APOLLON'un Kızı -1: Kayıp Güneş

Antrenman

  Ametis,Helen ve Luka'nın konuşmasının ardından sekiz gün geçmişti.Kheiron'a rüyadan bahsedildi ve Luka babasının cenazesine gitti.Şimdiye kadar hiç kehanet gelmemişti.Ametis kısa bir uykudan sonra sabahın köründe uyandı.Kendini yorgun hissediyordu ama açlığı onu ele geçirdi.Hemen ayağa kalktı ve CHB tişörtünü giyindi.Kot pantolonunu ve spor ayakkabılarını ayağına geçirdi.Saçlarını taradı ,dişlerini fırçaladı ve dışarı fırladı.Kendini Apollon kulübesindeki çocukların yanında buldu.Ametis karşıda Tike kulübesinde tek başına oturan Luka'yı gördü.Yemek tepsisini eline aldı ve masaya doğru ilerledi.

Luka,Ametis'i gördüyse de tepki vermedi.Babasını daha yeni kaybetmişti.Ametis onu anlamaya çalışıyordu.Luka'nın yanına oturdu:
—Moralini bozma Luka,hadi yemeğini ye.Benim için...Luka Ametis'e baktı:
—Hiç yiyecek halim yok,üzgünüm.Ametis Luka'nın bu cevabı vereceğini biliyordu.Böylece Luka'nın çatalını eline aldı ve yemeğe batırdı.Çatalı Luka'nın ağzına götürdü:
—Uçak geliyor,uçak geliyor,uçak geliyor!Luka gülmek için ağzını açtığı anda Ametis yemeği içeri yolladı.Luka ilk boğulacak gibi oldu ama yemeği yuttu.Ametis'e baktı.Ametis birazcık da olsa arkadaşının moralini düzelttiği için mutlu olmuştu.Luka da bunu fark etmiş olmalıydı:
—Çok fena bir kızsın Ametis.diyebildi sadece.Ametis birdenbire Luka'nın elini tuttu:
—Arkadaşlar bunun için vardır Şans Kafa.Luka eline baktı,Ametis o an yaptığı şeyi fark etti.Elini hemen geri çekti.Ama Luka onun elini avucuna aldı:
—Senin gibi bir arkadaşım olduğu için çok şanslıyım.sonra Ametis'i yanağından öpüp ayağa kalktı.Ametis tüm melezlerin onları izlediğini,bazı iddialara girildiğini ve Afrodit çocuklarının ship ismi bulma çabalarını fark etti.Utancından domates olup masadan kalktı.Koşa koşa kulübesine gitti.Luka onu öpmüştü!!!Dünyadaki en şanslı kişi ben olmalıyım diye düşündü.Yatağa zıpladı ve en sevdiği okuma kitabını eline aldı.Bu gelişmeyi bir "rahatlama zamanıyla" kutlayacaktı.Yorganın altına girdi ve birinci bölümü okumaya başladı.

Uyandığında kendini kafası kitabın içine gömülü vaziyette buldu.Kulübedeki diğer kardeşleri ya antrenman sahasında ya da şifahanedelerdi.Ametis kalktı ve gerindi.Yataktan çıktı.Saat hâlâ gayet erkendi ve Ametis hâlâ biraz antrenman yapabilirdi.Antrenman alanına doğru yürüdü.Orada antrenman yapan bir sürü melezin arasında Luka'yı gördü.Yemyeşil gözlü,dalgalı-uzuuuuun saçlı,zayıf ve uzun boylu bir kızla antrenman yapıyordu.Ametis kızı kıskandığını fark etti."Hayır,Ametis ne oluyor sana böyle?"dedi içindeki bir ses.Ametis Luka'nın arkasında bir yere oturdu ve onları izlemeye başladı.Luka her bir hareketini tecrübe ve strateji ile yapıyordu.Atletik bir şekilde oraya buraya takla atıyor,her gelecek hamleyi önceden kestiriyordu.Ametis onu hayranlıkla izledi.En sonunda Luka kızı yendi.Kız Luka'ya bir şeyler fısıldadı ve böylece Luka Ametis'in orada olduğunu fark etti.Arkasını döndü ve Ametis'in yanına oturdu:
—Biraz çalışmak ister misin Güneş Prensesi?Ametis bu adı hemen benimsedi ve ayağa kalktı:
—Seni yeneyim de gör Şans Kafa!böylece antrenmana başladılar.Luka bir süre sonra Ametis'i kıstırdı.Öyle bir kıstırdı ki kılıcı Ametis'in belindeydi.Ametis kılıç beline yaklaştıkça Luka'ya yaklaşıyordu.Aralarında üç beş santim kalmıştı.Ametis,Luka'nın sırıttığını görebiliyordu.Yapabileceği hiçbir şey yoktu.Onun için Luka'nın dibine girdi.Artık kafası Luka'nın omuzlarındaydı.Ametis pes etmişti:
—Daha ne kadar yaklaştırmayı düşünüyorsun o kılıcı acaba?Luka kılıcı öyle bir hızla yaklaştırdı ki Ametis Luka'ya sarıldı.Sıkı sıkı sarıldı ve gözlerini yumdu.Luka hareketsiz kaldı bir an.Ametis'in böyle bir hamle yapacağını hiç düşünmemişti.Kılıcını yere bıraktı ve boynuna sarılmış vaziyette duran Ametis'in kulağına fısıldadı:
—Antrenman bitti,gözlerini açabilirsin.Ametis gözlerini açtı ama Luka'yı hâlâ bırakmamıştı.Luka onu ittirmedi.Ametis ağlamaya başladı:
—Biliyor musun Luka,annem beni yetimhaneye bırakırken de ona böyle sıkı sıkı sarılmışım.Ama o beni o kadar ağlamama rağmen o kahrolası yere bırakmış.Sen de beni bırakıp gitmezsin değil mi?Sen annem gibi çaresiz ve acınası durumda,kendi morali bozukken başkalarınınkini yükseltmeye çalışan bir kızı terk edip gitmezsin değil mi?

Luka bu sözler karşılığında şok oldu.Ametis'e sıkı sıkı sarıldı ve saçlarını okşadı:
—Hayır,Ametis ben o diğer tanıdığın insanlar gibi değilim.Bana güvenebilirsin.