He's a nine tail fox

Στον γεμάτο κακία κόσμο...

  Πέρασαν οχτώ μήνες. Μπήκε ο Μάιος. Η φύση, ακόμα και στη μουντή Αγγλία, είχε φορέσει τα καλά της. Ωστόσο το όμορφο τοπίο δεν μ'έκανε να νιώθω πλήρης. Ανησυχούσα για τον Έλιαρ. Έκανε παρέα με τα παιδιά από την ομάδα μπάσκετ. Δεν λέω, ανέπτυξε τον δικό του χαρακτήρα. Έγινε τολμηρός και τσαχπίνης, ωστόσο και... ζωηρός... Μιλούσα συνέχεια για την Βαλέρια γι αυτό. Δεν μπορούσαμε να βρούμε κάποια λύση για να τον συμμαζέψουμε κάπως. Αντιδρούσε λιγάκι άσχημα... Κι εκτός αυτού... Αν τον ξεκόβαμε από την παρέα του, θα τον πληγώναμε. Και φαινόταν , ότι περισσότερο ταίριαζε με αυτούς, παρά με τον Νταβίντ και την Λουίζα.
-Βαλέρια, έχω βρεθεί σε αδιέξοδο...
-Κι εγώ...
-Του λέω ότι μπορεί να τον επηρεάσουν αρνητικά, αλλά δεν με ακούει πλέον...
-Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τον προστατέψουμε. Τον συμβούλεψα κι εγώ, δεν με άκουσε. Δεν μπορούμε όμως να του επιβληθούμε. Έχει την δικιά του προσωπικότητα, αυτός αποφασίζει για την ζωή του. Έχει πλέον μάθει καλά τον κόσμο των ανθρώπων.
-Ναι, το πε και σε μένα... Πως κατάλαβε τι εννοούσα τότε...
-Ισχύει ότι τελευταία δεν πολυμιλάτε;
-Ναι...
-Δεν τον πλησιάζεις πολύ;
-Όχι... Νιώθω... Άβολα όταν βρίσκομαι κοντά του. Μου μιλά κι αν τον κοιτάξω νιώθω να χάνομαι στο βλέμμα του, είναι θεότρελο!
-Τον ερωτεύθηκες;
-Είναι τρελό, ερωτεύθηκα μια αλεπού...
-Είναι σχεδόν άνθρωπος τώρα...
-Πώς το ξέρεις;
-Οι ουρές του στην πανσέληνο αχνοφαίνονται. Και πλέον δεν μπορεί να γυρίσει στην αλεπουδίσια μορφή του. Είναι ένα βήμα πριν να γίνει θνητός...
-Και σε μένα γιατί δεν είπε τίποτα;
Αισθάνθηκα να ζηλεύω κάπως. Παλαιότερα μου λεγε τα πάντα, και τώρα... Δεν μου λεγε σχεδόν τίποτα, ειδικά όσα σχετίζονται με αυτό...
-Πρέπει να μιλήσεις μαζί του.
Έγνεψα καταφατικά.
-Αν του πεις πώς νιώθεις... Ίσως του δώσεις δύναμη...
-Έχεις δίκιο...
- Με την συμφωνία που έκανε πώς τα πάει;
Αναστέναξα. Είχε λάβει μέρος σε αρκετούς αγώνες μπάσκετ, με αποτέλεσμα να τραβήξει την προσοχή μιας επώνυμης ομάδας, που του έκανε πρόταση να εγγραφεί σε αυτή. Επρόκειτο όμως για μια ομάδα που θα αποτελούσε χορηγία του καινούργιου εμπορικού κέντρου που θα χτιζόταν στη θέση του δάσους... Ο Έλιαρ τους είχε πει πως θα δεχόταν την πρόσκλησή τους, άμα δεν γίνονταν χορηγοί του εμπορικού κέντρου... Απ'ότι όμως είχα μάθει, τα εγκαίνια του εμπορικού θα ήταν σε λίγες μέρες, οπότε...
-Μάλλον το έχασε το παιχνίδι, Βαλέρια....
-Κι εμείς δεν καταφέραμε να κάνουμε κάτι....
-Ναι...
-Πιστεύω πρέπει να μείνεις κοντά του. 
-Πώς, όταν δεν με εμπιστεύεται; 
-Μπορεί κάτι άλλο να τρέχει. Πρέπει να μιλήσετε. Σου προτείνω να πας αμέσως. Με συγχωρείς, όμως εγώ πρέπει να φύγω.
  Έτσι έφυγε κι εγώ πήγα να συναντήσω τον Έλιαρ. Έκανε προπόνηση μόνος του στο μπάσκετ. Ήταν τόσο όμορφος.... Τα σταρένια του μαλλιά και τα μαύρα του ματάκια... Τόσο όμορφα...
-Έμιλι! Αναφώνησε χαρούμενος.
-Μπορούμε να μιλήσουμε; 
-Συνέβη κάτι;
Είχα αγχωθεί, δεν ήξερα από πού να αρχίσω.
-Γιατί δεν μου είπες ότι είσαι στο τσακ να γίνεις άνθρωπος; Τον ρώτησα χαμηλόφωνα.
-Δεν χρειαζόταν...
-Τώρα τελευταία δεν μιλάμε καθόλου! Με αποφεύγεις;
-Όχι...
  Ήρθε κοντά μου κι άγγιξε τα μαλλιά μου. Έτρεμα μέσα μου. Μου ήρθε τόσο μεγάλη επιθυμία να τον φιλήσω! Όμως, όχι, όλο αυτό ήταν λάθος! Στο κοινό θα έμενε πάντα ξάδερφός μου, δεν μπορούσαμε να το αλλάξουμε.
-Μα έτσι φαίνεται...
-Έχω τον λόγο μου... Είσαι σημαντική για μένα και...
-Τους σημαντικούς ανθρώπους τους κρατάμε κοντά μας!
-Σωστά, αλλά...
Ήρθαμε ακόμα πιο κοντά. Με φίλησε στο μέτωπο.
-Από τότε που άρχισα να ζω σαν άνθρωπος, κόψαμε τις παλιές μας συνήθειες...
-Εσύ τις έκοψες!
-Ναι, επειδή.... Άρχισα να αισθάνομαι και να ζω σαν εσάς και... Δυο φίλοι, δεν κάνουν μπάνιο μαζί, δεν κοιμούνται αγκαλιά, δεν είναι σαν...
-Σαν;
-Ζευγαράκι... Σε φιλικό επίπεδο αυτό συμβαίνει μόνο με τα ζωάκια!
-Καλύτερα τότε να μην ήθελες να γίνεις ποτέ άνθρωπος!
Άρχισα να κλαίω. Το παράπονο μ'έπιασε. Τώρα που τον ήθελα τόσο πολύ, τώρα είχαμε απομακρυνθεί.
-Έμιλι...
-Ξέχνα το... Θα σου λεγα κάτι, αλλά άστο... Θέλω... Να ηρεμήσω λιγάκι...
   Πήρε την μπάλα του μπάσκετ και συνέχισε την εξάσκηση. Κάθισα στις κερκίδες μισοκλαίγοντας. Φαινόταν πολύ νευρικός. Αστοχούσε συνέχεια.
-Μπορείς να συγκεντρωθείς; Έχεις να συμμετέχεις και σε αγώνα!
Άφησε την μπάλα κάτω και κατευθύνθηκε προς τα εμένα. Το βήμα του ήταν αποφασιστικό. Ξαφνιάστηκα, καθώς με σήκωσε απότομα και.... Με φίλησε;
  Έκλεισα τα μάτια μου κι αφέθηκα στην στιγμή. Ξεκόλλησε τα χείλη μας χαμογελώντας.
-Σε αγαπώ, Έμιλι...
Ήταν βράδυ. Οι μαγικές ουρές ξεπρόβαλαν. Αχνοφαίνονταν.
-Κι εγώ σε αγαπάω, Έλιαρ...
-Σου φερόμουν έτσι επειδή σε είχα ερωτευθεί...
-Κι εγώ...
-Καιρός να αποκαλύψουμε σε όλους πως δεν είμαι ξάδερφός σου.
-Δεν θα σε βάλει σε κίνδυνο;
Οι ουρές του εξαφανίστηκαν και μετατράπηκαν σε μαγική σκόνη που σκόρπισε στον άνεμο.
-Όχι. Γιατί πλέον είμαι άνθρωπος. Δεν φέρω τα σημάδια του μυθικού πλάσματος που όλοι φοβούνται... Πάει, δεν θα ξαναϋπάρξει πια.
   Ένα μήνυμα στάλθηκε στο κινητό του. Ήταν από την ομάδα μπάσκετ που απέρριψε την πρόταση που τους είχε κάνει... Τα ζωάκια θα τα πήγαιναν σ'ένα πάρκο προστασίας κι έπειτα σε άλλο δάσος... Ο Έλιαρ όμως; Δεν θα του έλειπε ο τόπος όπου έζησε τόσα πολλά χρόνια;
-Έλιαρ, το δάσος...
-Δεν πειράζει Έμιλι...
Μ'έφερε κι άλλο κοντά του.
-Γιατί σε αυτόν τον γεμάτο κακία κόσμο, θα έχω εσένα πάντα να με καθοδηγείς.....

