High School Detectives

Chapter 19: A Tragic Ending

Xaianah Rue's POV

Tatlong araw. Tatlong araw akong narito sa abandonadong gusaling ito. Walang pagkain, hindi makatulog at palaging umiiyak. Hindi pa rin bumabalik si Tito Harold, ang killer kong Tito.

Sana, namatay na lang ako agad. Sana, hindi na ako dumanas ng mga paghihirap. Napakasakit na ng tiyan ko dulot ng gutom. Nakagapos pa rin ako sa upuang ito. Napakasakit na ng ulo ko.

I'm sorry mom kung may nagawa man ako. I'm really really sorry. I'm sorry Dalton dahil hindi ko nagawa ang misyon ko. I let you down. I'm sorry Lord, I guess this will be the end.

Maya-maya, I heard footsteps. I think it's Tito Harold who will finally end my life. I lifted my head and looked at him. I wasn't wrong, he is Tito Harold.

"How are you Xia? Did you pray your last prayers?" He said while leaning down to me.
" "
"Kill me, that's what you're up to, right?" I said while crying.

"Don't be too excited Xia." Sabi niya at kinuha ang latigo na dala niya mula sa kaniyang bag.

"Don't be too excited because your death will be slow and painful." He added.

Bumalot ang kaba sa puso ko. My heart is beating abnormally fast because of nervousness. Tito Harold untied me and pulled me up so I was standing. He held his knife in front of me.

"Try to move and I will stab your eyeballs." Sabi niya.

I hate painful death, and losing one eye makes it worse. He pushed me to the wall. My face was facing the dirty wall. He tied my both hands to the two corners of the room and stood behind me.

"Are you ready Xia? This will be very painful!" Sabi niya at hinampas ako ng latigo.

"Ah! Tito, tama na please." Napadaing ako dahil sa sakit.

Hindi siya nakinig at paulit-ulit niya akong hinampas ng latigo. Nanghina ako, marami na rin akong sugat sa likod dala ng latigo. Hindi pa siya nakuntento at hinawakan niya ang sugat ko.

"Tito!" Napasigaw ako. Sobrang hapdi ng mga sugat ko.

Ngumisi lang siya at pinagpatuloy ang ginagawa. Butas-butas na ang uniform na suot ko. Mula sa likod, gumapang ang kamay niya papunta sa tiyan ko.

"Please Tito! Wag, please!" Pagmamakaawa ko sa kaniya.

Gumapang ang kamay niya papunta sa dibdib ko kaya napaliyad ako.

"Tito pakiusap! Wag mong gawin to." Sabi ko ngunit ngumisi lamang siya.

Minamasahe niya ang dibdib ko kaya napasigaw ako.

"Tulong! Saklolo!" Sabi ko.

"Don't expect someone to come here and save you. Nakalimutan mo na sigurong malayo ang lugar na ito mula sa kabahayan." Sabi niya.