He's a nine tail fox

Σαν κι εμάς...

   Είχα μείνει κάγκελο. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα δεχόταν να γίνει μέλος της ομάδας μπάσκετ... Της ομάδας στην οποία ήταν αρχηγός ο Τζέισον, ο αρχιψωνάρας του σχολείου.
-Έλιαρ είναι επικίνδυνο! Ο Τζέισον μπορεί να σ'εκμεταλλευτεί!
-Μην γίνεσαι υπερβολική, Έμιλι! Ίσως δεν είναι τόσο κακός...
-Τον ξέρεις εσύ καλύτερα από μένα;
-Όχι, αλλά μπορεί να δω μια άλλη πλευρά του! 
-Ποια πλευρά του; Ένα ψώνιο και μισό είναι, δεν αλλάζει! Πες μου, γιατί σε αυτή την ομάδα;
-Κάναμε μια συμφωνία. Πως δεν θα σου ξαναπάει κόντρα.
-Μη μου πεις ότι το κανες μόνο για μένα!
-Όχι... Σκέφτηκα πως θα με βοηθήσει στο να γίνω άνθρωπος!
Αναστέναξα.
-Θα χρειαστεί να πάρεις ένα κινητό για να συνεννοήσαι μαζί τους.
-Έχω ήδη ένα, απλά δεν το χω χρησιμοποιήσει! Απλά δεν έτυχε. Η Βαλέρια μου έμαθε πώς να το χειρίζομαι.
-Ωραία! Έλα, δείξ' το μου! Θέλω να το δω και να βγάλουμε φωτογραφία!!!!
   Χαμογέλασε. Έβγαλε από την τσάντα του που είχε αφήσει σε μένα ένα κομψό κινητό αφής που προστατευόταν από μια χαριτωμένη θήκη σιλικόνης. Είχε γαλάζιο χρώμα και διακοσμούνταν από σταμπίτσες που απεικόνιζαν αλεπουδάκια.
-Τι γλυκούλι! Αναφώνησα.
-Σου άρεσε;
-Ναι! Η θήκη σου είναι τόσο χαριτωμένη! Την λατρεύω!
Βγάλαμε πολλές selfie. Άλλες αστείες κι άλλες με φίλτρα. Κάποιες πάλι, ήταν κανονικές. Σε μια από αυτές, κρατούσα το κινητό κι αυτός έκανε duckface δίπλα στον λαιμό μου. Σε μια άλλη ακουμπούσε στον ώμο μου και χαμογελούσαμε. Ήταν λες... Λες κι ήμασταν ζευγαράκι!
  Ενώ τις κοιτάζαμε και τις σχολιάζαμε, μέσα στο δωμάτιο μπούκαρε ο Τζέισον. Κατέβασα το κεφάλι μου δυσαρεστημένη.
-Χέι , Έμιλι! Αποκρίθηκε.
Τον αγνόησα. Αναστενάζοντας εκείνος, πλησίασε τον Έλιαρ και τον χτύπησε φιλικά στον ώμο. 
- Λέω να ξεκινήσουμε την εξάσκησή σου, μεγάλε! Σε λίγο καιρό έχουμε σχολικούς αγώνες. Αν είσαι αρκετά καλός, σίγουρα θα πάρεις μέρος! Όμως, για να γίνει αυτό, πρέπει να σου μάθω τα βασικά στο μπάσκετ!
Πρώτη φορά τον έβλεπα τόσο ενθουσιασμένο.
-Έμιλι, αν θες μπορείς να ρθεις κι εσύ.
Σήκωσα παραξενεμένη το κεφάλι μου. Τι στο καλό με την ξαφνική αλλαγή στη συμπεριφορά του; Έφταιγε η συμφωνία που χε κλείσει με τον Έλιαρ; Πολύ... Διπρόσωπος ο τύπος. Ή διχασμένη προσωπικότητα. Ανασήκωσα τους ώμους. Θα πήγαινα μόνο και μόνο για τον Έλιαρ.
-Έρχομαι για να επιβεβαιωθώ πως θα φερθείς καλά στον Έλιαρ.
-Νοιάζεσαι πολύ για τον ξάδερφό σου!
-Εμ, λογικό δεν είναι;
-Δεν είναι όλα τα ξαδέρφια τόσο δεμένα.
-Μην το λες...
  Κατεβήκαμε στο γήπεδο του μπάσκετ. Κάθισα στις κερκίδες, σε απόσταση που να μην κινδυνεύω να χτυπήσω από την μπάλα. Η προπόνηση ήταν βαρετή, ωστόσο παρακολουθούσα με προσοχή προκειμένου να δω πώς  του φερόταν. Παραδόξως ήταν πολύ καλός μαζί του. Αυτός ο Τζέισον ήταν διαφορετικός από εκείνον τον αρχιψωνάρα. Πώς μπορεί να αλλάζει τόσο ξαφνικά σε σημείο που να νιώθω ανατριχίλα να διαπερνά το κορμί μου;
  Ο Έλιαρ τον άκουγε με προσοχή. Τα έπιανε πολύ γρήγορα. Μέσα σε τέσσερις ώρες είχε μάθει όλες τις κινήσεις και τα τρικ του μπάσκετ, ακόμα και τα πιο δύσκολα. 
-Είσαι αστέρι, μικρέ, τον επαίνεσε κάνοντάς του κόλλα το και χτυπώντας τον φιλικά στην πλάτη.
Ο τετράποδος φίλος μου- ε εννοώ ο Έλιαρ- χαμογέλασε ντροπαλά. 
-Αύριο το απόγευμα θα έχουμε προπόνηση με όλη την ομάδα. Πιστεύω είσαι έτοιμος για να προετοιμαστείς για τους σχολικούς αγώνες. 
Έγνεψε καταφατικά. Και οι δυο φαίνονταν ενθουσιασμένοι και χαρούμενοι. Ναι, πείτε μου ότι θα γίνουν κολλητοί κιόλας να τρελαθώ!
  Το βραδάκι της επόμενης μέρας ο Έλιαρ μπήκε στο δωμάτιό μου κλαψουρίζοντας. Σηκώθηκα από τον καναπέ. Είχε γρατζουνιές στα χέρια και τα πόδια του, ενώ η μύτη του έτρεχε αίμα.
-Τι συμβαίνει, Έλιαρ;
-Χτύπησα στην προπόνηση...
-Πώς;
-Έπιασα το καλάθι αλλά το χέρι μου γλίστρησε...
-Και τσακίστηκες.
-Ναι..
Έβγαλα το βαλιτσάκι πρώτων βοηθειών από το ντουλαπάκι του μπάνιου. Το οξυζενέ τού προκάλεσε τσούξιμο. Άρχισε να κλαψουρίζει αλεπουδίστικα.
-Πρέπει να προσέχεις!
-Έχεις δίκιο...
-Γιατί βάζεις τόσο πάθος;
-Γιατί θέλω να τα πάμε καλά! Όλοι οι άνθρωποι που παίρνουν μέρος, δεν θέλουν να πετύχουν το καλύτερο;
-Σχετικά με αυτό... Είσαι σίγουρος;
-Ότι θα κερδίσουμε; Όχι, αλλά θα προσπαθήσω...
-Για τ'ότι θες να γίνεις άνθρωπος εννοούσα...
-Α... Ναι, γιατί;
-Γιατί είμαστε εντελώς διαφορετικοί από σένα.
-Δεν υπάρχει πρόβλημα!
-Υπάρχει!
Το χαμόγελο εξαφανίστηκε ευθύς από το χαριτωμένο του μουτράκι.
-Είμαστε κακοί... Ο χαρακτήρας σου θα επηρεαστεί αρνητικά από εμάς.
-Θα προσέχω, Έμιλι!
-Δεν αρκεί! Εδώ... Εδώ επηρεάζονται άνθρωποι! Δεν θα επηρεαστείς εσύ; Ένα τόσο αθώο ζωάκι;
-ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΖΩΑΚΙ! Φώναξε δυνατά.
  Σηκώθηκε απότομα όρθιος. Οι εννιά ουρές του ξεπρόβαλαν κι άρχισαν να κάνουν σπασμωδικές κινήσεις, ενώ τα μάτια του από καστανά έγιναν κίτρινα. Τσίριξα τρομαγμένη και κλειδώθηκα στο μπάνιο. Άκουσα χτύπους στην πόρτα.

