DREAR (Harry Styles Fanfic./Türkçe)

Bölüm-2 "Artık BENİMLE Kalıyorsun!"

   Selamm! Açıklama yapacak birşey olduğunu sanmıyorum.Vote sayısını şimdilik önemsemiyorum çünkü yeni bir hikaye.Bunun fazla olmasını bekleyemem.Wattpad'de bilindik bir yazar değilim,ancak yazmaya aşığım! :) Yorum atarsanız sevinirim.O kadar okuyorsunuz bari bir cümle bile olsa yorum atın.. SEVGİLER!!! -ImagineTheAuthor 

      Köşeyi dönerken çığlık attım. "İndir beni!" .Yüzünü buruşturdu.Kapının koluna yapıştım.Aniden kolumu tuttu. "Tanrı aşkına ne yapıyorsun?! Ölmek mi istiyorsun?" .Bir bana bir yola bakıyordu. "S-sen! Sen ismimi nereden biliyorsun? Tanrım! Beni öldüreceksin! Ne suç işledim ki?!" .Araba ani frenle durdu.Kafamı cama çarptım. "Tanrı aşkına hiç susmayacak mısın sen? Yoksa seni susturmak için birşeyler mi yapayım?" .Gözlerimi kırpıştırıp koltuğa sindim. "Sen.Hapishaneden çıktın.Dün,evet dün gece.Sonra,markete geldin.Arkadaşımı bayılttın.Bana içkilerin yerini sordun.Zorla evime bırakmak için ikna ettin.İsmimi biliyorsun ve beni evine götürmeye çalışıyorsun. Nesin sen?! Katil falan mı?!" . Bana anlamayan gözlerle bakıyordu.Donuk bir suratla. "Ahh,sapık.Sen bir sapıksın.Kadın,televizyondaki kadın o yüzden senden nefret ettiğini söyleyip duruyordu" .Nefes alıp dışarı baktım.Ohh tanrım! Burası benim evim.Kapının koluna asıldım.Ancak açılmadı.Sıkıntıyla ona döndüm. "Sana neden içeri girdiğimi anlatmayacağım.İsmini de marketti kız bayılmadan önce mırıldandı tamam mı? Şu saçma vesveselerini kendine sakla.Beynimi siktin! Ayrıca sapık falan da değilim.Benim olmak için çabalayan onlarca kız varken neden sapık olayım ki?!" .Yüzüme eğilmiş,gözlerinden ateş saçarak bana bağırıyordu.Koltuğa iyice sindim.Ellerim çantamı sıkıca kavramıştı.

  Gözlerini kapyıp açtı.Koltuğuna yerleşti ve kapıların açılmasını sağlayan düğmeye bastı.Beklemeden kapıya asıldım ve açar açmaz dışarı fırladım.Kapıyı sertçe çarptım ve evime doğru adımladım.Çantamın içindeki lanet olası anahtarımı bulmaya çalışıyordum.Kapının açılıp kapanma sesini duyunca telaşlandım ve anahtarı bulmak için insan üstü bir çaba sarfettim.Sonun da bulum da..Adım sesleri yaklaşırken titreyen ellerimle kapıyı açtım,zaman kaybetmeden içeri geçtim ve eve doğru adımlarını hızlandıran onu gördüm.Kapıyı kapayıp çabucak kilitledim.Evet,hemde bütün kilitleri.Kapıya vurdu.Güldü. "Hadi ama...Bu kadar korkak olmaya gerek yok" .Ohh cidden mi? Sıkıntılı bir nefes sesi duyuldu. "Pekala..Kapıyı açarsan sana anlatacağım" .Saatime baktım.Onunla karşılaşalı tam olarak yarım saat olmuştu. "Karşılaşalı yarım saat oldu ve sen bana hiçbirşeyi anlatmak zorunda değilsin.Ayrıca bilmek istediğimi de sanmıyorum" .Ah köpek gibi istiyorum. "Şimdi,evimin önünü terk et.İnsanların beni yanlış anlamasını istemiyorum.İyi geceler Styles ve umarım bir daha karşılaşmayız!". Merdivenlere doğru koşarken,dışarıdan güldüğünü ve  "Karşılaşacağımız kesin" gibi birşey dediğini duydum.

