My Strings of Love

Chapter 4: The Nerd

Joe's Pov

This is the first day of school on my new school. Mayroon na naman akong babasaging bungo. I wore a black t-shirt picturing crossbones and a pair of denim jeans. Para maiba naman ay nike shoes ang ginamit ko. Pagkadating sa gate ay maraming studyante ang nakatingin sa akin. Tss. Mga gago.

"Oh my God! Bakit ganyan ang itsura niya?"

"Look at her outfit. It's so eww."

"I bet she's acting to be a boy to reach the guys perfectly."

Parang gusto ko silang ingudgud sa sahig dahil sa mga sinabi nila. Pero binalewala ko na lang dahil wala akong pakealam sa opinyon nila.

I went on the bulletin board to look at my name. Pumunta ako sa unang subject. I sat quietly on my seat and leaned my guitar comfortably. Kahit saan ako magpunta ay dinadala ko ito dahil malaki ang epekto nito sa aking buhay. Hanggang ngayon ay hindi parin maalis ang mga tingin nila sa akin.

"Class we have a new transfer student," makalipas ang ilang minutong paghihintay ay nag-discuss na ang guro. "Introduce yourself miss."

I stood, facing my classmates with a blank expression. "Joe Lee. 16."

"Joe? Is that a boy's name?"
"She's trying to be a man. Probably."
"Another pathetic ass we were gonna deal with."

"Is there anything you want to say?" What the hell is wrong with this teacher?

"Whatever." By the way, this is an English-Filipino school. Ang ilan ay hirap na hirap sa pag-iingles. Why not use Filipino? They are the one who is pathetic.

Natulog ako buong klase dahil boring ito. Wala akong pakialam hanggang sa may nag-ingay. Mayroong nagsasabi ng 'yan na naman siya' 'the ugly freak' 'duh'.

Kaya tiningnan ko ang pinagkakaguluhan nila. Isa itong payatot na lalaki at halatang stressed ba stressed na siya. Mayroon siyang eyeglasses. Ang rami pa niyang dalang libro. At jologs ang pananamit. A nerd. Sinaway naman sila ng guro at tinanong ang panglan nito. "Tyler Smith po."

"Hindi bagay ang pangalan niya sa mukha niya."

Kulang nalang sipain ko ang mga mukha nila dahil sa mga komento nila. No one is asking about your opinion bitches. Tinignan ko ng maigi ang lalaki. Gwapo naman siya. Pero hindi lang halata. Hindi kasi siya marunong mag-ayos. A deep part on my heart turned upside down. Parang tumibok ng marahan ang aking puso.

Ibinaling ko nalang ito at natulog muli. Pagkatapos ng ilang oras na klase ay lunch break na. May humarang sa aking grupo ng mga babae. Nakataas ang kanilang mga kilay. Bitches. Someone grabbed my hair. Hindi ko na lang punalampas iyon at ipinadala silang lahat sa clinic. What do you expect after that? I was sent on the Principal's Office. Great right?

Hapon na at pumunta muna ako sa park para magpahangin.

"I wish you were dead. I can't erase you on my mind." Matapang man ako sa tingin ng mga tao ay may tinatago pala akong kalungkutan. May mga luhang tumulo sa aking gitara. Para lang 'yung kanta ni Taylor Swift na Teardrops on my Guitar.

"Alam mo, ang tapang mo," sabi ng isang tinig. "May kinakatakutan ka pala." Nakita kong si nerd 'yun. I looked at him and said:

"So what?" Hindi niya alam ang buong storya kaya wala syang karapatan na pakiaalaman ako.

"Pwede rin namang maging normal na tao" umupo siya sa aking tabi at ngumiti. "Iiyak mo lahat ng sakit na nararamdaman mo."

Sa pagkakataong 'yun, siya ang naging sandalan ko. Siya ang tanging tao na nakakita ng pag-iyak ko. Nakaramdam ako ng kuryente sa pagdampi ng kamay niya habang yinayakap ako. I flinched a bit and broke the embrace.

"Salamat." He just smiled at me. I looked at his black eyes. Butterflies fluttered on my stomach. What the hell was happening?!

"Tara, may pupuntahan tayo," hinawakan niya ang kamay ko. "I'm Tyler."

"Joe." We went on the park. Magaling din pala siyang kumanta. Pagkatalos non ay tinuruan din niya ako sa mga Math equations. May nakita kaming nagtitinda ng cotton candy. We bought 2 bags of it and ate it.

"I live in Cagayan but I resided here at Ilocos. My mother was a designer and my father was an architect," panimula niya. "I want to be friends with you.