My Strings of Love

Chapter 7: Childhood Days

Masaya akong naglalakad sa mabato na lupain. Nandito ako sa probinsiya kasama ang magulang ko. Disyembre na. Malamig ang simoy ng hangin. The air was fresh and cool. Maganda ang tanawin. It's just like, the surroundings are filled with green things. The grassy fields. Dazzling, blue ponds. Old barns. The smell of mashed potato for the pigs. The tractors. The crickets singing on a lovely night.

I think they we're meant for me. It's a big part of me. Habang naglalakad ako sa buhanginan, may dumapong makulay na paru-paro sa aking balikat. Hinabol ko ito hanggang sa madapa ako. It's painful. But I didn't cried. Sanay na kasi akong madapa. Ang pakay ko lang naman ngayon ay puntahan ang mga kalaro ko. Maglalaro kami ng tumbang preso. Atsaka may pista mamayang gabi. Hindi ko dapat malampasan ang pangyayaring iyon.

I'm already nine years old. I can handle myself. Nang makita ko sila ay sumali agad ako. Ginamit namin ang lata ng sardinas para sa paglalaro. Nag-chinese garter din kami. Hahawakan ng dalawang tao ang dulo ng malaking lastiko. 'Tas tatalon ka. Hindi ko maabot ang lubid sa ulo kaya nag-tumbling na lang ako. Kaya ayun, dagdag gasgas. Nang magutom kami ay umakyat kami sa puno ng manga at bayabas.

Masaya ako. Pero kapag bakasyon lang kami pumupunta rito sa Cagayan. Mas gusto ko nga rito. Dahil sa Maynila wala akong kaibigan. Dito marami. Tulad ni Ler.