SF / OS of Nine Satra

Heat : part 3 <End> (อ๊อดแบกทมิฬ)

เขาไม่ชอบเหงื่อ...

ยิ่งไม่ชอบในยามที่มันเกิดเพราะอุณหภูมิในร่างกายพุ่งสูง ไม่ว่าจากอากาศที่ร้อนอบอ้าวจนมันไม่สามารถจะระเหยไปได้ หรือกระทั่งยามป่วยไข้ที่ออกมาท่วมผิวกายจนรู้สึกอึดอัด

ไม่ชอบที่มันเหนียวเหนอะหนะทั่วผิวกาย ในยามที่ทรายจากชายหาดพัดมาต้องผิวยิ่งทำให้รู้สึกแย่เหลือทนในบางคราวก็ทำให้ผิวหนังแสบร้อนเหมือนโดนพิษร้ายสาดซัด

ไม่ชอบกลิ่นของมัน ยิ่งเป็นกลิ่นของทหารยักษาชั้นเลวยามที่เฉียดใกล้ยิ่งน่ารังเกียจจนอยากจะไปอาเจียน

แต่ยามนี้เขากลับโหยหามัน...

เม็ดเหงื่อที่ค่อยๆหลั่งริน ไล้ไปตามลำคอหนา ผิวหนังกร้านแดดบ้างก็ไหลลงมาตามคางหยดลงบนผิวของเขาเองที่ชื้นเหงื่อไม่ต่างกัน ไม่มีกลิ่นคาว เหม็นหืนชวนอาเจียน จะมีบ้างที่มีกลิ่นเค็มของทะเลเจือมากับกลิ่นอุ่นๆของแสงแดดนั่นก็ไม่ทำให้คนที่อยู่ในความมืดมิดมาโดยตลอดแบบเขารู้สึกแย่นัก

ปลายลิ้นตวัดรับหยาดเหงื่อรสเค็มปร่าเข้าสู่โพรงปากบ้างยามที่มันยังค้างคาอยู่บนปลายคางมนแม้อีกฝ่ายจะเอ็ดว่ามันไม่ใช่ของที่สะอาดนักแต่เขาก็ยังคงชอบ ก่อนจะปิดปากช่างดุด้วยริมฝีปากร้อนผ่าวกวาดไกวลิ้นร้อนๆไปตามซอกฟันขาวแทะเล็มกลีบปากหนานั่นด้วยคำเขี้ยว มือที่เต็มไปด้วยกรงเล็บลูบไล้ไปบนแผ่นหลังที่เหนียวเหนอะเบาๆ มีบางคราวที่เผลอจิกเกร็วลงไปในผิวเนื้อเพราะกายร้อนที่กระทั้นเน้นหนักเข้ามาภายในราวกับต้องการจะเอาคืน

"อึก...ห่วยแตกเหมือนเดิมเลยนะเอ็ง"เสียงพร่าสั่นที่พยายามสะกดเอาไว้ในลำคอเอ่ย พร้อมดวงตาสีทองสุกสกาวที่จ้องลึกเข้าไปในดวงตาสีเปลือกไม้ ที่กำลังสะท้อนใบหน้าของเขาอยู่แววตาที่เต็มไปด้วยอารมณ์กรุ่นร้อนของชายหนุ่มวัยกลัดมันสมกับแววตาโหยหาบางสิ่งที่มากกว่าเพียงการเชื่อมกาย