Chapter 43

26 1 0
                                    

Chapter 43

Geoviny's POV

IGINALAW ko ang paningin ko sa lugar na ito. This is not what I woke up before, hindi ito isang maladungeon sa dumi at dilim.

Wala naring mabaho at masangsang na amoy, napalitan narin ng malamig at mabagong panlalaking pabango sa kapaligiran.

"Atlast, you've awake three minutes prior from what the doctor been said."

Tumingala ako and my eyes met with his olive eyes. Tumaas ang aking kilay dahil napansin kong nagiba ang aking suot.

"If you're wondering what happened to your clothes, I just threw them in the trash earlier."

"What even-pati damit ko tinapon mo!?" I immediately got out of his bed.

"Well it's filthy. Of course my princess wouldn't deal with those, right?" He chuckled playfully but I can still feel his strong presence that have not been yet show.

"What are you planning to do with me?" I asked.

"Hmm well, think think?" Dahan dahan siyang lumapit saakin, smiling  from ear to ear. Agad akong lumayo sa kaniya at umupo sa sofa sa harapan niya.

I crossed my legs. "Don't play games. Who are you and why are you doing this to me?" I asked.

Umupo siya sa dulo ng kama, facing infront of me. His hands clasped together while his leg rest on another. He leans infront to me.

"I have a proposal for you."

Lumaki ang aking kuryosidad. I did the same pose as him, for keeping my confidence still intact and not showing any weaknesses.

"What is it?"

"What is the magic word for another?"

"Another?" I leaned back, napaisip ako. I've never heard the mag-

I snapped back my thoughts, yes. I think I know the word but I'm still not confident. I know this guy infront of me is playing games and for me.

"Well baby girl, I think you know it." He suddenly change his tone of voice. Napahigpit ako sa paghawak ng aking damit, I almost give in for the thought of him killing me. 

He combed his hair using his hands before realising a sigh.

Tumayo siya bigla, fixing his polo. "You will meet me at night, 8 pm sharp." He winked before leaving the room. Me shooked from what is happening.

What the fuck actually.

"MASYADONG mataas naman kung tatalon ako." I murmured in frustration.

Napahinto ako sa paglalakad ng naalala ko ang pangyayari bago ako nahimatay. He's giving me my wand.

If I accepted the wand he's giving to me. Baka totoo pala iyon at tatanga tanga lang ako dahil hindi ko iyon tinanggap at nagpabebe pa ako ng todo.

I stomped my feet. "Makakalabas rin ako rito. I'm gonna find a way, wait for m-"

"Ma'am, Sir wants you to meet him in his room at his balcony." A old voice interrupts me.

Kaagad akong napalingon. "P-po?" I asked.

"Sir wants to meet you at his balcony." Tugon nito. Kaagad naman akong tumango. "A-ah wait lang po!"

Agad akong tumingin sa aking mga kumot at kurtina. Maybe later at night, yeah. I shaked my thoughts away before sumama sa babae dahil baka hindi ko alam nakakabasa rin sila ng isip.

For the first time ever ay nakalabas narin ako sa pamamahay siguro niya. Malaki oo pero ngayon ko lang napansin na sobrang daming mga kalalakihan na lumalakad at nilalampasan ako at halata ang kanilang pagtataka.

Lahat sila nakasuot ng pangmayamang mga damit na sa tancha ko ay puro designer clothes. Hindi naman makipagkakaila, baka sila ang alagad niya.

They gave me a second look before returning from what they're really are going to do.

Shake shake the thoughts away, I stand firmly at bumilis ang aking paglalakad dahil napagiiwanan na ako.

"HANGGANG kailan mo ako pakakawalan?"

Lumingon siya saakin, he dropped his hands into his pockets, swayed his hair back. Smiling back only in response. Kung siguro hindi ko siya kilala at hindi niya ako ginaganito may mukha naman eh.

Yabang nga lang.

"Aware ka namang mag16 palang ako diba? And-" tinuro ko siya "-ikaw halos mga 21?"

He just shrugged "Actually I'm 122."

"Mas pinalala mo lang."

"Well, hindi naman tumatanda mukha ko at katawan. Here"  iginaya niya ang kaniyang kamay sa tabi niya. 

This guy is is planning other than killing me, I feel it.

Calm down Geoviny, makakaalis karin rito maghintay lang. For now kailangan ko munang lunukin ang aking pride para wala ng gulong mangyari.

Dahan dahan akong lumapit sa kaniyang tabi, closing the door behind me. Tumabi ako sa kaniya sa balcony, almost shoulders ang agwat namin sa isa't isa kaya lalo akong nailang.

Is he pedo?

"No, I am not." My heart froze, shit naririnig niya ang aking naiisip. Hindi tuloy ako makatingin sa kaniya at tinuon ko ang pansin sa view ng labas.

I can feel his looks piercing right through me. Patay, nari- no huwag nalang natin banggitin huwag tayo tatanga tanga.

"Look, I'm trying to help you. Hindi talaga ako Konisicalic, I'm not those monsters."  He firmly said.

"Oh really?" I sarcastically replied.

"Yes, I-I just need to keep you here from the time being. Hanggang hindi lumalabas si Lillian sa'yo, hindi kita papakawalan."

"Bakit ba gustong gusto niyong makita si Lillian, she's dead alrea-"

"No, hindi pa siya. Naghihintay lamang siya ng tamang panahon lumabas, I can even feel her energy through you."

SUDDENLY may naramdaman akong sakit galing sa aking likod, like a crack. A sudden gush inside my veins starting to pump and my heart palpitates as my eyes becoming blurry.

Kaagad akong pinangko bigla niya.

"L-Lillian?"

Sa hindi kong malamang dahilan the pain becomes more and more painful as I felt my spine becoming to crack and my voice become hoarse, I cannot scream dahil parang naputol at nakiskis ang aking lalamunan.

N-no

Isa isa, nakakarinig ako ng pagsira sa aking buto, I hissed louder and louder halos magkasugat na siya dahil sa pagkalmot ko sa kaniyang braso. Wala na ako sa aking sarili.

The symptoms is becoming more and more serious as fuck, halos wala na akong marinig at wala narin akong makita, even if I want to breath parang may nakaharang na sa aking ilong at bibig.

Ramdam na ramdam ko parin ang pag agos ng mahapdi na nanggagaling sa aking ugat, I can feel the strong and the power from the way it gushes down my veins.

Until I feel only pain and power, only darkness. Slowly and slowy I felt less pain. Until my heart I felt, began to slowly decrease.

Then it stopped.

TBC

AnotherWhere stories live. Discover now