ΤΕΛΟΣ

  🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊🦊     

Hey guys!!! Άλλο ένα βιβλίο, πιο πρόχειρο βέβαια από τα άλλα, τέλειωσε! Θέλω να ζητήσω συγγνώμη που στο συγκεκριμένο δεν αφιέρωσα ούτε πολύ χρόνο , ούτε πολύ ταλέντο. Απλά με τον καιρό οι ιδέες τέλειωσαν, η πλοκή δεν είχε κάτι το ενδιαφέρον. Και σκέφτηκα να προσηλωθώ πιο πολύ σε άλλα βιβλία που μου αρέσουν περισσότερο και που τα αναμένετε περισσότερο! Γιατί φυσικά, το απολαμβάνω κι εγώ, όμως, θέλω να το απολαμβάνετε κι εσείς!!! Οπότε συνεχίζω το βιβλίο στο οποίο πρωταγωνιστώ εγώ -ναι, εγώ, στην φωτογραφία του εξωφύλλου έχει κι εμένα!!!- Και μετά... Βλέπουμε, έχω ιδεούλεςςς . Φυσικά δεν θα παρατήσω την ποιητική μου συλλογή.
  Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους με στηρίζετε. Σας αγαπάω και σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου!!!!! 💟💜💓💞🧡💘

SEE YA 💟💜💓💞🧡💘