Adopted by 5sos

Hoofdstuk 5 (herschreven)

* Woensdag*

"Soof, het is 7 am" hoor ik Calum zeggen. Ik wil een kussen naar hem gooien, en terug gaan naar dromenland waar ik nog niet weg wil, maar bedenk me dan het liedje van Disney.

"Seven a.m., the usual morning lineup
Start on the chores and sweep 'till the floor's all clean
Polish and wax, do laundry, and mop and shine up
Sweep again, and by then it's like 7:15
And so I'll read a book
Or maybe two or three
I'll add a few new paintings to my gallery
I'll play guitar and knit
And cook and basically
Just wonder when will my life begin?" zing ik.

Dan schieten we allebei in de lach.

"Je kan wel mooi zingen"

Ik bloos "mwah"

Calum houdt zijn schouders op, " het eten staat klaar." Ik kom uit bed en trek een zwarte trainingslegging met een witte crop top erop aan, ik sla een dik wollen vest, of is het wel een vest, het is een vest maar zonder rits of iets, hij is altijd open, om mijn middel heen. Omdat het in Londen nou eenmaal kouder is dan in Australië.

Ik loop opgewekt naar beneden.

"Morgûh" zeg Ik blij.

"Hoe ben jij zo vrolijk?" vraagt Ashton.

"Disney"

Ze beginnen te lachen, en ik kijk op de klok. Het is 7.30 dus ik heb nog wat tijd. Ik ga eerst ontbijten, ik neem een bagel met kaas. Om 8.04 zitten we in de bus, ik vraag of we nog iets bij de starbucks moeten halen omdat we voorlopen op het schema, grotendeels omdat ik vanochtend opstond, en de jongens in de planning daar volgensmij 30 minuten voor hadden staan in plaats van 5. De jongens stemmen ermee in en nadat we al onze koffers in de bus heb geladen, rijden we naar de Starbucks. Ik ga weer de bestelling doen, omdat 1 de jongens geen zin hebben om uit de bus te gaan en 2 ze hebben geen zin in allemaal fans en foto's. Ik doe mijn bestelling en wacht dan bij de andere balie totdat onze bestelling klaar is. Dan zie ik Percy, met zijn 'stoere vrienden' binnen lopen. Ze zien mij en komen richting mij lopen, ik zucht, en ga verder op mijn telefoon. Percy gaat voor me staan. Ik heb geen zin om op te kijken.

"Hallo, ik ben hier?!" Roept hij een beetje boos.

"Heb je een identeitscrisis of gewoon aandacht te kort?" Vraag ik zonder op te kijken.

Hij en zijn vriendjes worden, gek genoeg, een beetje boos. Het meisje achter me begint te lachen, hij zet een stap dichterbij.

"oeps sorry mijn bestelling is klaar, ik spreek je nog wel. Of hopelijk niet."

"heb je niks beters te doen dan elke dag in de Starbucks zijn." vraagt hij.

"ik kom jou hier ook elke dag tegen. Maar ik ga op tour dus veel plezier."

"jij? op tour. Geloof je het zelf." zegt hij.

"eh ja anders had ik het niet gezegd, sorry de jongens wachten."

"jongens wachten, oh dus je bent een hoer." Ik draai me om en mijn vuist kom keihard in zijn gezicht.

"oeps." zeg ik terwijl hij zijn neus vasthoudt en mij boos aankijkt.

"SOPHIE" hoor ik iemand roepen. Ik draai me om en zie een boze Ashton staan.

"is dat Ashton?" hoor ik Percy achter me zeggen. Ik loop naar Ashton toe, en duw de Starbucks bestelling in zijn handen daarna draai ik me om en kijk ik Percy boos aan.
"Kom PAP, laten we gaan." Zeg ik, voordat ik me omdraai. Ik stomp het busje in en laat me naast het raam vallen.

"Sophie. Uitleg?" zegt Ashton. Hij zet onze bestellingen op schoot van Luke en laat hemzelf naast Luke vallen. Ik voel dat de jongens me aankijken.

