Yalnızlık yollarımda pusu kurmuş beni içine çekmekte acılarım beni bu yola sürüklemekte..
Ne yapacağımı bilemez bir halde bakarken adamlara dediği şeyle dona kaldım.
"güzelim yalnız mısın?Bizim eve gidelim istersen" dedi.Ben korkup Poyraz'ın olduğu bölgeye mecbur giderken adam birden üstüme geldi.Çıglık attım.Eliyle agzımı kapatınca tepinmeye başladım.Adam boynuma yönelince hıçkırıklarım hüzünlü bir melodi oldu sanki.Diğer adam da beni tutarken birden üzerimdeki ağırlık yok oldu.
"sen kime dokunuyorsun lan Şerefsiz" diye Poyraz kükredi.
"sanane sen kimsin" dedi o da.Poyraz yumruklarını ardı ardına atarken diğer adam bir çakı çıkardı.Ben korkuyla
"Poyraz" diye bağırdım.Yerden ayağa kalktım.Adam Poyraz'ın arkasındaydı.O görmüyordu.Bana baktı bağırınca.Hıçkırarak ağlarken diger adam biraz daha yaklaşınca koştum ve nedenini bilmediğim bir şey yaptım.O bıçak Poyraz'a saplanacağı anda önüne atladım.Sol gögsümde keskin bir acı oluştu.Üşür gibi oldum sanki
Yoksa..Yoksa ölüyor muydum?
Bu sefer benim başaramadığım şeyi başka bir adam beni hiç sayan bir adamı bıçaklarken ben mi kurban gitmiştim?
Poyraz adamı yumruklamayı bırakıp bana döndü.Başım dönüyordu.Adamlar kaçmaya başlarken duvardan destek aldım.Poyraz
"Si*** böyle işi" diyerek ben yere düşecekken beni kucağına aldı.
Onun kokusu burnuma dolduğunda Poyraz huzlıca yürümeye başladığını anladım.Arada küfür mırıldanırken;
"yaşayacaksın.Anladın mı beni onun yerine yaşıyacaksın" dedi.Onun derken ne dediğini anlamasam da
"üşüyorum" diye sesim öıktığı kadat konuştum.Birden öksürdüm.Elim ağzıma gittiğinde elime kan bulaştığını gördüm.
"Neden ha neden önüme atladın?Ben o kadar seni umursamaz gibi davranırken neden kızım....İyileşeceksin" dedi.En son mırıltı gibi seslr.O da biliyordu ki ne ben iyileçecektim ne de bana dediklerini ögrenecektim.Gözlerim karanlığa hapsoldu...
***
Poyraz'dan:
Kucağımdaki kıza son bir defa daha baktım.Arabam görüş açıma girince hızlıca onu arka koltuğa koyfum ve şoför koltuğuna geçerek seri bir şekilde kaydırarak hızla sürdüm.O benim meleyime benziyordu.Duru'ya..Ölen sevgilime.
Daha doğrusu beni bırakan sevgilime..
Gözleri onunda masmaviydi.Saçları onun kahverengiydi Sahra'nın ise sarı.Ona benzetiyordum.Fakat kimseye onun yerine koymazken onun birden babamın saçmalıklarıyla hayatıma girmesi..Kötü yaşanmışlıkları..Tuhaftı.
Ona bağlanmamalıydım.
Arabayı hastanede durdurarak Sahra'yı kucağıma aldım.Adımı sayıklıyordu.Benim yüzümden bıçaklanmıştı.Önüme atlayıp kendi canını hiçe saymıştı.Aklıma geldikçe sinirleniyordum.
"sedyee" diye bağırdım.Gelen sedyeye koyarak onla beraber yoğın bakıma kadar gittim.Yoğun bakım kapısı açıldığında elleri ellerimden kaydı.Ah bw küçük kız benim için değer miydi ?
"beyefendi nasıl oldu" diye bir hemşire yanıma bilgi almak için geldi.
"bir adam beni bıçaklıyacakken önüme atladı" diye zoraki söyledim.Kadın şaşırmışcasına bana baktı ve sonra konuşmaya devam etti.
"peki..hasta şuan yoğun bakımda durumunu doktarlar birazdan açıklar.Yanınıza bir süre sonra polis gelecek onada anlatacaksınız.Bu arada geçmiş olsun" dedi ve tebessüm ederek ayrıldı.
O adamları bulayım bir polisden önce,ben kendi ellerimde öldürecem.Şerefsizler..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIK PUSULA
Ficção AdolescenteSessizce yürüyorum kaderime boyun egerek..Karanlığa gömülüyorum bir mezarlıkta.İçimdeki küçük bir çocuk o lanet kalpten çığlık çığlıga boğuluyor.O kalbe giren bir suçlu oluyor günler sonra. Sonra anlıyorum ki oda af edilmiş.O da gidiyor kalbimden...
