İnfinite ·Taekook

infinite ~ 14

"Jungkook.." kurumuş dudakların ardından fısıltı şeklinde bir kez daha dışarı firar eden ismiyle kollarındaki bedene daha dikkatli baktı Jungkook

Biraz daha çekti ve biraz daha sardı onu kollarına

Taehyung farketmişcesine huzurla mırıldandı daha çok sevdiğine sokulurken

"Buradasın.." göğsüne burnunu bastırıp kokusunu içine çekti "Gitmemişsin.."

"Gitmeyeceğim.. Gidemem.."

"Gitme.." odanın kapısı aralandı sessizce

"Tae,Kook.. Uyandınız mı çocuklar?" Taehyung hiç istemesede güven veren kolların arasından sıyrılıp yatakta oturdu

"Günaydın anne.." hiç uyumamış olan Jungkookta şişen gözlerini ovuşturarak sırtını yatağın başlığına dayadı

"Günaydın Bayan Kim.."

"Hadi çocuklar kahvaltıya gelin.." derken Taehyungun yanına gelip saçlarını karıştırmış alınını açıp sevgi dolu bir öpücük koymuştu

Kapı kapandığında stresle iç çekti Taehyung

Gidecekti.. Biliyordu işte,kahvaltı yapacaklardı ve masal son bulacaktı.. Jungkook sevgilisinin kollarına geri dönecekti belki Taehyungun üzerinde bıraktığı pis hissi silmek için çabalayacaktı Taehyung ta yaşanan bu acınası olayların ardından ağlayacaktı..

Çünkü Taehyung ilk defa bu denli acınası şeyler yapmıştı.. Biri için intihar etmek gerçekten ama gerçekten aşağılayıcıydı kendini umursamadığını bile bile yapmak onur kırıcıydı.. Nasıl bu kadar salak olabilmişti,onun bir sevgilisi vardı.

"Meleğim.. İyi misin?" diyerek beline sarılan kollar ile irkildi..

Bu da ne demek oluyordu

"İ-iyiyim." yutkundu uzun süre "K-kahvaltıya inelim.."

Merdivenleri yavaş yavaş indiler ve mutfakta oturan ebeveynlerin karşısındaki sandalyelere kuruldular

"Jungkook,yesene tatlım.." bayan Kim ikilinin tabağına birçok şey daha doldururken Taehyung dün gece bir çizik attığı sağ bileğinin üzerinde parmaklarını dolaştırıyor,sessizce düşünüyordu fazla dalgın görünüyordu

"İyi misin oğlum,yemiyorsun.." dedi Bay Kim endişeliydi Taehyung için onu kaybetmekle ilk defa burun buruna gelmişti gece ve bu hiç şüphesiz hayatında yaşadığı en berbat yüzleşmeydi

Tüm gece ağlayan eşini sakinleştirmişti ama onun içindeki kor en az eşinin ki kadardı.. Gün ağarana dek oğlu için yapabileceği herhangi birşeyi düşünmüş durmuştu ama cevap aynıydı.. Oğluna iyi gelen tek bir kişi vardı o da Taehyungu bu raddeye kadar sürükleyen çocuktu..

"İ-iyiyim baba.. Yiyorum.."

Hayır yemiyordu.

Yemek biterse Jungkook giderdi ve gitmemeliydi..

Bu yüzden Taehyung yemiyecek,yemek asla bitmeyecekti..

"Ah! Lanet olası acınası biriyim!" kafasını gürültüyle masaya bıraktığında herkes korkuyla ona döndü

"Taehyung ne yapıyorsun annecim?" Taehyungun engelleyemediği bir hıçkırık çıktı dudaklarından

"Taehyung.." diyerek fısıldadı Jungkook

"Lütfen. Üzgünüm ama lütfen yalnız kalmama izin verin.. Biraz düşünmeye ihtiyacım var.. Üzgünüm.. Çok üzgünüm.." koşarak odasına gitti

Gürültüyle kapanan kapının arkasına sırtını sürterek yere oturdu

"Nasıl biri oldum ben böyle?" titreyen elleri yanaklarını buldu "Neden acıyor canım." göğsünün üzerine yavaşça bir yumruk vurdu "Acımasana."

Yumrukları ufak ufak hızlanmaya başladı

"Acımasana! Acıma! Acıma! Yalvarırım acıma artık! Ağır geliyorsun,acıma! Öldürüyorsun beni gün gün,acıma!" göğsü artık sızlamaya başladığında hıçkırıkları çoğaldı bu sefer

"Kahrolası kalp! Acıma artık,gücüm yok acıma!"

"Taehyung..."

"Jungkook çok acıyor. Vuruyorum,bağırıyorum geçmiyor.. Sancıyıp duruyor ve ben deliriyorum.. Canım çok yanıyor.. Sadece sen sarınca geçiyor ve en çok bunun ağırlığı acıtıyor.. Ne yapmalıyım? Senin bir sevgilin var lanet olası,çok sevdiğin biri var peki ya ben ne yapayım? Benim sevdiğim adam başkasını sarıyor benim tek muhtaç olduğum bir sarılma olduğu halde.."

Bağırması kapının ardından bir hıçkırığın daha yükselmesiyle kesildi.. Taehyung dizlerinin üzerine oturdu ve alnını kapıya dayadı.. Jungkook'unda aynı şekilde oturduğunu bilmeden..

"Peki ben ne yapmalıyım Taehyung? Bir adamı seviyorum,deli gibi seviyorum hemde ama birlikte olamıyorum.. Ona zarar verecek kahretsin! Yanında kalamıyorum! Korkuyorum Taehyung, ben yanında oldukça ona zarar gelecek ve ben koruyamayacağım diye ödüm kopuyor! Ben ne yapayım.. Gözlerinden düşen her damla beni cehennemin eşiğine sürüklerken sevdiğim adam benim yüzümden günlerdir ağlıyor ben nasıl yaşayayım.?"

Hıçkırıklar sessiz iç çekişlere döndüğünde Taehyungun içinde ki merak baş göstermeye başlamıştı..

"Jungkook?"

"Hmm"

"Kim zarar verecek?" yutkundu sindirmek istercesine "Sevdiğin adama.."

"Anlatırım ama kapıyı açacaksın.." Taehyung bu rüşvetçil tavrına kıkırdadı ve yavaşça kapıyı araladı

"Şimdi anlatacak mısın?"

"Anlatacağım meleğim.. Herşeyi anlatacağım.." dudaklarının üzerinde hissettiği baskıyla içinden geçen bir umut kırıntısına engel olamadı Taehyung..

Kendini sevmediğine belkide gereğinden fazla inanmıştı.. Zira Jungkookun kimseyi böylesine içten öptüğünü düşünmüyordu..

Eğer öpmüşsede ikisininde canı cehenemme,bu öpücük Taehyungu öldürürdü..

****