In A Way Of Knowing The Truth.

«ΛΕΟΝ;»

Το πρωί ξύπνησα από κάποιον,ο οποίος φώναζε το όνομά μου.
-«Βιολέτα!Βιολετα!Σηκω πρέπει να φύγουμε.»
Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω τον Σεμπαστιαν.Φυσικα...Σιγά να μην με σήκωνε ο Λεον,μετά το χθεσινό βράδυ.
-«Ναι...Εντάξει.»,του λεω τρίβοντας τα μάτια μου. «Ο Λεον;»,τον ρώτησα κοιτωντας την άδεια θέση του.
-«Ο Λεον ξεκίνησε πιο νωρίς ,για να να βεβαιωθεί ότι δεν θα έχουμε κανενα πρόβλημα στον δρόμο.Δεν θα μας σταματήσει,δηλαδή,κάποιος.Θα τον συναντήσουμε σε μια διασταύρωση λίγο πιο μακριά από εδώ.»,μου είπε
-«Τι είδους διασταύρωση;»,τον ρώτησα
-« Οδηγεί σε δυο δρόμους.Ο ένας δεν βγάζει πουθενά,ενώ αν ακολουθήσουμε τον άλλον,μετά από κάποια λεπτα φτάνουμε στην πολη.»
-«Και πως θα ξέρουμε ποιον δρόμο πρέπει να ακολουθήσουμε;»
-«Ο Λεον και εγω ξέρουμε,απλά καλύτερα να είμαστε μαζί και να μην χωριστουμε ,γιατί όποιος μπαίνει στον δρόμο που δεν βγάζει πουθενά, δεν μπορεί να ξαναβγεί.» Τι;
-«Και τώρα δηλαδή είμαστε ενωμένοι;»,τον ρώτησα
-«Βιολέτα..σου είπα!Επρεπε να βεβαιωθούμε ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος μέχρι αυτήν την διασταύρωση.»,πήρε μια ανάσα μέχρι να πει την συνέχεια.Κατεβασε το κεφάλι του. «Ότι και να γίνει μείνε μαζί μας»,μου είπε.
Εντάξει κάτι κρύβει...Ειμαι σίγουρη πλέον....
Δεν πήγε ο Λεον μέχρι εκει για έναν υποτιθέμενο κίνδυνο...Πήγε για κάποιον άλλον λόγο...!Θα τον μάθω....
Ξεκινήσαμε να περπατάμε προς αυτήν την διασταύρωση,όπου μας περίμενε ο Λεον.Στον δρόμο επικρατούσε αρκετή ησυχία και από τους δυο μας,όποτε σκέφτηκα να σπάσω εγω τον πάγο.
-«Σεμπαστιαν...Ο Λεον είναι γενικά καλά;»,τον ρώτησα
-«Ναι...γιατί ρωτάς;»
-«Τίποτα,απλά....Μου φέρεται παρά πολύ περίεργα.Την μια είναι γλυκός και καλός μαζί μου ,και την άλλη πολύ σκληρός.Αυτος ήταν και ένας από τους λόγους ,που βρέθηκα τοτε σε εκείνο το ξέφωτο,μόνη!»,είπα χαμηλώνοντας το κεφάλι μου.
Γύρισα προς το μέρος του και ομολογώ πως ήταν από τις πρώτες φορές που τον βλέπω τόσο σκεπτικό.Τι συμβαίνει;Είναι κληρονομικό αυτό;Από την μια ο Λεον,από την άλλη ο Σεμπαστιαν...Και οι δυο τόσο σκεπτικοί...
-«Έτσι είναι ο Λεον,δεν χρειάζεται να ανησυχείς»,μου είπε κοιτωντας μπροστά αποφεύγοντας το βλέμμα μου.Για κάποιον λόγο δεν το πιστεύω..
-«Εντάξει τοτε..»,του είπα για να μην φανει ότι υποψιάζομαι κάτι...Άρα και ο αδερφός του ξέρει...Τι είναι αυτό,όμως,που δεν μου λένε; «Δεν μου είπες το όνειρό σου;!»,του λεω για να αλλάξω την συζήτηση.
-«Θα γελάσεις!»,μου είπε γελώντας.
-«Έλα...δεν θα γελάσω!Υποσχομαι!»,του λεω με ένα χαμόγελο.
-«Εμ..να...πάντα ήθελα από μικρός να χτίσω ένα σπίτι...»,μου είπε
-«Εντάξει,που το κακό;»,τον ρώτησα διακόπτοντας τον
-«Στο φεγγάρι!»,μου είπε και έμεινα με το στόμα ανοιχτό! «Υποσχέθηκες πως δεν θα γελάσεις»
-«Ναι δεν γελάω»,του είπα προσπαθώντας να κρύψω το γέλιο μου.
-«Όμως επειδή ήξερα ότι δεν θα μπορούσε αυτό να γίνει,αποφάσισα ότι ήθελα και εγω να ταξιδέψω.Σαν τον Λεον...Για αυτό και θύμωσα όταν νόμιζα ότι ο πατέρας μας,έκρυψε χρήματα για τα ταξίδια του Λεον και όχι για τα δικά μου.Για πες μου όμως εσυ...Το δικό σου όνειρο;»,με ρώτησε.
-«Το δικό μου ήταν να φύγω από εκείνο το σπίτι,όπου βρισκόμουν τόσα χρόνια κλειδωμένη,και το έκανα...Και σε αυτό με βοήθησε ο αδερφός σου..»,του είπα.
-«Αα μαλιστα..»
-«Δεν άντεχα αλλο εκει περα Σεμπαστιαν..»
-«Θα δικαιωθείς όμως..»,μου είπε
-«Τι εννοείς;»,τον ρώτησα γεμάτη απορία
-«Θα δεις πολύ σύντομα»
Τι ήταν αυτό πάλι;Τι εννοεί θα δικαιωθώ;Και μαλιστα πολύ σύντομα;!
Βρεθήκαμε μετά από αρκετή ώρα σε εκείνη την διασταύρωση,όμως αυτό που αντικρίζω με σοκάρει...

-«ΛΕΟΝ;»

(Στην φωτο επάνω τα δυο μονοπατια,έτσι όπως τα βρήκαν τα παιδιά ⤴️)

Τι είδε η Βιολέτα που τόσο πολύ την σόκαρε;Τι ξέρει ο αδερφός του Λεον;Η συνέχεια σύντομα κοντά σας...🔜💕😉