Another

Chapter 30

Geoviny's POV

"SPEAK up, about Ashley" wika niya.

Tumaas ang aking kilay, napameywang ako."Why do y'know Ashley?" I asked. Lumapit siya saakin.

He loosened his tie."A-anong nangyari sa kaniya?" He almost choke his words. What the hell. Nakaramdam tuloy ako ng lungkot ulit dahil sa inaasta nito.

"Pagusapan nalang natin 'to bukas okay? I have some work t-"

Nagulantang ako ng bigla niyag isinipa ang table. All of his things broke and scattered. Hinilamos niya ang kanyang mukha gamit ang kamay niya.

"W-what the hell, Zylio!" I shrieked.

Pero lahat ng gulat ko ay bigla 'kong nalunok ng nakita ko ang kaniyang mukha. Matiim ang kaniyang mga mata.

"What happened to her!"

Napapikit ako sa lakas ng sigaw niya. Hindi ko kilala ang Zylio na nasa harapan ko ngayon, he's different now. Nakaramdam ako ng kaba.

"She's dead"

I meet his eyes. Bumlangko ang kaniyang mukha. Hinanap ko ang kaniyang mata ngunit nakatingin lang ito sa kawalan. Napaupo siya sa sahig.

He ran his fingers through his hair. Napayuko siya "If you want to know what's my friend's condition,yes she's dead" I bit my lips.

Dead

Halos sumikip lalo ang dibdib ko ng nakita ko ang pagpatak ng luha niya. Pero agad niyang pinunasan ito pero his eyes doesn't follow what he wants to do. Kahit pinipigilan niyang umiyak ay napapahagulgol siya lalo. 

"S-sasama ako" 

Lumaki ang aking mga mata "A-ano!? may pasok pa kayo and why even?" Sunod sunod kong tanong sa kaniya. Pero abala siya sa pagroroll ng sleeves niya,brushing his hair. "I need to see her, gusto ko siya makita" Matiim niya akong tinignan kaya't hindi ko namalayan na tumango ako sa kagustuhan niya. 

"NAGPAIWAN ka talaga sa dorm niyo ngayon?" I murmured. 

Hindi kami makapagteleport dahil hindi naman yata kami marunong. Glancing at him, bakas parin ng lungkot at mamula mula pa ang kaniyang pisngi at tenga. Siguro nga hindi pa namin lubos kilala ang mga nagmamahal kay Ashley. 

Siguro'y marami sanang karanasan na masasaya ang mangyayari kung naabutan at nabuhay pa namin siya. We still could have many memories to be shared with.Kahit ilang araw pa lamang ay hindi 'parin bumabalik ang dati naming ingay at sigla. 

"Sinadya kong magpaiwan. I need to see Ash" 

Umarko ang kilay ko "Friends since?" 

Lumingon siya saakin "I'm not going to tell you"

Kumunot ang aking noo, pero napahinto ang paglakad namin ng makarinig kami ng yapak. Pero mas ikinagulat ko ng bigla niya akong hinila papunta sa dormitoryo muli nila. 'What the fuc-?" Sinamaan niya ako ng tingin.

"Alam na ng iba na may ibang tao rito" pinagkrus niya ang kaniyang kamay "Bakit kasi ang ingay ng puso mo?" He hissed. 

"Wala 'kang paki. Please kailangan nating makapunta kila Hannah"

Napasentido siya. "F-fuck, How much is your pain tolerance?" 

"Hawakan mo ang kamay ko" inilahad niya kamay niya. Fuck, wala kaming magawa kundi bumaba sa window nila pero siya kaya niya kaso ako. "Huwag ka ng mag-inarte" kumunot ang noo niya. *sigh* "Ito na" 

Wala na akong karapatan maginarte baka hindi matuloy ang aming plano, We need to see Ashley before ilibing siya. Kahit hindi ko alam kung anong koneksyon ni Zylio sa kaniya. Itinanggap ko ang malamig niyang kamay, nakaupo na kasi siya sa window waiting for my hand in approval.