SF / OS of Nine Satra

Nest (ทมิฬติดพันธ์)

"กลับมาแล้วครับ..."เสียงไขกุญแจแผ่วเบาและเสียงเปิดประตูดังก่อนที่ชายหนุ่มจะเอ่ยประโยคนี้ เมื่อก้าวขาเข้ามาในบ้านที่ตอนนี้มืดสนิทและไร้ซึ่งเสียงใดๆตอบรับทำให้คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันน้อยๆ ดวงตาที่ค่อยๆปรับสภาพไปกับความมืดมิดกวาดมองหาสิ่งผิดปกติที่อาจเกิดขึ้นระหว่างที่เขาไม่อยู่ พร้อมทั้งก้าวเดินเข้าสำรวจด้วยฝีเท้าที่เงียบเชียบ

ทุกอย่างเงียบสนิทและดูเป็นปกติจนเกือบจะโล่งใจ แต่ความกังวลที่เกิดขึ้นระหว่างคิ้วทั้งสองก็ไม่ได้คลายหายไปไหน คิ้วกลับเลิกขึ้นน้อยๆอีกต่างหากเมื่อเดินมาถึงหน้าห้องซักผ้า ชุดเก่าๆที่ยังไม่ได้ซักของเขากับของใครอีกคนหล่นอยู่ทั้งๆที่อีกคนที่กลับมาก่อนควรจะหย่อนมันลงไปในตระกร้าซักผ้าหรือเครื่องซักผ้าอะไรก็ตามแต่ กลายเป็นว่ารื้อออกมาเละเทะเสียอย่างนั้น

ตามปกติคนอายุมากเป็นคนที่ค่อนข้างไปทางเจ้าระเบียบแน่นอนว่าไม่มีทางที่อีกฝ่ายจะโยนทิ้งขว้างหรือไม่ใส่ใจความไม่เรียบร้อย นี่มันผิดวิสัยปกติ...

หรือจะเกิดอะไรที่ 'ผิดปกติ' จริงๆ

ประตูห้องนอนเปิดแง้ม ข้างในปิดไฟไม่ต่างจากข้างนอก มือหนาค่อยๆดันประตูอย่างระวังที่สุดให้ทุกอย่างเงียบเชียบ เงียบมากพอที่จะได้ยินเสียงลมหายใจของสิ่งมีชีวิตอีกคนที่อยู่ในห้อง...กำลังหอบถี่ระรัว

กลิ่นหอมเข้มที่เขาคุ้นเคยทำเอาชายหนุ่มยิ้มอ่อน ความกังวลในจิตใจสลายหายไป ยิ่งเห็นว่าบนเตียงมีกองเสื้อผ้าขนาดใหญ่ของเขากองสุมและข้อเท้าบางๆของใครอีกคนโผล่พ้นออกมาแค่นั้นเขาก็เข้าใจทุกอย่างแล้วจึงทำแค่วางสัมภาระของตัวเองก่อนจะเดินไปนั่งที่ขอบเตียง มืออุ่นสัมผัสกับกองเสื้อของตัวเองที่ตอนนี้ยับยู่

"พันธ์ครับ..."เขาเรียก 'คู่ชีวิตที่อยู่ใต้ 'รัง' ของตนเอง

"บะ...บาก"เสียงแหบแห้งของอีกฝ่ายตอบกลับมา พร้อมการขยับ ผ้าบางส่วนถูกดึงหลบให้พ้นทางเสมือนอนุญาตให้ผู้มาใหม่เข้าสู่เขตปลอดภัยของตนเอง คนถูกเรียกยิ้มบางอีกคราว

"ให้ผมทำให้คุณสบายตัวมั้ยครับ?"ปลายนิ้วเรียวไล้ไปยังหลังคอที่ชื้นเหงื่อ รอยแผลเป็นจากฟันคมของเขาเองปรากฏเด่นชัด ผิวหนังทุกส่วนของอีกฝ่ายเปลี่ยนเป็นสีเลือดฝาด และร้อนอย่างเห็นได้ชัด

ร้อนที่ไม่ได้เกิดจากไข้...

"อือ..."เสียงแหบร้องอื้อ ไม่รู้ว่าตอบตกลงหรือครางเพื่อปัดความรำคาญที่กวนใจ

"หรืออยากทานอะไรสักหน่อย...แล้วให้ผมลางานให้คุณดี?"

ไม่มีเสียงตอบรับแล้ว เขาจึงค่อยๆหยิบเสื้อผ้าที่กองสุมออกอีกเล็กน้อยเพื่อให้คนข้างในหายใจสะดวก

เสื้อเชิ้ตของเขา พันธ์กำลังใส่ แถมใส่อยู่ชิ้นเดียว...

คุณครับ...จะยั่วเขาให้ขาดใจตายตรงนี้เลยใช่มั้ย?

บากลูบหน้าตัวเองแรงๆ

_______________________________________________

ถามว่าหายไปไหนมานะครับ

1. ลืมรหัส

2. เรียนหนักมาก

3. เกิดเรื่อง

และกำลังจะกลับสู่วงจรการเรียนยาวไปครับ สวัสดี