White Midnight

White Midnight - 9.

* Waar we gebleven waren bij hfst 8 *

'Maar op één voorwaarde' zei ze ineens. Mijn hart stond even stil, als ze maar niet met iets belachelijks aan komt zetten wat ik niet voor elkaar ga krijgen. 'Als we die gasten gaan aanpakken dan wil ik dat het goed gedaan wordt. Dat houdt in dat we degene gaan opzoeken die over water beheerst' zei ze. 'Oh, dat was ook mijn idee Alysha. We pakken ze en maken ze af'. Voor eens en altijd.

White Midnight – 9.

'Waar kunnen we haar in vredesnaam vinden?' vroeg ik Alysha. Ze haalde haar schouders op. Ze stond al een tijd tegen haar bureau aan, starend naar de muren, ik zou bijna zeggen peinzend.

'Geen rare weersberichten? Onverwachte regenbuien? Pff... overstroomde rivieren? Eh.. sneeuw?' dat laatste vroeg ik mezelf even hardop af. 'Zou ze dat kunnen doen? Laten sneeuwen? Het is wel water' zei ik.

'Waarom mij die vraag stellen als je zelf vervolgens het antwoord geeft?' ze keek me even droog aan.

'Ik denk in ieder geval hardop na, dat kan ik van jou niet zeggen. Het enige wat je doet is naar die muur staren. Jij bent van deze omgeving Alsyha, jij weet meer dan ik'.

'Wie zegt dat ze in deze omgeving zit? Het is eeuwen geleden als ik het je even mag helpen herinneren dat de zussen uit elkaar gingen en hun eigen levens gingen leiden. Zelfs al zouden ze een beetje bij elkaar in de buurt wonen, hun achterkleinkinderen kunnen over al die jaren natuurlijk nog verder uit elkaar gegaan zijn hè?'. Daar had ze een punt.

'Dan maar achter de computer gaan kijken naar aparte berichten die met water te maken hebben?' stelde ik voor. Ze knikte even, ging van haar bureau af en liep eromheen. Daar trok ze een lade open en haalde een laptop tevoorschijn.

'Is er nog ergens een laptop die we er erbij kunnen halen? Dan gaat de zoektocht wat sneller' zei ik. Ze knikte even en stuurde Mitch met die opdracht weg. Een aantal minuten later kwam hij terug met nog twee laptops. Hij startte ze op en gaf er één aan Evan en mij, de ander hield hij voor zichzelf. Daarna begonnen we met het intikken van verschillende dingen die ons hopelijk naar het meisje of vrouw zou brengen die over water beschikte. Er ging een aardige tijd overheen en op een gegeven moment ging Evan z'n maag tekeer. 

Ik had eigenlijk wel iets van een koekje of wat te drinken verwacht zei hij.

Hier nog één stuurde ik terug.

'Ik denk dat we maar een andere keer verder moeten' zei Alysha. Dat vond ik prima want het zag er niet naar uit dat ze ons zou uitnodigen om iets mee te eten. 'Is morgen een goed idee?' vroeg ze. Dat is snel.

'Eh.. het is voor ons bij elkaar opgeteld, zes uur rijden. En aangezien dit al een lange dag is geweest voor ons is morgen misschien wel erg snel' zei Evan. Ze keek hem strak aan alsof ze daarmee wilde zeggen dat ze hem niet wat had gevraagd. Ik schraapte even mijn keel waardoor ze mij snel aankeek.

'Met de technologie van tegenwoordig moet het via mails en Skype ook aardig lukken lijkt mij. Als we ergens in de buurt komen kunnen we wel weer bij elkaar komen, en hopelijk is dat snel' zei ik.

'Dat lijkt me een goed idee' zei Mitch. We wisselden dus wat nummers en e-mails uit en daarna werden we nog net niet het huis uit geduwd maar het kwam aardig in de buurt. Eenmaal buiten liet ik weer een diepe zucht horen.

'Wauw, en ik dacht dat ik erg kon zijn op dagen als ik chagrijnig ben' mompelde ik. Evan begon zachtjes te lachen en keek snel om zich heen voordat hij wat zei.

'Als jij chagrijnig bent kom je nog niet eens in de buurt' zei hij.

'Keek je nou om je heen om te zien of er iemand van haar roedel in de buurt was?' vroeg ik hem.