     Odama girip ışığı yaktım.Ardından camların hepsini kilitledim.Hatta ağaç tarafındaki camın önüne koltuğu bile çekmiştim.Bilirsiniz kötü çocuk tipi.Gece çocuk gelir,camı açar ve kızın odasına dalar.Bunu istemiyorum.Cama ilerleyip dışarı baktım ve arabasına bindiğini gördüm.Tam bineceği sırada durdu ve kafasını kaldırdı.Elindeki şeyi havaya kaldırıp sırıtarak salladı.Siktir! Cep telefonum!

        Sabah aşağıdan gelen takırdama sesleri ile ürkerek uyandım.Gördüğüm ne rüyaydı ama?Hapisden çıkmış bir suçluyla kavga ediyordum.Ne cesaret?Yataktan kalkıp aşağı indim.Biri dış kapıyı açmaya çalışıyordu.Korkarak kapının yanına gittim.Yutkundum.Bu o olamazdı değil mi? Sabahın köründe burada ne işi olmazdı.Salonda asılan saate baktım.Ahh sabahın körü değildi. Saatt 12:41'i gösteriyordu.Zilin çalınması ile sıçradım. "Kim o?" . "Lexie? Kapıyı aç,benim Nerissa". Nasıl rahatladım bilemessiniz.Kapının bütün kiliterini açıp içeri geçmesi için önünden çekildim.Elindeki şey dikkatimi çekmişti. "Neva,elindeki de ne?". Kaşlarını çatmış elindeki şeyi dehşetle inceliyordu.Arkasından boynumu uzatıp ne diye baktım. Telefonumun onda ne işi vardı? "Neva.Bu telefonu nerden buldun?.. Ve..O notu?" .Elindeki kağıt afallamama neden oldu. "O nedir?" dedim elinden kağıdı alırken. "Bende bunu sana soracaktım.Bu da ne?!" .Resmen cırlamıştı.Kağıdı okudum. "Telefonunu arabada düşürdüğün için üzgün değilim.Sabah kalktığında muhtemelen dünki olanların rüya olduğunu falan sanacaksın.Ama üzgünüm tatlım,değil.Telefonunu araba düşürüp bana numaranı almam için fırsat verdiğinden dolayı teşekkürler. Yakında görüşmek üzere -Styles" . Dehşete düşmüş bir şekilde Nerissa'ya baktım. "Sakın bana az önce kapının önünden ayrılan arabanın o soyguncu çocuk olduğunu söyleme! Tanrı aşkına! O ve sen?! Ne yapıyorsun Lexie?!". "Ben birşey yapmıyorum Neva...Dün.Dün gece markete geldi ve bira aldı.Beni evime bırakmak için zorladı.Kabul ettim.Sonra,bana evinde içebileceğimizi söyledi.Bağırdım..Şey,kavga etmiş olabiliriz tabii buna kavga denebili-" . "Onunla kavga mı ettin seni salak?!". "Beni evine götürüyordu!" .Nefes aldı. "Sonra ne oldu?" . "Attığın mesajı okudu.Dayanamadım işte.Sinirlendim.Telefonu çantama attım sanıyordum,yere düşmüş" . "Evimizin adresini de biliyor! Tanrı bizi korusun! Banka soydu banka!. Görevliyide öldürmüş!" .Gözlerim doldu ve ağlamaya başladım. "Bi-bişey olmaz.Benim gibi bir aptalla uğraşacağını sanmıyorum" dedim odama koşup. "Lex ben sana aptalsın demedim!" . "Biliyorum!".