Είναι περίεργο να ξυπνάς και να αισθάνεσαι πως κάποιος ξαπλώνει δίπλα σου.
-Έμιλι.... Ξύπνααααα
Δεν μπορείς παρά μόνο να χαμογελάσεις ακούγοντας την παιχνιδιάρικη φωνή του, κι ας φαίνεται εκνευριστική όταν σε ξυπνάει.
-Τώρα....
Άνοιξα τα μάτια μου. Βρισκόταν δίπλα μου.
- Ο ξάδερφός σου πρέπει να σου έχει ιδιαίτερη αδυναμία, αποκρίθηκε η Λουίζα. Ήρθε εδώ πέρα αφότου είχα ξυπνήσει και περίμενε μέχρι να έρθει η ώρα που θα χτυπούσε το ξυπνητήρι σου.
-Ναι μωρέ, είναι γλυκούλης, μουρμούρισα χαμογελαστή.
-Έμιλι, σήμερα είναι η πρώτη μου μέρα στο σχολείο!!!!!!!
-Κάνεις λες και θα πας όντως για πρώτη φορά στο σχολείο, αστειεύτηκε η Λουίζα.
Μόνο που το αστείο της ήταν κατά κάποιον τρόπο απειλή για μας. Φοβόμασταν μην τυχόν υποψιαστεί οτιδήποτε.
-Άλλο ιδιωτικό , άλλο ένα σχολείο στο πιο άκυρο κατσικοχώρι, προσπάθησε να σώσει την κατάσταση παίζοντάς το ψύχραιμος.
- Έχεις δίκιο, συμφώνησε η κολλητή μου.
Ήθελα τόσο μα τόσο πολύ εκείνη την στιγμή να αναστενάξω από ανακούφιση, αλλά θα την έβαζε σε υποψίες.
-Έχεις πάντως να μάθεις πολλά, του ψιθύρισα.
Αχ.... Από πού να αρχίζαμε;
Ντύθηκα βιαστικά και τον άρπαξα από το χέρι. Βγήκαμε στον διάδρομο. Πήγαμε στο ντουλαπάκι μου. Του έδωσα ένα χαρτί που έγραφε το σχολικό μας πρόγραμμα, τα μαθήματα και τις αίθουσες που τα φιλοξενούσαν.
-Αυτά είναι τι κάνουμε κάθε ώρα και δίπλα η αίθουσα στην οποία πρέπει να πηγαίνεις. Ευτυχώς θα μαστε στο ίδιο τμήμα. Ωστόσο να το χεις συνέχεια μαζί σου.
Έγνεψε καταφατικά και το έβαλε στην τσέπη του τζιν παντελονιού του.
-Επίσης θυμάσαι πoιο είναι το ντουλαπάκι σου, σωστά;
-Ναι.
-Θα φροντίζεις να έχεις τα βιβλία που χρειάζεσαι μέσα στο ντουλαπάκι από το προηγούμενο απόγευμα.
-Ναι, το έκανα κι αυτό.
-Ωραία..... Να προσέχεις τα κλειδιά του δωματίου και του ντουλαπιού σου. Μπορεί κάποιοι να θέλουν να στα κλέψουν.
-Γιατί;
-Για να σου κάνουν καμιά κακόγουστη φάρσα και να γελάσουν. Είναι πολύ κακά κάποια παιδιά... Δυστυχώς...
-Τι τους έφταιξα;
-Συνήθως την πληρώνουν οι αθώοι..... Όμως αυτό μην σε στεναχωρεί.... Διότι κάποια στιγμή, αν δεν μετανιώσουν για τα λάθη τους, θα τα βρουν σκούρα. Δεν χρειάζεται να τους εκδικηθείς. Αυτό θα σε έμπλεκε και σε μπελάδες. Πάντα καταφέρνουν και βγαίνουν από πάνω... Επειδή είναι... "Δημοφιλείς".
- Ναι αλλά κάποια μέρα θα την πληρώσουν. Αλλά όχι από μένα.
-Χαίρομαι που το κατάλαβες.
