Love Me Not (A Unique Salonga FF)

Chapter 11: 'So Close'

***

Nang makauwi ako sa bahay ay agad akong sumalampak sa sofa. Tumakbo kasi ako palayo kaya ngayon habol ko ang aking paghinga. I checked some updates sa mga social media accounts ko when a tweet caught my attention.

'Totally fucked up'

Tiningnan ko ang mga comments sa kaniyang tweet. May nagtanong kung bakit daw? Anong nangyari? Tapos may nagbigay din ng advice, mag mga nagsabi ng I love you and so on.

I felt weird reading his tweet. Iba ang dating niya sa akin. Para ba akong hinihila nito palapit kay Uniq--- I shook my head. No, I don't like him as a guy, I like him as the vocalist of his band. Tama! Ayon dapat, Adrienne.

I turned off my phone at tumulong na lang sa paglilinis ng bahay to kill my boredom. Boredom strikes kapag wala kang ginagawa kaya to stop this immediately, maglinis ka na lang ng bahay.

It was Sunday morning when my parents decided to go to church. I'm wearing my blue knee-length dress and a pair of flat shoes. Sumakay na kami sa kotse para magtungo sa simbahan.

Good thing that we left early. Marami pang vacant seat sa dulo kaya doon na kami umupo. I roamed my eyes around the chapel. Ang payapa dito, and I can feel everyone's sincerity whenever they look in Jesus' eyes. May ibang lumuluhod habang nakapikit kapag nagdadasal, meron ding nakapikit habang nakaupo at syempre hindi rin maiiwasan ang nag-iingay lang.

Tahimik lang ako habang nakatingin sa Diyos. My parents are talking about something using their low voices. Yumuko na lang ako at pinaglaruan ang aking daliri. Napatingin lang ako kay mama nang may kinawayan ito at mukhang pinalapit sa amin. I followed her gaze at nakita si Unique at ang kaniyang ina.

Tita's smiling nang halikan niya ang pisngi ni mama. Napausod naman ako ng konti papalayo dahil naramdaman ko ang contact ng skin ko kay Unique.

The mass went well. Tahimik lang akong nakikinig sa pari. There are times na mapapatingin ako sa katabi ko at biglang iiwas. It's like a cycle. Siguro nga nailang na siya sa akin kakatingin ko.

Naghiwalay na kami after ng mass. May pupuntahan pa kasi sila, mom-son moment. Kami naman ay kumain lang sa isang restaurant at umuwi na.

Mag-isa ako ngayon sa bahay. Umalis ulit sina mama after naming makauwi. Kaya ngayon nandito ako sa may duyan na tinambayan ko kahapon. I'm just inhaling the fresh air and praising the nice view.

Nanatili akong nakapikit habang dumuduyan ng mahina. I let my hair swung freely together with the wind. Sana dito na lang kami tumira.

Ilang minuto na akong nakapikit. Napamulat lang ako nang nay naramdaman akong matang nakatitig sa akin. I looked around and my gaze stopped when I saw someone leaning on the tree, staring at me. I swallowed hard and here we go again, mabilis na naman ang kaba ng puso ko.

"Enjoying huh?" Lumapit siya sa akin at umupo sa tabi ko. Medyo malaki ang duyan at kasya ito sa dalawang tao.

Hindi ako makaimik. Nanatili na lang ang tingin ko sa dagat. I don't know how to react lalo na at nakikisabay ang puso ko na parang nakikipagkarera sa mga kabayo.

"Mahiyain ka ba talaga?" Napaangat ako ng tingin sa kaniya dahil sa kaniyang sinabi. Nakangisi ito habang nakatingin sa akin.

Napatitig tuloy ako sa mga mata niya na parang wakang buhay. Masyadong maraming sikreto ang nasa likod ng mata niya. Napabuntong-hininga ako umiling sa kaniya.

"Hindi ako mahiyain. Naiilang lang talaga ako sa'yo."

Napatango siya but he doesn't look satisfied in my answer. Tunay naman kasi, nakakailang siya.

"Is that so?" Tumango ako. "Nakakailang talaga ako?" Nanlaki ang mata ko at napalunok. Bigla kasi siyang sumilip sa mukha ko na nakatungo.

Napatawa ito ng mahina at ginulo ang buhok ko. I groaned and shook my head to avoid his hand. Bigla naman siyang tumuwid nang upo at nagkaroon ng awkward silence sa pagitan namin.

"Uhm.. Naalala mo pa 'yung una nating pagkikita?" Napataas ang kilay ko habang inaalala ang nangyari noon sa bar. Of course hindi ko 'yun makakalimutan. I stood there looking like a stupid fangirl. Tsk.

"Sa totoo lang, wala ako sa mood that night kaya gano'n 'yung uh... inasta ko sa'yo." Napatango na lang ako. Halata naman e.

"That's fine. Hindi naman 'yun big deal sa akin."

Magsasalita pa sana siya nang may dalawang braso ang pumulupot sa kaniya. Tiningnan ko kung sino 'yun at nakita si Kara na nakangiti habang sinisilip ang mukha ni Unique. Napangiti rin si Unique nang makita na si Kara ito.

Napasulyap sa akin si Kara at nagulat. I mentally rolled my eyes. To be honest, medyo nairita ako sa kaniya. Duh? For sure nakita niya ako, nagkunwari lang siyang hindi.

"You're here pala!" Hindi. Konsensya ko lang 'to!

Pilit akong ngumiti which I'm sure is ngiwi ang kinalabasan. Hindi niya na ako pinansin at nakipag-usap na lang ulit kay Unique. But she keeps on glancing at my direction kaya tumayo na ako at pinagpagan ang sarili. If I know kaya 'yan panay ang tingin sa akin dahil gusto niyang siya ang umupo dito. Stop being judgmental!

Tumikhim muna ako bago naglakad palayo. Sumulyap ulit ako sa kanila at ang magaling na babae, nasa pwesto ko na. Tss!

Padabog akong naglakad paalis. Ewan ko kung bakit ako naiirita. Wala siyang ginagawa sa akin pero basta-! Nakakairita ang kinikilos niya.

***