เปรี้ยง!!เสียงคำรามที่ดังลั่นมาจากปากกระบอกปืนทรงแคบดังสนั่นไปทั้วผืนป่า หาใช่เพื่อดับชีวิตเหล่าสัตว์น้อยใหญ่ที่แฝงตัวอยู่ในแมกไม้แห่งธรรมชาติเหล่านี้ แต่เป็นร่างสูงโปร่งที่วิ่งหัวซุกหัวซุน เรือนผมสีแดงเพลิงสะบัดไหว สองขาแข็งแรงยิ่งเร่งความเร็วเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้ามากมายที่ไล่หลังมา พร้อมเสียงตะโกนให้เขาหยุดและยอมจำนนต่อข้อหาที่ตนเองได้เคยก่อไว้เสียทีถ้าไม่อยากกินลูกตะกั่ว
"หยุดเดี๋ยวนี้นะ...ไอ้เท่ห์!!!"เสียงที่ตะโกนเรียกชื่อเขาไล่หลังมาพร้อมกับเสียงสาดกระบอกกระสุน แม้ว่าตามกฎหมายแล้วตำรวจจะได้รับอนุญาตให้พกปืน แต่การลั่นไกถ้าปลิดชีพลงได้ก็ไม่ต่างอะไรกับเหล่าโจรที่ใจโหดเหี้ยม นั่นทำให้ลูกกระสุนลูกแล้วลูกเล่านั้นไม่เคยตรงเป้าเลย คนต้องคดียิ่งเร่งฝีเท้าหนัก
เพราะต่อให้ไม่โดนจังๆก็อาจจะมีลูกหลง...
เท่ห์ หรือเสือเท่ห์เป็นโจรที่มีกองโจรกว่า 500 คน ปล้นฆ่าคนรวยหน้าเงิน เหมือนนั่นจะเป็นสิ่งที่จะช่วยคนยากไร้ให้มีชีวิตที่ดีขึ้นแต่ตามกฎหมาย ฆ่าคือฆ่า ปล้นคือปล้น การซ่องสุมกำลังโจร อย่างไรก็เป็นเรื่องที่ผิด
สุดท้ายชะตากรรมก็ต้องไปนอนเล่นในซังเต...
แต่มีหรือที่เสือตัวนี้จะยอม...
เขาหลบหนีขึ้นเหนือล่องใต้ แฝงตัวไปในทุกที่อย่างแนบเนียนแต่สุดท้ายก็ไม่รอดพ้นสายตาของสายตรวจที่แฝงตัวมากับพวกลูกน้อง ตอนนี้ต่างคนต่างหนีเอาตัวรอดไปกันคนละทิศทาง และดูเหมือนว่าจะไม่มีใครรอดเสียแล้ว บรรดาตำรวจจึงได้รวมกำลังมาจับตัวเขาเป็นคนสุดท้าย
วูบ...
ไม่รู้ว่าโชคไม่เข้าข้าง สวรรค์กลั่นแกล้งหรืออย่างไร ในป่าทึบที่แสงแทบจะไม่ส่องลงมานั้นทำให้สายตาของหัวหน้าโจรที่เฉียบแหลมมาตลอดมองไม่เห็นว่า ภายใต้พุ่มไม้รกชัฏแท้จริงนั้นคือปากเหว ในจังหวะเดียวกับที่ขาข้างหนึ่งถลำลงไปสู่เบื้องล่าง ตำรวจนายหนึ่งก็ตัดสินใจลั่นไก...

BẠN ĐANG ĐỌC
SF / OS of Nine Satra
Fanfictionตามชื่อเรื่อง จะเอาไหดองสั้นๆมาลงให้นะ จะมาบ่อยๆ ไม่เกี่ยวกับเรื่องหลัก 555555