geçersin. Senin için zorlu olabilir, ama denemek zorundasın. Bu arada hayatına girmiş en ufak insanın dahi sana nasıl etki edebileceğini biliyorum. Bu yüzden o zamparadan uzak dur. Adı neydi? Luke? Evet. Ondan uzak dur. Ayrıca bazı ek bilgilerim daha var. Bir SHIELD ajanı olarak, bir yıl çalışmış olsam bile, bazı tecrübe edindiğim şeyler var. Ne yaparsan yap Aura, kendin ol. Bu önemli bir nokta. Seçileceğini ve en iyi kişiden eğitim alacağına dair içimde en ufak bir kuşku dahi yok, çünkü yeteneklerini bizzat gördüm. Cadı olmak seni mahfediyor ama kalbin iyi ve bu yüzden başaracaksın. Lütfen bugünden kendini geliştirmeye başla, sadece üç günün var. Tabii, bugünü saymadan.

Son olarak ise, lütfen birini reddedeceğin zaman beni bahane verme, uğraşmadığım bir ergenlik hormonu fazla salgılanan çocuk kalmıştı onu da istemiyorum.

Başka sorun?" Bakakalmıştım, bunlara inanmak pek güçtü. "Sen... Müller misin? İnanılmaz." Müller'in egosunu okşamış olmalıyım ki muzipçe sırıttı, "Şu sıralar kimse bana inanamıyor, sanki kırk yaşında adamım. Sadece dört yıl öncesine kadar obez olduğum için herkesin gözleri parlıyor. Ama tabii sen bunu bilmiyordun. Etkilendim." Sormadan edemezdim. "Kaç yaşındasın ki?" Müller buna karşılık omuz silkti. "Yirmi bir." Benden sadece dört yaş büyük.
Makul.
Fakat yine de bu pişkine onu beğendiğimi belli etmeyecektim. Gelen tatlıyı yemeye koyulduğumda Müller'in beni izlediğini düşündüm, ki gerçekten öyleydi.

"Ne?"
"Bir şeylerden işkileniyorum."
"Ne gibi?"
"Annen veya baban gibi, o zamparanın gidişini gördüm bu yüzden badanacı da olabilir."
"Badanacı?"
"Bu düşmanın." Haha-haha Emily.
"Bu lakabı sevdim."
"Annen ve babandan biri eğer bizi gördüyse ve bu herhangi bir şekilde onların kulağına gelirse benim senin İspanyolca öğretmenin olduğumu söyle."
"İyi de biz İspanyolca görmüyoruz ki."
"Bundan sonra kursuna gidiyorsun."
"Annem zihnimi okuyabiliyor."
"O zaman ilk işin zihnini korumayı öğrenmek olsun."
"Tamam, artık tatlımı bitirmek istiyorum."
"Kimse sana yemiyeceksin diye şart koşmadı zaten, Aura."
"Mesajlaşırken daha tatlıydın." Müller kahkaha atınca güldüm. Gerçekten de komik bir sesi vardı.
"Tamam, daha beni yeni tanıyorsun ve biraz gerginim. Bir görevim daha varda."
"O zaman birbirimize kendimizden bahsedelim." Müller bunu kabul ettiğinde heyecanım artmıştı.

Zamanı fark etmeden uzun müddet muhabbet ettik.

X

Müller ile görüşmem tam olarak 3 saat sürmüştü. Kendisi hakkında öğrendiğim genel şeyler, ailesinin trafik kazasında ölmüş olduğu, nişanlısının onu terk ettiği, böylelikle SHIELD'a girmeye karar verdiğiydi. Onunla konuşmak beni aşırı eğlendirmişti.

Eve geldiğimde annemin hazırlandığını fark ettim. Tabii ateş püskürüyordu.
"NERDESİN SEN?" Ne diyeceğimi bilemedim.
"Babamı bekledim ama gelmeyince MJ ile kahve içtik." Annem sinirle bana arkasını döndüğümde ofladım. Hep aynı şey oluyordu.
"Baban gelmedi, partiyle ilgili birkaç sorun varmış, ama bu yaptığın haltı değiştirmez." Kendimi çok çaresiz hissediyordum, Emily'nin evine gitmek istemiyordum.
"Anne gitmek istemiyorum." Annem bana öyle bir baktı ki, beni duvara çarpacağından korkmuştum.
"Ne halt yersen ye! Ama sakın-sakın gözüme görünme! DUYDUN MU?" Bunun üstüne koşarak odama çıkmıştım bile. Hemen büyülerle ilgili kitapları bulup çıkarmıştım. Telekinezi, pyrokinezi, telepati, hipnoz, görünmezlik, durugörü (aynı zamanda geleceği görme) ve son olarak KABT (kendi alanını belirleme testi). İlk önce Telekineziyi açıp kendimi hazırladım. Tabii bu kitapların hepsi acemiler içindi, bu altı kitabın daha fazlası annemin bir kitabıydı.