In A Way Of Knowing The Truth.

«Το καταλαβαινετε αυτο ;Μου κανει κακο ,ΕΣΕΙΣ μου κανετε κακο!»

  -«Όχι ,μικρή μου !Νομιζω ότι μας ζητάς κάτι που δυστυχώς δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να συμβεί !»,απάντησε ο πατέρας μου.
-«Μα γιατί ;Δεν μπορώ να καταλάβω!Ειμαι αρκετά μεγάλη ,νομίζω ,για να μπορώ να βγαίνω έστω και για μια μικρή βολτούλα έξω !».
-«Δεν καταλαβαίνεις...»,απάντησε ο πατέρας μου .
-« Όχι !Εσυ δεν καταλαβαίνεις!»,απάντησα με στόμφο και σηκώθηκα απότομα ,χτυπώντας τα χέρια μου δυνατά πάνω στο τραπέζι . «Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ,ειμαι κλεισμένη σε ένα δωμάτιο !Δεν έχω βγει ποτέ να παίξω με τα αλλά παιδιά και να χαρώ  την φύση !Δεν έχω επαφή με τον έξω κόσμο !Το καταλαβαίνετε αυτό ;Μου κάνει κακό ,ΕΣΕΙΣ μου κάνετε κακό!»,είπα τονίζοντας με έμφαση το " εσείς "!
-«Σου απαγορεύω να μας μιλάς έτσι !»,είπε ο πατέρας μου και σηκώθηκε και αυτός όρθιος ,χτυπώντας τα χέρια του στο τραπέζι ,όπως είχα κάνει κι εγω πριν λίγο.Τοτε ,βέβαια ,είχα εγω το πάνω χέρι ,τώρα αναμφίβολα το είχε ο πατέρας μου.
-«Φράνκο,σε παρακαλώ !Μην φωνάζεις !Οι φωνές δεν βγάζουν πουθενά!», απάντησε η μητέρα μου και τον ακούμπησε στην πλάτη ,προσπαθώντας να  τον ηρεμήσει.Αρχισα σιγά σιγά να διακρίνω τις φλέβες στο λαιμό του,οι οποίες κόντευαν να εκραγούν.Τον είχα εξοργίσει!
-«Ιζαμπέλα,τη δουλειά σου εσυ !»,είπε με  θυμό ο πατέρας μου.
-«Αγάπη μου ,άκου :αυτό το κάνουμε μόνο για το καλό σου!»,συνέχισε εκείνη.
-«Και που ξέρετε εσείς ποιο είναι το καλό μου,αν με κρατάτε εδώ κλειδωμένη ;Σας μισώ δεν θέλω να σας βλέπω !»
Έφυγα κλαίγοντας και κλείδωσα την πόρτα του δωματίου μου.Επεσα στο κρεβάτι μου κλαίγοντας με τις ώρες ,χωρίς να καταλάβω ποτέ με πήρε ο ύπνος.Μετα τον τρίτο χτυπο της πόρτας του δωματίου μου ,ξανακοιμήθηκα.Προφανως ήταν η μητέρα μου ,η οποία ήταν η μόνη που δεν μου είχε φωνάξει και με λυπήθηκε.
     Μόλις  ξύπνησα ,είδα έξω από το παράθυρο μου σταγόνες βροχής .Ετρεξα στο παράθυρο και κάθισα εκει.Ποσο μου αρέσει να βλέπω τις σταγόνες της βροχής!Λες και ο καιρός ήταν με το μέρος μου κι ήταν και αυτός στεναχωρημένος,όπως και εγω...
-«Αγάπη μου ,άνοιξε την πόρτα !».Η μητέρα μου....
-«ΠΟΤΕ!Θελω να μείνω μόνη μου!Τωρα θέλετε να ανοίξω την πόρτα ,ενώ τόσον καιρό με κρατάτε εδώ κλεισμένη ;Τι ειρωνεία....!».
-«Ααα..για να σου πω!Προσπαθω να ειμαι καλή ,αλλά αυτό παραπάει!»,είπε και χτύπησε δυνατά την πόρτα . «Μείνε εκει αφού το θες !».
           Αμέσως δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια μου .Λες και ήταν η πρώτη φορά...Βαρέθηκα να κλαίω!Θαλω να ζήσω την ζωή μου έξω από αυτό το σπίτι !Αυτο ήταν !Θα το σκάσω !Δεν ξερω πως,αλλά θα δραπετευσω!Το υπόσχομαι στον εαυτό μου!

Χευυυ....❣️Χμμμ...Λέτε να τα καταφέρει να δραπετεύσει;Πως θα το κάνει όμως αφού είναι κλειδωμένη εκει ;;🤔Θα αλλάξουν γνώμη οι γονείς της ;;Η συνέχεια αύριο....🔜🔜