Neptün'ün Kızı

1.Bölüm:CEVAPLAR

Alyssa

Yavaşça gözlerimi araladığımda gözlerini endişeyle bana dikmiş bir çift gözle karşılaştım. Bayan Smith endişeyle bana bakıyordu. "Aly! Sonunda uyanabildin saatlerdir uyuyorsun herkes çoktan dağıldı!" Söylediği sözler karşısında şaşkınlığımı gizleyemeyerek konuşmaya başladım;

"Herkes nasıl dağılır? Ben bekliyordum ve zil çaldı ama kimse çıkmadı herkes uyuyordu öğretmenler bile!"

"Aly, sanırım rüya gördün şimdi ne olduğunu bana düzgünce anlatabilir misin?"

"Bayan Smith! Doğru söylüyorum herkes uyuyordu! Bana inanmaya-"

Bayan Smith, sakince konuşmaya devam etti.

"Alyssa, kolyen nerede?"

"Ben o batınca onu çıkarmıştım. Aman Tanrım! Onu kaybetmemeliyim annem.."

Bayan Smith yere eğildi ve çantasından bir kolye çıkardı elimi uzatarak imalı imalı baktım. Bunu nereden bulmuştu? Avıucuma koydu ve avcumu tekrar kapattı.

"Asla bunu çıkarma Alyssa, asla."

"Tamam ama neden? Annem de aynı şeyi tembihleyip duruyor!"

"Bunun hakkında konuşamam, ailen seni çok merak etmiş seni eve bırakacağım."

Yavaşça doğruldum, ayakkabalarımı ayağıma geçirerek Bayan Smith'i arabasına kadar takip ettim.

"Aslında, yürümek bana iyi gelecektir teşekkür ederim"

Hafifçe gülümsedim

"Tamam sen bilirsin yolda kimseyle konuşmadan doğru eve git, hiç kimseyle konuşma! Sınavına da çalışmayı ihmal etme"

Bu sefer aynı şekilde o gülümsedi, bende karşılık vererek yürümeye başladım. Yol bomboştu,zaten sadece okul çıkışında gürültülü olan bir sokaktı, yoksa kimse uğramazdı .Bana doğru gelen 3 bayan karşısında, yoldan çekilmekten başka şansım yoktu. Yolu büsbütün kaplamışlardı. Karşı karşı geldiğimizde geri çekildim ve geçmelerine izin verdim.

"Hey ,merhaba Ledwood Lisesini biliyor musun? Yaptığımız şeyi düzeltmeyi unuttuk ..."

"Kath! Neptün çarpsın seni bunu bir insana söylememelisin! Devam ettirme sakın şu lanet cümleni!"

"Ah her neyse nerede şu okul?"

Bayan Smith, kimseyle konuşmamamı tembihlemişti ancak bu kadınlar sadece adres soruyordu.

"Aslında, okulda pek bir sorun kalmadı."

Kadının dudakları yavaşça kıvrıldı ve " Kurtulduk!" diye bağırmaya başladı, diğer kadının gözleriyse hiddetle parladı.

"Etkilenmeyen birisi var mıydı?" dedi bağırarak.

"Kusura bakmayın görmedim"

 Başımı öne eğerek iki kadının arasından geçtim, yalan söylemeyi sevmiyordum.T-shirt'ümün dışına çıkan kolyemi özenle tekrar yerleştirdim. Hızlı adımlarla bahçeye girdim ve kapıyı tıklattım. Annemin kapıyı açmasıyla, kollarını boynumda hissetmem bir oldu.

"Aly, Tanrı Aşkına! Nerelerdeydin? Bayan Smith ile konuştum ben sana her zaman kolyeni çıkarma demedim mi?"

Cevap vermedim.

Annem kapının önünden çekilince ben de eve girdim. Çantamı kenara fırlatarak kendimi de koltuğa attım. Annem meraklı gözlerle bana bakıyordu.

"Anne, yarın sınavım var çalışmam gerekiyor, lütfen sonra konuşalım.Sadece temiz havadan uyku çökmüş ve uyuyakalmışım hepsi bu"

"Aly olanları biliyorum, sadece bir soru soracağım yolda kimseyle konuştun mu?"