In A Way Of Knowing The Truth.

«Γιατι με χρειαζεσαι!»

  Ξύπνησα το βράδυ από έναν περίεργο ήχο που ερχόταν από έξω .Φοβηθηκα .Αντι ,όμως να κρυφτώ κάτω από την κουβέρτα μου,πλησίασα στο παράθυρο και διέκρινα με δυσκολία ένα αγόρι.Ηταν περίπου στην ηλικία μου ,μπορεί και λίγο μεγαλύτερο από εμενα,με ξανθά μαλλιά και αρκετά αδύνατο !Δεν μπορούσα να ξεχωρίσω τα μάτια του,καθώς αφενός ήταν νύχτα και σκοτάδι και αφετέρου ήταν μονίμως σκυμμένος ,ψάχνοντας για κάτι στο χώμα.Εντελως αθόρυβα και χωρίς να το καταλάβει ,άνοιξα το παράθυρο.
-«Μα που στο καλό είναι ;Είπε ότι θα είναι εδώ!» ,είπε σιγανά το αγόρι ,ψάχνοντας για κάτι απεγνωσμένα στο χώμα. «Ποια είσαι εσυ ;» , με ρώτησε ,καθώς δεν είχα καταλάβει μέσα στο σκοτάδι ότι συναντήθηκαν τα βλέμματα μας .
-«Ααα ...συγνώμη δεν ήθελα να σε ενοχλήσω.Απλως δεν καταλαβαίνω τι μπορεί να ψάχνεις μέσα στο χώμα τέτοια ώρα!».
-«Δουλειά σου!»,είπε φανερά ενοχλημένος από το επίμονο βλέμμα μου και τις παρατηρήσεις μου και συνέχιζε να ψάχνει για αυτό το "κάτι".
-«Μπορώ να σε βοηθήσω αν θες !Μενω εδώ ,σε αυτό το δωμάτιο τόσα χρόνια....κάτι θα έχω δει !»
-«Τι εννοείς ;»,με ρώτησε γεμάτος απορία.
-«Σωστά....που να καταλάβεις;!»
-«Εεε;Γίνε λίγο πιο κατανοητή!Ξερεις κάτι για αυτό που ψάχνω ;;»,είπε με έμφαση και θυμό
-« Μπορεί και ναι, μπορεί και όχι !»είπα με έναν περιπαιχτικο τόνο....
-«Ααα καλά σε τρελή έπεσα!»,είπε πηγαίνοντας να φύγει ,αλλά εκείνη την στιγμή είπα να σταματήσω το παιχνίδι αυτό που έπαιζα και να μιλήσω λογικά.
-«Οι γονείς μου, με  κρατούν κλειδωμένη εδώ και χρόνια σε αυτό το σπίτι»,είπα σκύβοντας το κεφάλι μου με  απογοήτευση και στεναχώρια και περίμενα να δω τι θα κάνει μόλις το ακούσει!Και όπως το περίμενα ,αυτός σταμάτησε απότομα και γύρισε ξανα προς το μέρος μου!Με κοιτούσε πλέον και εγω ακάθεκτη συνέχισα..... «Δεν έχω ζήσει όπως όλα τα φυσιολογικά παιδιά όντας μόνη μου εδώ ,σε αυτό το άθλιο και απομακρυσμένο μέρος...!Και επειδή από ότι κατάλαβα ,δεν θέλεις και ούτε έχεις όρεξη να με βοηθήσεις να δραπετευσω ,κλείνω το παράθυρο και συνέχισε ανενόχλητος πλέον ,να ψάχνεις για αυτό το "κατι".»,είπα και πάω να κλείσω το παράθυρο.
-«Περίμενε !!Τι εννοείς ότι δεν έχεις βγει καθόλου έξω ;Πως ;Γιατί ;»,είπε  με έναν περίεργο τόνο και σκεφτόμενος κάτι.Τον έβλεπα αρκετά αμήχανο για κάποιον λόγο...
-«Ουφφ...μια μια οι ερωτήσεις!Γινεται!Αν έχει κάποιο τέτοιου είδους γονείς ,πίστεψε με γίνεται !Θελω όμως να το σκάσω!Και σκέφτηκα ότι θα μπορούσες να με βοηθήσεις....»,είπα με μια απογοήτευση στα λόγια μου
-«Και γιατί να βοηθήσω εγω εσένα ;»,είπε σταυρώνοντας τα χέρια του στο στήθος του.
-«Γιατί πολύ απλά με χρειάζεσαι!»,του απάντησα
-«Ορίστε ;»,ρώτησε γεμάτος ενόχληση
-«Αν με βοηθήσεις να δραπετευσω και να πάω στην πολη ,τότε θα προσπαθήσω να θυμηθώ όλα όσα ξερω για αυτό που ψάχνεις.Σου είπα:μένω εδώ τόσα χρόνια !Λοιπον τι λες;»,ρώτησα γεμάτη αποφασιστικότητα περιμένοντας με αγωνία την απάντηση του.....

Γεα σας αγάπες ❤️Ζητάω χίλια συγγνώμη για την καθυστέρηση ,απλά λόγω διαφόρων σχολικών και εξωσχολικών υποχρεώσεων δυστυχώς δεν μπόρεσα να προλάβω!Αλλα σας έχω μια έκπληξη...τι νομιζατε;Θα σας την έλεγα ;;Όχιιιι αυτό δεν πάει έτσι 😂😂Λοιπόν στην ιστορία μας τώρα.......χμμμ....θα δεχτεί λέτε το αγόρι ;Και ποιος είναι ;;;Τι δουλειά έχει εκει πέρα και τι έχει βαλθεί να βρει;;;;