-Έμιλι! Έμιλι! Με παρακάλεσε η φωνή του πιο ήρεμη.
-Φύγε! Τον πρόσταξα.
-Συγγνώμη...
Άνοιξα την πόρτα απότομα. Ήταν με σκυμμένο το κεφάλι. Διέκρινα δάκρυα στα μάγουλά του.
-Γιατί πρέπει να σαι τόσο καλός, μου λες;
-Έμιλι, κλαψούρισε.
Τον αγκάλιασα, καθώς εκείνος ξέσπασε σε κλάμα.
-Είσαι υπερβολικά αθώος για τον κόσμο μας, Έλιαρ, του είπα μαλακώνοντας την φωνή μου.

Έλιαρ... Πώς θα επιβιώσεις σε αυτόν τον γεμάτο κακία κόσμο;

🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊          

Hey guys! Προτελευταίο κεφάλαιο!!! So:

🐾Ποιο θα είναι το τέλος;

Μείνετε συντονισμένοι και θα το μάθετε!!!

Περιμένω σχόλια!!!😘💟😘

Αν σας άρεσε αφήστε ένα vote, με στηρίζει και με βοηθάει να συνεχίσω την ιστορία!!!

Ευχαριστώ πολύ όλους όσους με στηρίζετε !!!!

Love u all!!!💞💖💘💕