ฟู่ ฟู่
ข้าคล้ายได้ยินเสียงลมหายใจหนักๆ เป่ารดที่หัว คล้ายกับกำลังตรวจดูร่างกายของข้าก่อนลมร้อนนั่นจะเคลื่อนมาที่ใบหน้าตามด้วยสัมผัสเปียกชื้นไปทั่วตัว ลมหนาวหอบหนึ่งพัดผ่าน นำพากลิ่นคาวคละคลุ้งและกลิ่นสนิมคล้ายเลือดลอยเข้าจมูก กลิ่นมันชวนคลื่นเหียนจนข้าอยากสำรอกแต่ไม่มีอะไรออกมาจากท้องนอกจากน้ำเหนียวๆ
ฟู่ ฟู่
ใบหูยังได้ยินเสียงลมหายใจเป่ารดอยู่ใกล้ๆ ข้าอยากจะลืมตาดูแต่ไม่สามารถทำได้ รอบกายข้ามืดบอด ร่างกายคล้ายกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนพื้นดินชื้นแฉะ อากาศรอบข้างเย็นเฉียบจนข้าหนาวสั่นความอบอุ่นระลอกหนึ่งถูกส่งผ่านมาทางหัวจากการแตะกับอะไรบางอย่างที่ปกคลุมไปด้วยขน ข้าทำเพียงนิ่งตอบรับไออุ่นอยู่เช่นนั้น
นานชั่วครู่ร่างกายข้าจึงหายสั่น กลิ่นคล้ายน้ำนมหอมหวานล่อลวงดึงดูดให้เข้าใกล้ ข้ากระเสือกกระสนใช้ปากดูดดุนความเอร็ดอร่อยอย่างตะกละตะกลาม เพิ่งรู้ว่าตนเองหิวก็ยามนี้ แม้มองไม่เห็นแต่ข้าก็สัมผัสได้ถึงความรักและความห่วงใยได้จากสิ่งนั้น หลังจากกินอิ่มแล้วข้าก็ผล็อยหลับไปท่ามกลางไออุ่นและความรู้สึกปลอดภัย
จากนั้นข้าก็ฝัน...สิ่งแรกที่เห็นคือผนังสีขาวและเครื่องใช้ต่างๆ ภายในห้องครัวใหญ่ในโรงแรมแห่งหนึ่ง รอบกายไร้ผู้คนทั้งห้องมีเพียงตัวข้าที่สวมชุดเชฟสีขาว บนหัวมีหมวกซึ่งเก็บเส้นผมอย่างเรียบร้อยและผ้ากันเปื้อนผูกเอว ใบหน้าของข้ามีแววเคร่งเครียดสังเกตได้จากเส้นเลือดที่ปูดโปนตรงขมับ ข้ากำลังตั้งใจทำบางอย่างอยู่ตรงซิงค์ล้างจาน เมื่อข้าเดินมาเปิดเตาสิ่งต่อมาที่เห็นคือประกายไฟเจิดจ้า เสียงระเบิดดังขึ้นในหูตูมตามจนข้ารู้สึกหูอื้อตาลายและจากนั้นภาพก็ตัดหายไปเป็นความมืดมิดเช่นเดิม
ŞİMDİ OKUDUĞUN
โรงน้ำชานี้มีสัตว์วิเศษเป็นเจ้าของ (YAOI / BL)
Fantastikโหยวเซิง :: ข้าไม่ใคร่ต่อสู้ ข้ารักความสงบ ข้าปรารถนาจะได้ใช้ชีวิตอย่างปกติสุขในโลกวรยุทธแห่งนี้ด้วยการเปิดโรงน้ำชาเล็กๆ ตราบที่สัตว์ตัวหนึ่งจะสามารถทำได้...บัดซบ! แต่เหตุใดความสงบสุขไม่ใคร่จะอยู่กับข้านานๆ เล่า!
