-Γιατρος: Ελεξαμε τα χαρτια σας απο τη τελευταια φορα που κανατε εξετασεις αιματος..Εχετε μια σοβαρη ασθενια..παρομοια με τη καταθλιψη..για αυτο εχετε αυτα τα συμπτωματα. Επισης μιλησαμε και με τον ψυχιατρο σας και μαθαμε πως ζουσατε στην Ελλαδα και σε μικροτερη ηλικια ειχατε καταθλιψη για προσωπικου σας λογους..Θα πρεπει να λαβουμε δραστικα μετρα να μην χειροτερεψει. Λυπαμαι.
Ειχα μεινει αφωνη...Οντως ειχα καταθλιψη μικρη λογω το περιστατικο με τον πατερα μου μα..νομιζα πως τελειωσε..νομιζα πως τελειωσε ολο αυτο..μα τωρα ειναι ακομα χειροτερο απο οτι ηταν...
Ο γιατρος βγηκε απο το δωματιο με εμενα να κοιταω ακομα τη πορτα αφηρημενη. Δεν μπορουσα να σκεφτω τιποτα απολυτως εκεινη τη στιγμη.
Μετα απο λιγη ωρα που ουτε καν καταλαβα πως περασε αφησα το σωμα μου και επεσα πισω στο μαλακο κρεβατι του νοσοκομειου..
Ωστε..για αυτο με εφεραν σε τετοιο δωματιο..ενα πιο "χαρουμενο" δωματιο απο τα αλλα..να νιωθω καλυτερα..μα νιωθω απαισια..νιωθω κενο..νιωθω να με πνιγουν οι αναμνησεις..λιγοστευει ο αερας μου..ολα σκοτεινιασαν..ενιωθα το σωμα μου να μουδιαζει ολοκληρο..
....
-Υ/Ν: Α...α.. Τ-τι γινεται;...
-??: ΓΙΑΤΡΕ!! ΓΙΑΤΡΕ!!
Μπηκαν μεσα 2 γιατροι τρεχοντας.
-Γιατρος: Ξυπνησε;! Τι εγινε;!
-??: Μιλησε!!
-Γιατρος: Σας παρακαλω βγειτε για λιγο εξω.
Μα τι επαθα..; αα..θυμαμαι, παλια συμπτωματα αγχους..
Μα..ποιος ειναι αυτος..; Μου φαινεται γνωστος..
Αχ ποναω παντου..
-Υ/Ν: Γ-γιατρε ποιος ειν-
-Γιατρος: Σας παρακαλω..μην κουραζεται τον εαυτο σας και μην μιλατε. Πρεπει να ξεκουραστειτε.
Ειπε και με ξαπλωσε πισω..
-Γιατρος 2: Πως νιωθετε δεσποινις;.. Παρτε βαθιες ανασες με το 3..
1..
2..
3..
-Γιατρος: Τελεια. Εισαι καλυτερα τωρα. Μην πιεζετε τον εαυτο σας. Θα ξανα παθετε το ιδιο και δεν ειναι καθολου καλο.
-Γιατρος 2: Θα την αναλαβω εγω Γιατρε.
-Γιατρος: Καλως. Εγω πηγαινω στους επομενους ασθενεις. Καλο σας βραδυ.
Ο ενας γιατρος εφυγε.. Η γιατρος που εμεινε μαζι μου, ειχε φερει ενα παγκο με λιγο φαγητο. Ριζι και λιγη σουπα. Υστερα με βοηθησε να φαω. Και αφου τελειωσα καθισε διπλα μου.
