APOLLON'un Kızı -1: Kayıp Güneş

Yetimhanenin Koruyucusu

Ametis, yemekhanede otururken karşı masadan bir çığlık geldi.İki oğlan çocuğu -ki yaşları gayet büyüktü-bir kız çocuğunu saçlarından tutmuş para istiyorlardı.Kız "Vermeyeceğim!" diye bağırıyordu ve o böyle bağırdıkça çocuklar saçlarına daha da sıkı sarılıyorlardı,Ametis masasından kalktı.Büyük bir sinirle masaya yaklaştı ve yumruğunu masaya indirdi.Çocuklar hızla Ametis'e döndüler.İri yarı olan çocuk konuştu:
–Arkadaşlar bakın yetimhanenin koruyucusu gelmiş.bunun üzerine herkes gülmeye başladı.Ametis onları ciddiye almadı:
—Yeterince dövmedim sizi galiba,sıkıntınız ne sizin?bunun üzerine yemekhanedeki herkes çocuklar ne diyecek diye merak içinde suspus kesildiler.Biraz daha çelimsiz olan çocuk güldü:
—Bazen cidden ben de şöyle düşünüyorum:Acaba koruyucunun bizim gibi kendinden dört yaş büyük birilerine nasıl sataştığı?herkes durmuş olanları izliyordu.İri yarı olan kızın saçını bıraktı ve kız koşa koşa merdivenlerden yukarı çıktı.Büyük çocuk güldü:
—Artık herhalde kaba kuvvet olmadan verir parasını.sonra Ametis'e döndü:
—Ama sen Ametis, bu kadar ucuz kurtulmayacaksın!bunu dedikten sonra da yumruğunu aniden kaldırdı ve Ametis'in suratına yönlerdirdi.Ama Ametis bu hamlenin geleceğini biliyordu,böylece çocuğun yumruğunu alıp kolunu çevirdi.Çocuk acıyla inledi.Ametis güldü:
—Ne o,acıdı mı?nedense kendini gayet güvende hissediyordu.İkinci çocuk gözlerinden öfke fışkırarak geldi ve Ametis'in boynuna yapıştı.Ametis çocuğun elini ısırdı.Çocuk ilk başta acıdan biraz serbest bırakmıştı elini ama sonra daha da sıkıca sıkmaya başladı kızın boğazını.Bu sefer Ametis hayatında hiç yapacağını düşünmediği bir şey yaptı ve çocuğun -anlarsınız ya- en zayıf noktasına bir tekme geçirdi.Çocuk öyle bir öfkeyle bağırdı ki bir an ölüyor sandı herkes.Çocuk kendini kaybedip yere yığıldı.Diğer çocuk ise bir daha saldırmamaya karar vermiş gibiydi.Büyük bir öfkeyle:
—Bu iş burada bitmedi!diye bağırdı.

Ametis odasına çekilmişti ki bu ona şu an en mantıklı seçenek gibi geliyordu.Kafasını yastığa gömdü.Morali bozuk değildi sadece üzgündü:böyle bir yerde yaşamak zorunda olduğu için,annesi onu terk ettiği,babasının kim olduğunu bilmediği için...Uykuya dalmaya çalıştı ama yatakta dönüp durmaktan başka bir şey yapamadı.

Ametis 13 yaşında uzun boylu ,zayıf,altın saçlı,sarı gözlü bir kızdı.Süslenmeyi sevmeyen,dövüş sanatlarına merak sarmış,sportif,hiperaktif bir kızdı işte.Her öksüz çocuk gibi normal sayılan bir hayatı vardı.Ama Ametis'in büyük bir sıkıntısı vardı,her gece bu konu hakkında kafa yorardı:babası...

Biliyorum biraz kısa bir bölüm oldu,ama emin olun diğer bölümler çok daha uzun olacak;3