Yalnızlığımla konuşuyorum şu an.
Sen gittikten sonra hep yaptığım gibi, aynanın karşısına geçip:
Ağlıyorum... Dertleşiyorum...
Seni benden çalan yıllara sövüyorum.
Beni bırakıp gittiğin güne içiyorum.
Beni sevmediğin günlere ölüyorum.
Bir zamanlar beni seven insan sen miydin diye düşünüyorum.
Sonra kendi kendime konuşuyorum...
'Beni sevseydi bırakıp gitmezdi kendini kandırma kızım.' diyorum.
Bir mucize olsunda aynalar benimle konuşsun istiyorum.
Daha büyük bir mucize olsada...
Bana geri dönüp beni sev istiyorum.
Belki de bizim için en İMKANSIZI istiyorum.
Ama olsun umut etmek başarmanın yarısıdır.
Sen bana hayal kurmamayı öğretmiştin.
'Hayalley her zaman seni kandırır.' derdin.
Belki de bana yaptığın en büyük iyilik buydu.
HAYALLERE İNANMAMAK
Ben senin yanında hiç hayal kurmamıştım.
Kurmak istememiştim.
Çünkü benim en büyük hayalim sendin.
Zaten bende sen gittikten sonra öğrendim.
Hayallerin gerçek olmadığını.
Sen benim hayalimdin...
Ve gittin...
Gittiğinde anladım.
Hayallerin kandırdığını.
Sen beni hep kandırdın, üzdün, ağlattın...
Evet sen benim hayalimdin.
Ve hayaller gerçek olsaydı sen başka biryerde değil benim sana ayırdığım kalbimin tam ortasında olurdun.
Doğru ya sevgili ben en İMKANSIZI SEVDİM...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İMKANSIZI SEVDİM
Lãng mạnSevgi görmeyen bir kız nasıl olur? Geçmişte siyah olan bir kız gelecekte beyaz olabilir mi? Sevgisiz bir kız güvensiz olur kendisinden başka kimseye güvenmez. Oda güvenmedi zaten. O Masal DEMİR... O diğer kızlardan farklı onun rengi diğer kızlar gib...
