Sevgili Jungkook..
Selam.
Yine ben..
Tamam biliyorum bir daha yazmam dedim ama yapacak işim yoktu ve daha iyi bir fikre sahip değildim..
Of tamam.
Çok özledim. Ve yazmak bir şekilde iyi geliyor.
Lanet olsun kokun burnumda,kolların bedenimde gibi hâlâ.. Yokluğun ağır geliyor ve ben gün gün batıyorum aşkında.. En kötüsüde ben bunlarla boğuşurken sen sevgilinle geziyorsun, onu öpüyor sarılıyorsun kokunla sarhoş olmasına izin veriyorsun..
Sen benim açımdan berbat,diğer herkes açısından mükemmel bir çocuksun Jungkook.. Ama aslında berbat olan benim.. Senin gibi düz bir adama aşık olacak kadar berbatım.. Belkide en yakın arkadaşıma aşık olmaktır beni iğrençleştiren..
Ağlıyorum Jungkook.. Sen benim ağlamamdan nefret edersin,hemen koşar silersin göz yaşlarımı,sararsın yaralarımı ruhuma ithaf eder güzel sözlerin kalbimi okşar minik gözlerinden sızan puslu ama şevkat dolu bakışların..
Neden şimdi duymuyorsun yakarışlarımı,ağlamalarımı.. Neden şimdi koşmuyorsun yanıma sarmıyorsun beni..
Ne oldu bize böyle.. Nasıl bu kadar bencil oldun sen. Nasıl beni görmezden gelmeye başladın. Ve asıl sorun, ben nasıl unutamıyorum seni,yok sayamıyorum. Neden bu kadar güçsüzüm..
Geri gel Jungkook..
Beni sensizliğe mecbur etme..
İmza; Kim Taehyung...
