Ve Sen

Dönüşüm-10

 Bir uçurumun kenarındayım, önümde iki seçenek vardı.Eğer Tolga'yı seçecek olursam hayatım kurtulacak, Can'ı seçecek olursam önündeki uçurumdan atlayıp ölecektim.Arkama döndüğümde Can'ın uçurumdaki yankılanan sesini duydum."KÜÇÜKLÜK AŞKIMDIN. "Önüme son kez dönerek Tolga'ya baktım.Bana doğru yaklaşarak " SEN BENIMSIN"diyordu.Derin bir nefes alarak nefesimi tuttum ve kendimi uçurumun boşluğuna bıraktım...

"Gülsüm uyan!!"Can'ın sesini duymamla korkarak gözlerimi açtım."Yaşıyorsun."Ellerimi zorlukla hareket ettirip onun yüzüne değdirdim.

"Kabus mu gördün?"

"Evet."Her konuştuğumda karnım kasılıyordu bu da benim canımı acıtıyordu.O gece neler yaşadığımı adım gibi biliyordum.O an aklıma gelince göz yaşımın akmasına engel olamadım."O gece neler oldu?"Eğer anlatıcak  olursam vereceği tepkiden korkuyordum, cevap vermek yerine susmayı tercih ettim.

"Anlat neler oldu?"Yine aynı Can'dı.Anlatmamak için ne kadar dirensem Can'da o kadar üzerime gelecekti.

"Sen içerdeyken Tolga beni takip etmeye başlamıştı.Dün senin yanına gelmek için evden çıkacağım sırada kapının önünde bir kağıt gördüm.Kâğıdı okuduğumda gece benimle yüzleşmek istediğini söyledi."Susadığımı anlayınca yanımdaki  komidinin üzerinden su dolu bardağı alıp bir yudumda bitirip cümleme devam ettim."Gece olunca evime geldi.Güzellik diye seslendi psikopat gibiydi sanki çok korktum.Aklının alamayacağı kadar kötü bir gece geçirtti bana.Hırpaladı ve..."Daha fazlasına gücüm yetmediği için sustum.Anlattıkça göğüs kafesim daralıyor, kalp atışlarım yavaşlıyordu.

"Onu doğduğu güne pişman edeceğim or*uspu çocuğunu."Elimi Can'ın dudağının üzerine bastırarak susmasını sağladım.Onu oradan kurtarmışken tekrar girmesine asla izin vermeyecektim."Asla oyle bir şey olmayacak."

"Bak Gülsüm kimse benim olana dokunamaz.O şerefsiz sana dokundu, ben sana dokunamazken...O seni incitti Gülsüm şuan dışarıda özgürken sen burada..."

"Yeter!Tolga hakkında konuşmak istemiyorum.Konu burada kapandı, anladın mı?Eğer ona zarar verecek olursan ve tekrar seni kaybedersem bunu kaldıramam."

"Tamam sakin ol."Oturduğu sandalyeden kalkıp yatağın içine girip beni kendine çekerek sarıldı.Uzun zaman sonra içimdeki o huzursuzluk kayboldu.Toprak kokan tenini unutmak üzereyken kokusunu içime çekerek beynime kazıdım kokusunu.

İşte hayatta böyledir değer verdiğiniz insanın başına kötü bela gelmemesi için kendinizi tehlikeye atıyorsunuz, değer verdiğiniz insan size ne kadar kötü davranmış olsa da...Can için yine kendimi tehlikeye atardım.

"Telefonunu kullanabilirmiyim anneme henüz haber vermedim."Elini cebine götürüp telefonu çıkarttı ve bana uzatarak gülümsedi.Telefonu açıp annemin numarasını yazıp arama tuşuna bastım.

Aranıyor...

Uzun süren aramanın ardından telefonu açınca içim de tutmuş olduğum nefesi dışarı verdim."Anne!"

"Kuzum iyi misin?"Anneler...Çocuklarının başına küçücük bir olay gelse hissederler.Benimkisini hissetmesi kolay olmuştur.

"Hastanedeyim."

"Ne!!!!"Öyle bir bağırmıştı ki nefesini kulaklarımda hissettim.Endişesini anlayabiliyordum."Ben sana konum atıyorum anne görüşürüz."Konuşmasına izin vermeden telefonu yüzüne kapatıp mesaj kısımından kaldığım hastanenin konumunu attıktan sonra telefonu Can'a verdim."Teşekkür ederim."Telefonu elimden alırken gözlerinin dolduğunu fark ettim.