"wat is er gebeurd?" Vraagt Michael. Ik veeg ruw een traan uit mijn ooghoek.

"Ik ging dus even kijken waar Sophie bleef, zoals jullie wisten. Zie ik haar vol iemand in zijn gezicht slaan."

"SOPHIE" roepen Luke en Calum boos. Tranen beginnen zich in mijn ogen te vormen. Een paar tranen verlaten mijn ogen, en lopen over mijn wang naar beneden.

"HE JONGENS KAPPEN NU!" Roept Michael. "Prinses, wat is er gebeurd in de Starbucks?"

"Eerst rijden." Zeg ik, de bus begint te rijden.

"Oké we rijden nu, vertel wat is er gebeurd?" Vraagt Michael lief.

"Hij noemde me een hoer." Fluister ik. De jongens kijken elkaar sprakeloos aan totdat ze allemaal tegelijk flippen.

"Als ik die jongen ooit zie he, oooh dan zit hij in de problemen." Dreigen ze allemaal. Michael veegt de tranen van mijn wangen af en geeft me een knuffel.

We rijden naar een vliegveld en lopen door de douane heen. Daar zouden we met de rest van de groep samen komen en kijken hoe en wat. We zijn allemaal gecheckt en goedgekeurd dus we gaan naar de vip ruimte. De jongens gaan zitten en voeren allemaal gesprekken met iedereen.
Ik pak mijn telefoon en ga bij Calum zitten, ik kijk even of ik al iets van Jason gehoord heb.
Niks. Ik doe mijn telefoon weg en kijk om me heen, ik zie Laura staan.

"Laur ga jij mee op tour?" Vraag ik terwijl ik naar haar toe loop.

"Natuurlijk. Ik ben de visagist, meestal heb ik hier op normale dagen niet heel veel te doen. Maar ik word betaald voor hier zijn dus ja. Trouwens ik heb jou geholpen met de interview kleren tuurlijk ga ik mee, ik wil jou dit zien nailen.

Ik lach. Dan lopen we naar het vliegtuig, ik ga langs Mikey zitten, en zie Luke naar Laura kijken, ik kijk even toe. Die zijn zo verliefd op elkaar, in ieder geval Luke op Laura. Laura is wat professioneler in haar gezicht normaal houden, of ze vindt hem niet leuk, maar dat betwijfel ik ten zeerste. Na een tijdje zijn we allemaal gesetteld. We vliegen nu naar Londen, waar we vrijdagavond het eerste concert hebben en daarna begint de tour officieel. De meeste mensen, die ik tot nu toe heb gesproken, zijn redelijk gestrest voor de tour behalve de jongens.

Ik doe mijn oortjes in mijn iPhone en besluit om netflix te kijken.

-

We zijn net geland in Londen, ik strek me even uit en sta dan op uit mijn stoel, waar ik eigenlijk niet uit ben geweest voor de hele vliegreis, waardoor mijn benen nu slapen. De vliegtuig deur gaat open en ik merk gelijk dat het hier kouder is dan in Australië. Ik trek mijn dikke wollen vest aan en loop naar buiten. Er staan 5 jongens op ons te wachten en ik herken ze van een plaatje dat ik had opgezocht, als One Direction. De jongens geven elkaar allemaal een bro-hug en ik geef ze een hand. De jongens beginnen met elkaar te praten en ik raak redelijk snel afgeleid, ik kijk naar wat vliegtuigen en neem de omgeving in me op.

"Sophieeee we gaan, ga je mee of blijf je hier?" vraagt Luke plagend. Ik schud lachend mijn hoofd en loop snel naar de jongens toe. We hebben voor de optredens in Engeland, Schotland en Wales 2 tourbussen, met die tourbussen gaan we met de trein naar Frankrijk, waar we verder touren in Europa. Dan is de maand voorbij, gaan we naar huis, en volgensmij 2 weken later vliegen we naar Amerika, maar daar vliegen we wel overal naar toe want wel het is Amerika. Een land te groot om overal heen te rijden.