Του έτριψα το κεφάλι, κάνοντας άνω κάτω τα μαλλιά του. Τα ίσιαξε χαμογελώντας.Ήταν τόσο χαριτωμένος κι αθώος... Ελπίζω να μην το εκμεταλλεύονταν οι υπόλοιποι.
- Δεν χρειάζεται να γεμίζεις την καρδιά σου με μίσος. Ούτε να εκδικείσαι. Δείξε ανωτερότητα. Σκάνε όταν δεν τους πολυδίνεις σημασία.
- Κι άμα " με στριμώξουν" ;
- Τότε πολύ απλά απάντα τους με ήρεμο τρόπο. Μην δείξεις ότι τους φοβάσαι. Ούτε μην προσπαθήσεις να τους δείρεις.
- Αν με χτυπήσουν;
- Τότε προσπάθησε να τους ξεφύγεις.
- Αυτό σημαίνει ότι αν δεν μπορώ απλά να τρέξω, μπορώ να τους χτυπήσω λίγο για άμυνα;
- Ναι, αλλά μην το παρακάνεις.
- Εντάξει.
- Θα καταλάβεις και μόνος σου με τον καιρό τι πρέπει να κάνεις κάθε φορά, Έλιαρ.
Κατεβήκαμε κάτω για πρωινό. Είχε ήδη ουρά. Εκείνος μπήκε μπροστά από την πρώτη. Του τράβηξα το χέρι και πήγαμε πίσω πίσω.
-Μα γιατί;
-Πρέπει να περιμένεις υπομονετικά. Και πίστεψέ με, θα σου χρειαστεί αρκετές φορές, ειδικά σε μέρη που έχει πολύ κόσμο. Δεν γίνεται ο καθένας να κλέβει την σειρά του άλλου. Τότε θα γίνει χαμός.
-Εντάξει.....
-Κάτσε την προηγούμενη φορά δεν περίμενες σε ουρά;
-Δεν είχε.
-Άρα είχες έρθει πιο μετά;
-Μπορεί και πιο νωρίς γιατί είχα μπει στο μαγειρείο για να φάω!
-Έλιαρ! Μην το ξανακάνεις αυτό! Το κλέψιμο δεν είναι σωστό! Αν θες να γίνεις ένας καλός άνθρωπος, τότε πρέπει να χεις υπομονή κι επίσης, απαγορεύεται να κλέβεις!
-Μου λες πάρα πολλά όμως σιγά μην τα τηρούν οι άνθρωποι....
-Ναι, δεν τα τηρούν, γιατί δεν είναι Άνθρωποι με την σημασία της λέξης.
-Ε;
-Μια μέρα θα καταλάβεις... Και να σου εξηγήσω τώρα, λόγω της απειρίας σου στον κόσμο μας, δεν θα καταλάβεις τι εννοώ.
-Πφφφφ......
Μετά από αρκετή ωρίτσα ήρθε η σειρά μας. Πήραμε τους δίσκους, του έδειξα και πού είναι οι χυμοί, ο καφές και το γάλα και έπειτα πήγαμε να καθίσουμε στην συνηθισμένη μας θέση. Ο Νταβίντ και η Λουίζα δεν είχαν έρθει μάλλον ακόμη. Κοίταξα την ώρα. Να πάρει.... Είχαμε έρθει σχετικά αργά, ακριβώς το χρονικό διάστημα που επιλέγουν οι δημοφιλείς να πάρουνε το πρωινό τους....
-Για δες ποια είναι εδώ!
-Όχι πάλι εσύ, μουρμούρισα δυσαρεστημένη κοιτώντας από την άλλη.
Τι ήθελε ο Τζέισον επιτέλους από την ζωή μου;
-Προκαλείς την τύχη σου..... Εσύ ήθελες να έρθεις τέτοια ώρα...
Κάθισε δίπλα μου. Ο Έλιαρ, ο οποίος καθόταν απέναντί μου, μουτσούνιασε.
-Δεν έχεις παρέα;
-Έχω, αλλά μπορεί να περιμένει....
Τα μάτια μου γούρλωσαν. Άφησα το κουτάλι μέσα στο μπολ με τα δημητριακά , κοιτώντας κάτω.
