Adopted by 5sos

deel 2 hoofdstuk 1

Pov Mae

"liefje, liefje wakker worden" zo word ik hier elke morgen gewekt. Ik open mijn ogen en kijk de begeleidster aan.

"ga je je aankleden? dan gaan we daarna ontbijten en mag je een sticker plakken oké?" vraagt ze me lief, ik knik blij en klim snel uit bed.

ik krijg kleren aangereikt van Lieve, mijn begeleidster, een hoodie en een zwarte broek. Ik trek ze aan en daarna kijk ik Lieve lief aan.

"alsjeblieft" ze schud lachend haar hoofd en tilt me op, we lopen met zijn tweeën naar beneden en ik ga op een bankje zitten. Ik krijg een krentenbol en eet hem op.

"kinderen, attentie!" roept de hoofdbegleidster, ik mag haar niet, ze schreeuwt altijd naar ons.

"er komen mensen- LIZZY JIJ RUIMT DE ZAAL STRAKS OP" schreeuwt ze hard. Ik schrik en val bijna van de bank af. "EN JIJ MAG HELPEN" zegt ze wijzend naar mij, ik durf er niet tegen in te gaan.

"dus er komen mensen iemand adopteren, allemaal om 12 uur bij de trap in je mooiste kleren en gedraag je netjes" na deze medeling loopt iedereen de zaal uit, behalve ik en Lizzy.

Lizzy is 14 en ik kijk heel erg tegen haar op, ze is heel dapper. Maar Lizzy kent mij niet, denk ik.

"jij die helft en ik deze?" vraagt ze aan mij. Ik knik, ze pakt haar telefoon en oortjes en zet muziek op. Dan kijkt ze naar mij en trekt ze haar oortjes uit.

"wil je iets horen?"

"ik ken geen muziek" zeg ik aarzelend

ze glimlacht naar me en zet muziek op. Dan begint ze met opruimen en dat doe ik dus ook, met muziek is het veel leuker en rond 9 ben ik weer terug in mijn kamer.

Lieve zit al op me te wachten. "hey schat, hier je mag een sticker kiezen en hem opplakken" ik doe mijn schoenen uit en ren naar Lieve toe. Ik kies een hele mooie prinsessensticker en ga op mijn bed staan, dan plak ik de sticker op het nummer 14.

"nog hoeveel daagjes?" vraagt Lieve.

"1,2,3,-13. Nog 13 dagen en dan ben ik 5" bij het woord vijf steek ik mijn handje uit. Lieve lacht

"ik pak even je kleren oke?" ik knik en blijf kijken naar mijn kalander

"MAE WAT DOE JE OP JE BED?" hoor ik een harde stem vragen. Van schrik draai ik me te snel om en val op de grond, ik begin te huilen.

"eigen schuld, had je maar niet op je bed moeten staan. Kleed je om kom ik hoop dat ze je meenemen dan ben ik tenminste van je af" en dan loopt ze weg. Ik blijf huilend voor mijn bed zitten. Lieve komt binnen en ziet me zitten. Ze legt snel de kleren op het bed neer en tilt mij op.

"hey schatje, wat is er?"

"ze werd heel boos"

"wie?"

"mama" ze dwingt ons om haar mama te noemen.

"ach meid toch" ze geeft me nog een knuffel en zet me dan op de grond neer.

"hier trek je je jurkje maar aan oké?" ik knik nog een beetje snikkend.

-

We staan allemaal bij de trap, 30 meisjes en 20 jongens. Gevarieerd tussen 0-17. De jongste is 3 dagen oud, ik hoop voor haar dat zij mee genomen word. Dan heeft ze een goed leven, haar hele leven.

De bel gaat en wij gaan allemaal netjes staan. Er komt een man en vrouw naar binnen lopen, ze lopen ons allemaal voorbij en maken met sommige een gesprekje. Niet met mij, maar dat snap ik wel. Ik ben een doodnormaal meisje van 4, dat niks kan.