ความมืดปกคลุมอาณาจักรนี้มาเนิ่นนานแล้ว...นานเสียจนผู้คนจำไม่ได้ว่าท้องฟ้านั้นเป็นเช่นไร ความหดหู่ที่กัดกินทุกหย่อมหญ้า หลายคราวที่ฝนฟ้าตกลงมาก็เป็นไอพิษเสียจนไม่อาจดื่มกิน บ่อน้ำบาดาล หรือลำธารในป่าล้วนแล้วแต่เจือไปด้วยพิษ กัดกินพลังชีวิตของประชาชนในเมืองให้เจ็บป่วยล้มตายกันราวกับใบไม้ร่วง การแก้ปัญหาเดียวของกษัตริย์ในตอนนี้คือทำได้แค่ซื้อยา อาหาร และน้ำมาจากภายนอก สาเหตุที่แท้จริงของไอพิษประหลาดและเมฆสีดำที่ปกคลุมทั่วผืนฟ้านั่นคืออะไรกันแน่
ราชาได้ส่งคนออกไปตามหาสาเหตุนั่น แต่ระหว่างทางเงินในท้องพระคลังก็ร่อยหรอจากการที่ต้องปันออกไปซื้อปัจจัยสี่ให้แก่ประะชาชนที่ตอนนี้ลุกฮือกันขึ้นมาต่อต้านว่าตนนั้นไม่ได้สนใจและใส่ใจ เอาแต่มีชีวิตที่สุขสบายอยู่ภายใต้กำแพงที่สูงตระหง่าน บางครั้งพวกเขาก็ไม่รู้ว่าเงินทองที่มีมากมายนั่นกินไม่ได้ ทั้งยังต้องขนออกมาเพื่อแลกเปลี่ยนสินค้ามาแจกจ่ายให้คนที่อดอยาก แต่แน่นอน การฉ้อโกงมักเกิดขึ้น...
เงินกว่าครึ่งที่ออกจากท้องพระคลังไม่ได้นำไปแลกเปลี่ยนสินค้าอย่างถูกต้อง กลับกันมันถูกนำไปซื้อสินค้าเช่นเดียวกันแต่ว่าไม่ได้นำไปแจกจ่ายให้กับผู้คนที่ยากไร้ ราคาของสินค้าดีดให้สูงขึ้นเพื่อเอากำไรเข้ากระเป๋าของขุนนางโฉด และปั่นให้บรรดาชาวเมืองไม่พอใจในตัวกษัตริย์ โค่นล้มราชบัลลังก์ที่ตอนนี้เองก็สั่นคลอนจนแทบจะทนไม่ไหว องค์ชายก็ไม่สามารถแต่งงานกับเมืองใดได้เพราะรับรู้ถึงภัยพิบัติ บ้างก็ว่าเป็นอาเพศ ที่หากช่วยเหลือก็รังแต่จะนำภัยมาปกคลุมอาณาจักรของตนเช่นเดียวกัน ลำพังดูแลผู้คนในอาณัติของตนก็ล้นมือพออยู่แล้ว
สุดท้ายแม้แต่การแต่งงานเชื่อมอาณาจักรก็ใช้การไม่ได้...
สถานการณ์บ้านเมืองเบื้องล่างก็เหมือนถูกปิดกั้นและเป่าหู พระราชาไม่ได้ทรงรับรู้ในสิ่งขุนนางต่างวางแผนการใดไว้ เลยว่าผู้ที่ตนเองไว้ใจนั้นได้ทำการฉ้อโกงและปั่นกระแสให้ผู้คนลุกฮือขนาดไหน
YOU ARE READING
SF / OS of Nine Satra
Fanfictionตามชื่อเรื่อง จะเอาไหดองสั้นๆมาลงให้นะ จะมาบ่อยๆ ไม่เกี่ยวกับเรื่องหลัก 555555