-Ω, η Έμιλί μας ντράπηκε!
-Πρώτον, δεν είμαι δικιά σου. Δεύτερον, γιατί να ντραπώ;
-Επειδή πιστεύεις ότι το πιο δημοφιλές παιδί του σχολείου σου κάνει καμάκι;
-Δεν σφάξανε! Δεν είμαστε όλες ξετσίπωτες για να πέφτουμε σαν λυσσάρες μπροστά σου! Θα φύγεις ή να φύγουμε εμείς;
-Δεν θα μου μιλάς εμένα έτσι!
-Κατάλαβα... Έλιαρ, πά...
-Θα φύγω εγώ, αποκρίθηκε προς μεγάλη μου έκπληξη.
Τι στο καλό, υποχωρούσε; Αυτός, ο παλιοψωνάρας;
-Ούτως ή άλλως δεν θέλω να υπάρξει καμιά φήμη πως κάνω παρέα με χαμένους....
Α, πάνω που νόμιζα ότι άρχισε να συμμορφώνεται....
-Αν φοβόσουν κάτι τέτοιο, να μην ερχόσουν καν εδώ, ειδικά απρόσκλητος κι ανεπιθύμητος! Φώναξα για να με ακούσει, καθώς απομακρυνόταν.Μάλλον με άκουσε, γιατί κοντοστάθηκε αναστενάζοντας κι έπειτα κατευθύνθηκε προς την παρέα του.
-Πω πω Έμιλι, δεν τον φοβήθηκες στιγμή; Θαύμασε ο φίλος μου μόλις μείναμε μόνοι.
-Γιατί να φοβηθώ έναν κόπανο;
-Μην σε χτυπήσει ή κάτι τέτοιο...
-Θα διαβρωθεί η φήμη του, απάντησα με ειρωνικό τόνο στην λέξη φήμη. Το να χτυπάς κορίτσια δεν θεωρείται σωστό, επειδή βιολογικά είναι πιο αδύναμα από τ'αγόρια.
-Α μάλιστα... Κι αν χτυπήσεις ένα αγόρι;
-Το θεωρούν.... Λόγο για να υπερηφανεύεσαι... Οι πάλες και οι αντιπαλότητες είναι το στοιχείο της παρέας του.....
-Και τι καταφέρνουν με αυτό;
Ένα χαμόγελο αμηχανίας σχηματίστηκε στα χείλη μου.
-Θέλουν να πείσουν τους εαυτούς τους πως είναι σπουδαίοι... Στην πραγματικότητα όμως... Δεν καταφέρνουν απολύτως τίποτα....
Έλιαρ, μακάρι να μην θελήσεις να γίνεις σαν κι αυτούς....🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊
Hey guys!!! Πρώτη προσπάθεια της Έμιλι να μάθει τρόπους στον Έλιαρ! So:🐾Θα ακούσει ο Έλιαρ τις συμβουλές της Έμιλι ;
🐾Τι λέτε να νιώθει ο Έλιαρ για τον Τζέισον;
🐾Γιατί ο <<παλιοψωνάρας>> ασχολείται τόσο με την ηρωίδα μας;
🐾Υπάρχει περίπτωση ο Έλιαρ να δελεαστεί από την ζωή των δημοφιλών;
Μείνετε συντονισμένοι και θα το μάθετε!!!
Περιμένω σχόλια!!!😘💟😘
Αν σας άρεσε αφήστε ένα vote, με στηρίζει και με βοηθάει να συνεχίσω την ιστορία!!!
Ευχαριστώ πολύ όλους όσους με στηρίζετε !!!!
Love u all!!!💞💖💘💕
YOU ARE READING
He's a nine tail fox
FantasyΠοιος λέει πως τα ζώα δεν έχουν συναισθήματα; Ποιος λέει πως ένα μυθικό πλάσμα είναι πάντοτε έτσι όπως παρουσιάζεται; Δυστυχώς οι περισσότεροι...Η Έμιλι είναι μια δεκαεξάχρονη κοπέλα η οποία ζει σ'αυτόν τον γεμάτο προκαταλήψεις κόσμο.... Διαφέρε...