Τι κανεις όταν είσαι κλεισμένη μέσα σε ένα δωμάτιο απομακρυσμένη από τους πάντες και τα πάντα ;Πως αισθάνεσαι όταν σου λένε οι γονείς σου ότι θα πρέπει να μείνεις μέσα σε τέσσερις τοίχους για τα επόμενα χρόνια χωρίς να έχεις επαφή με κανέναν;Αυτη εί...
(Επειδή θα σταματήσει το τραγούδι βάλτε το ξανα από την αρχή!Καλη αναγνωση😘)
Του έπιασα το χέρι.Ο Βασιλιάς και η Βασίλισσα κοίταξαν με έκπληξη τον Λεον και τον Σεμπαστιαν. -«Το γράμμα!Ειχες δίκιο,Βιολέτα!»,είπε και με κοίταξε στα μάτια. -«Ναι,έτσι είναι!Τον είχα πληρώσει όμως καλά! Τα λεφτά τα φύλαξε στο δασος για τους γιούς του,για να σπουδάσουν και να κάνουν τα ταξίδια που τόσο ήθελαν!Μετα όμως,ο ανόητος το μετάνιωσε και δεν άντεξε η καρδούλα του και ΜΠΟΥΜ!»,είπε και φώναξε: «ΠΑΕΙ!».Ο Σεμπαστιαν πήγε να του επιτεθεί,όμως τον πρόλαβε ο Βασιλιάς.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-«ΦΡΟΥΡΟΙ!ΦΡΟΥΡΟΙ! Πάρτε αυτόν τον άνδρα από μπροστά μου!», φώναξε ο πατέρας μου. -«Θα το πληρώσετε αυτό!»,φώναξε ο Φράνκο. -«Εσυ θα το πληρώσεις,που απήγαγες την κόρη μου και την αναγκασες να ζει μέσα σε μια φυλακή,μακριά από τους ανθρώπους που την αγαπάνε πραγματικά!». Η φρουρά απομάκρυνε τους ψεύτικους γονείς μου. Καθώς απομακρύνονταν,η γυναίκα που τόσα χρόνια νόμιζα για μητέρα μου, φώναζε: «Συγγνώμη,παιδι μου!». Έκλαιγε .Αλλα δεν με ένοιαζε.Το μόνο που με ένοιαζε ήταν να αναπληρώσω το χρόνο που έχασα κλειδωμένη σε εκείνο το κλουβί.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-«Αγάπη μου!Μικρή μου!Άγγελέ μου!Σε βρήκαμε!Και όλα αυτά,χάρη στον Λεον!»,είπε η μητέρα μου. -«Μαμά,μπαμπά..»,τους είπα βγαίνοντας από την αγκαλιά της μητέρας μου.Με κοιτούσαν με μάτια γεμάτοι συγκίνηση που τους αποκάλεσα έτσι.Δεν ήταν και τόσο εύκολο για εμενα να τους απευθυνθώ με αυτούς τους χαρακτηρισμούς.Καθε μέρα τους έβλεπα στην τηλεόραση και δεν θα μπορούσα ποτέ να το φανταστώ να τους φωνάζω έτσι. Αλλά ένιωθα την ανάγκη να το κάνω....Τώρα! «Η Αντριάνα δεν έφταιξε σε τίποτα!Την παγίδεψαν!Την κατηγορούν άδικα.Οι υπαίτιοι είναι...»,τους είπα και γύρισα να κοιτάξω τους γονείς της Αντριάνας.Η μητέρα της φαινόταν τόσο κακιά.Μπορουσε ο οποιαδήποτε να διακρίνει το μίσος μέσα από τα μάτια της.Ο πατέρας της,από την άλλην, φαινόταν τόσο μετανιωμένος.Δακρυα κυλούσαν από τα μάτια του. «Αυτή εκει η γυναίκα ευθύνεται για ολα»,τους είπα δείχνοντας την μητέρα της. Το βλέμμα όλων έπεσε σε αυτήν.Οι γονείς μου κοίταξαν αυτήν την γυναίκα.Εμοιαζαν σκεπτικόι.Μαλλον δεν το πίστευαν αυτό που είχα πει.Με την άκρη του ματιού μου συνειδητοποίησα ότι η Αντριάνα είχε σοκαριστεί που είχα αναφέρει ως υπαίτια μόνο την μητέρα της,μετά όμως φάνηκε ότι κατάλαβε τον λόγο και κοιτούσε τον πατέρα της.Αυτην την φορά όχι με μίσος ,αλλά με αγαπη. -«Πιστέψτε με!Αυτη με βοήθησε μαζί με τον Λεον και τον Σεμπαστιαν να ερθω εδώ και δεν έχει κλέψει!Αυτη η γυναίκα μια μέρα την έδιωξε απο το σπίτι και την βρήκαν οι χωρικοί νομίζοντας ότι αυτή είναι ο καταζητούμενος κλέφτης ,αφού πρώτα τους το επιβεβαίωσε και η ίδια της η μητέρα,ότι είναι αυτή που ψάχνουν. Αντίθετα, είναι μια γενναία,δυναμική και πανέξυπνη κοπέλα που ήθελε απλά να επιστρέψει πίσω...Στο σπίτι της...!Να μην ζει κάτω από τον φόβο οτι θα την σκοτώσουν,ενώ δεν έχει φταίξει σε τίποτα.»,τους είπα.Οι γονείς μου,μου χαμογέλασαν και αμέσως διέταξαν τους φρουρούς να την αφήσουν να φύγει.Ο Σεμπαστιαν έτρεξε να την αγκαλιάσει και την φίλησε!Αυτο που έβλεπα μπροστά μου ήταν ότι πιο όμορφο έχω δει.Ενα τόσο ερωτευμένο ζευγάρι!
