Adopted by 5sos

deel 2 hoofdstuk 19

"Beau wat gaan we doen?"

"we gaan gewoon backstage, misschien herkennen ze je niet" ik kijk hem aan met een u-serieus blik.

"ze hebben me geadopteerd hell yeah ze weten hoe ik eruit zie. ook als ik mijn haar blond heb in plaats van bruin of zwart"

"Mae doe rustig dan gaan we gewoon wat eerder weg no problem" ik knik maar stress nog steeds.

-

Ik heb niet zoveel genoten als normaal, überhaupt in mijn leven na Leanne heb ik er niet zo veel zin in meer. Het duurt nog 10 minuten maar ik vind het wel welletjes geweest. We lopen de zaal uit en als ik de hoek om loop zie ik dat er bewaking staat, ik draai me om en loop weer terug de zaal in. Beau volgt me en ik begin een beetje te panieken. Ik kan niet meer weg tenzij- ofcourse ik moet gewoon met iedereen mee naar buiten lopen en dan gaat het wel goed komen.

"goodevening everyone, iedereen die ons backstage mag meeten bewakers komen jullie nu ophalen dus blijf even staan thank u" zegt Luuk en ik hoor aan de toon dat hij het meent.

"Mae we moeten nu gaan"

"Beau hoorde je het niet?"

"wat niet"

"hij meende het"

"oké fijn. Wil je nog door of niet?"

"ja-" Er staan 2 mannen achter ons en de een pakt mijn arm vast en Beau wordt meegenomen maar niet vastgepakt. We lopen backstage.

"ik kan zelf lopen"

"oké" zegt de bewaker droog. Ik zucht en we stoppen voor een kleedkamer.

"Jongens doe wat aan haar want slechte publiciteit kunnen we niet gebruiken! Als jullie het niet doen doe ik het" hoor ik de manager zeggen. Hij heeft het over mij gok ik, zie je misschien is het beter als ik weg ben.

"Ga weg!" Hoor ik Luuk zeggen. De manager loopt weg en ziet ons staan en lacht even. Daarna klopt de bewaker op de deur.

"kom binnen" roept Calum. De bewaker opent de deur en duwt mij en Beau naar binnen daarna lopen ze weer weg en langzaam valt de deur dicht. Ik draai me om en zie de jongens me afwachtend aankijken.

"hai" zeg ik ongemakkelijk.

"MAE FINA GEMMA ELENA KING BEN JE HELEMAAL GEK GEWORDEN?" roept Calum, ik schrik door de onverwachte uitbarsting en kijk naar de grond.

"ik-ik" ik kom niet uit mijn woorden dus zeg maar niks

"MAE WE WAREN DOODSONGERUST JE WOONT BIJ ONS IEMAND HAD JE KUNNEN ONTVOEREN OF VERMOORDEN" roept Michael

"ik had gewoon plezier met Beau" zeg ik mompelend

"JE BENT GEK" roept Calum naar me toe "GEK DAT JE NIKS LAAT WETEN AAN ONS.."

"zijn we zo streng? vertrouw je ons niet?" ik hoor de pijn in ash' stem en kan het niet meer aan. Ik open de deur en ren weg. Ik ren er aan de achterkant uit en laat me achter een prullenbak tegen het muurtje aanzakken. Ik laat de tranen lopen en sta dan op.

Waar moet ik heen. Calum vindt me gek, ik heb Ash pijn gedaan en in de andere gezichten kon ik de pijn ook aflezen. Mijn hoofd word gek, ik moet mezelf kalmeren het moet. Ik zie maar een oplossing, ik moet het terug doen. Het moet.

Ik ga opzoek naar iets scherps en ga dan weer achter het muurtje zitten.

"MAE"

"MAE WAAR BEN JE?" hoor ik de jongens roepen. Ik kijk naar het mesje dat ik gevonden heb en naar mijn nog schone huid zonder littekens, 2 sneeen dat is alles, wil ik dit wel doen. Het stemmetje in mijn hoofd overwint en ik adem diep in.

"Mae kijk me aan" hoor ik Ash langzaam zeggen, ik kijk op en zie de jongens. Met nog meer verdriet dan net als ze het mesje zien. "dit is niet de oplossing"

"ik moet het afmaken" ik sta op terwijl ik dit zeggen.

"Mae adem rustig in en uit en kijk me aan" ik kijk Ash aan en ik zie dat hij langzaam dichterbij komt. Ik stress maar Ashton's kalme stem werkt. Michael loopt Ashton rustig achterna en ze zijn bijna bij mij.

Michael opent zijn hand en Ashton blijft tegen me praten "Mae geef Michael het mesje" Ik moet het afmaken, Leanne had gelijk ik verdien het. Ik wil het mesje naar mijn pols brengen als het opeens allemaal heel snel gebeurt. Michael springt naar voren en pakt mijn pols vast. Calum pakt het mesje uit mijn hand terwijl Ashton me opvangt als ik mezelf huilend op de grond laat vallen. Ik blijf huilen en Ash gaat met zijn hand over mijn rug.

"ik wil niet meer. Ik wil niet meer. Ik wil niet meer. Laat het eindigen alsjeblieft ik kan niet meer"

"sssssh je gaat mee terug ssssh we gaan het oplossen beloofd."

* 1 jaar later*

Het was een jaar vol verdriet, gelach en hoop. Er is veel gebeurd. Na mijn instorting zijn we vrij snel terug gevlogen naar Australië. Ik ging naar een psycoloog maar het hielp niet genoeg, uiteindelijk was ik zo diep dat ik werd opgenomen. Ik ben opgenomen voor bijna 2 maanden lang, maar ik had het nodig mijn lichaam had het nodig, mijn brein had het nodig. Ik en Beau hebben een relatie gekregen nog voordat ik werd opgenomen. Hij heeft me veel geholpen.

Terug wonen bij de jongens was weer even wennen aangezien ik 4 maanden weg was en toen bijna gelijk 2 maanden ben opgenomen. Dat maakt 5 maanden en het was raar."

Leanne is veroordeeld tot 5 jaar cel in poging tot moord. Ik ben na 5 maanden weer terug gegaan naar school en gek genoeg heb ik het jaar ook nog gehaald. Ik ben van vwo naar havo gegaan door alle gebeurtenissen maar ik vind het niet erg. Ik heb nieuwe vrienden gemaakt en ben een nieuw persoon geworden. Sophie en Liam snapten het uiteindelijk wel en ik heb nog een groot feest gehouden toen het allemaal weer goed ging.

"Hey schatje" ik sluit mijn locker en geef Beau een kusje. We lopen de school door en zitten tijdens de les een beetje ernstig te kloten.

"MAE BEAU ERUIT" omg dit is de eerste keer dat ik eruit ben gestuurd. Ik zit bij de directeur te wachten en denk nog een laatste keer terug aan wat het laatste jaar wel niet gebeurd is.

"Mae kom binnen" word ik uit mijn gedachte gehaald voordat ik er überhaupt echt was.

"we moeten je ouders bellen"

"waarom?"

"dat is een regel"

"onzin regel"

-

De jongens komen het kantoor binnen. "Mae king wat heeft dit te beteken?"

en met een glimlach op mijn gezicht antwoord ik
" 'cause good girls are bad girls that haven't been caught."