SF / OS of Nine Satra

สวัสดีสงกรานต์ Chapter 2 : Songkran Day 2 (ยักษ์กินลิง)

"ร้อน...อยากกินบิงซู..."เสียงบ่นพึมพำดังมาจากคนตัวผอมบางแต่กินเก่งจนไม่รู้ว่าเอาไอ้ที่กินเข้าไปแล้วไปยัดไว้ไหน ขนาดคนตัวใหญ่อย่างชาดยังกินไม่ได้เขนาดนี้เลย

ถ้าจะเลี้ยงสงสัยบุฟเฟ่ต์คงจะเหมาะที่สุดละ

"ตอนนี้อย่างมากเอ็งก็ลงไปซื้อไอติมกินนั่นแหละ"อากาศแบบนี้ใครจะอยากลงไป แค่เดินไปไกลจากเครื่องปรับอากาศก็ทำเอาจะสุกแล้ว ขืนลงไปข้างล่างมีหวังละลายเป็นน้ำ สุดท้ายเปิดออกไปข้างนอกระเหยพอดี

นอนอยู่ตรงนี้นี่แหละปลอดภัยสุดแล้ว!!!

"เอ็งอยากเห็นศพข้าละลายลงท่อหรือไงวะห้ะ...เบิ้ม"

"คนมันละลายไม่ได้นะ...เอาจริงๆ"ถึงเมื่อกี้เขาจะมีความคิดข้ามไปถึงระเหยได้แล้วก็ตามที พลางเอาน้ำอัอลมกระป๋องแปะแก้มคนนอนกดเกม MOBA ใน smartphone อีกฝายพ่นลมหายใจพรืดใหญ่ เหลือบมองเขา

"แต่ตอนนี้เห็นแดดแล้วก็อยากละลายได้จริงๆเลยเหอะ..."มองแสงแดดที่ลอดม่านเข้ามา ขนาดปิดยังรู้สึกร้อน

"อา...ก็จริง"มองคนที่มีเม็ดเหงื่อผุดที่หลังคอ

"อย่าเบียดดิวะ...เบิ้ม...มันร้อน..."คนตัวเล็กขยับขยุกขยิกบนโซฟา เมื่อร่างสูงนั่งเบียดอยู่หมิ่นขอบเบาะ

เอาจริงๆก็แอบอยากให้สนใจ ปกติตัวติดกันแทบตลอด พอไปสนใจเกมกับคนในทีมแล้วมันยังไงก็ไม่รู้

ปลายกระป๋องเริ่มลากจากแก้มไปลำคอ

"อย่า...ไอ้เบิ้ม...เดี๋ยวแพ้..."คนตัวเล็กรำคาญเล็กน้อยหากแต่ทำเพียงเอ่ยปราม ไม่ได้ละสายตาไปจากหน้าจอเลยสักนิดเดียว ความหงุดหงิดใจเลยไปตกที่คนพยายามเรียกร้องความสนใจแทน อากาศก็เริ่มร้อนแล้ว เขาก็เริ่มหงุดหงิดหน่อยๆ

เกมมือถือมันมีอะไรดี แล้วคนในเกมอีก มันเป็นใครกันวะนั่น

ชาดที่ไม่รู้ว่าดื่มน้ำจากกระป๋องสีแสบตาเข้าไปเมื่อไหร่ก็ประกบปาก ส่งน้ำหวานที่จออุณหภูมิของตนเข้าไปในปากของคนตัวเล็กเสียแล้ว ของเหลวกลิ่นหอมสังเคราะห์หวานแหลมแต่กลับละมุนในตอนนี้ขึ้นมาอย่างน่าประหลาด ของเหลวทั้งลงในลำคอ เคล้าอยู่ที่ปลายลิ้น บ้างก็หกไหลไปตามมุมปาก ปนกับเหงื่อ

เมื่อน้ำไหลผ่านลงคอลงข้างปากอะไรต่อมีอะไรหมด กลีบปากบางก็ถูกดึงดูดหยอกเย้า ลิ้นที่ยังมีรสของน้ำหวานส่งเข้าหยอกล้อ โอบล้อม เกี่ยวกระหวัด ดึงดูด ให้ลิ้นเล็กเข้าหา เอียงใบหน้าบดจูบอิงแนบ มือหนาวางกระป๋องลงบนโต๊ะ กดท้ายทอยให้ยิ่งแนบใกล้

มือเล็กทุบอก พยายามขืนออกอย่างเอาเป็นเอาตาย

"ทำบ้าอะไรของเอ็ง...เปื้อนหมดเลย...แล้วมือถือก็ไม่ใช่ถูกๆนะเว่ย"เสียงเอ็ดดังหลังจากเปิดปากได้ คนตัวสูงกว่าหาได้ยี่หระ ไหวไหล่อย่างไม่ทุกข์ใจ ซ้ำยังยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้

"อะ...อะไร...มันร้อนนะ..."พยายามดันออกแต่ก็สู้แรงไม่ได้ มือใหญ่เกลี่ยผิวชื้น

"เหงื่อออกเยอะจังนะ..."

เปลี่ยนเรื่องดื้อๆ

"เพราะเอ็งนั่นแหละ..."คนตัวเล็กโวยลั่น

"ไปอาบน้ำมั้ยล่ะ...น้ำหวานก็หกใส่ด้วย"รอยยิ้มแปลกๆที่ไม่คิดว่าจะมีถูกจุดที่มุมปากของคนสุภาพ

"เออ..."หงุดหงิดจากความร้อนและการยั่วโมโหนี้

"โอเค..."แล้วมือหนาก็คว้าเอวบางขึ้นพาดบ่า

"เห้ยยยยยย...เดี๋ยวๆ...ไอ้เบิ้มมมม"

"อะไร...อย่าดิ้น...เดี๋ยวตก"คนตัวสูงว่า

"ไม่เอาว้อย...เอ็งปล่อยข้าเซ่!!!"ดิ้นไม่เลิก

"ไปอาบพร้อมกันนี่แหละ...ข้าก็ร้อนเหมือนกัน"เดินไปห้องนำอย่างไม่สนใจ ทั้งๆที่ได้ยินเสียงด่า เสียงสบถสารพัด

แล้วเสียงก็เงียบหายไปหลังจากปิดประตู...

___________________________________________________

ตอนสามจะแต่งทันมั้ยให้ทาย