My Stepbrother | 지국

•9•

Το κουδούνι είχε χτυπήσει για διάλλειμα και είχαμε μαζευτεί η παρέα μας στην καφετέρια του σχολείου.

"Παιδιά θέλω να σας πω κατι." Μας είπε o Jin.
"Έγινε κατι;" είπε με φόβο ο Hoseok.
"Ναι κατά κάποιο τρόπο."
"Μην μας σκας. Πες μας." Είπε ο Jungkook.
"Ωχου καλά καλα. Αλλα θελω να μην φωναξετε. Ιδικά εσυ Hoseok."
"Γιατί εγω;"
"Κάτι ξερω και εγώ. Λοιπόν." Πήρε μια βαθιά ανάσα. "Αντάλλαξα το νούμερο κινητού μου με τον Namjoon."
"Τι?!?!" Είπαμε όλοι.
"Αααα-." Είπε ο Hoseok αλλά τον σταμάτησε ο Jin.
"Γι'αυτό είπα να μην φωνάξεις."
"Συγγνώμη."
"Και ποτέ έγινε αυτο;" ρώτησα.
"Το Σάββατο στο πάρτυ. Σας είχα χάσει και ήρθε ο Namjoon δίπλα μου και τέλος πάντων να μην τα πολυλογώ κάναμε όλο το βράδυ παρέα και γνωριστήκαμε λίγο καλύτερα."
"Χαίρομαι για εσένα Jin."του είπα.
"Αλήθεια, που είσασταν εσείς οι δύο; Δεν μπορούσα να σας βρω εκείνο το βράδυ." Ρώτησε ο Tae.
"Εμείς... " είπε ο Jungkook και με κοίταξε.
"Εμείς..." είπα και έτριψα τον λαιμό μου.
"Έγινε κάτι σοβαρο; Σκοτώσατε καποιον; Τι; Τι; Τι;"
"Ηρεμησε Tae. Κανένας δεν πέθανε και όλα ειναι μια χαρά."
"Ε τότε τι συνεβη; Πείτε τα ολα."
"Εμ... πως να το πω; Εγώ και ο Jungkook..."
"Ναι;" είπαν όλοι ταυτόχρονα.
"Τα εχουμε..."

Μας κοίταξαν όλοι με γουρλωμένα μάτια και ανοιχτά στόματα.

"Hello? Πότε έγινε όλο αυτο; Γιατί εχω χάσει επεισόδια;" είπε ο Tae.
"Μα δεν είστε αδερφια; Και αν το καταλάβουν οι γονείς σας; Και αν-"
"Σταματήστε με τις ερωτήσεις σας!"είπε εκνευρισμένος ο Jungkook. "Ναι τα έχω με τον Jimin. Ναι ειναι αδερφός μου και ας το μάθουν οι γονείς μας. Δεν με νοιάζει. Βρήκα κάποιον που τον αγαπώ και με αγαπά. Ο Jimin σημαίνει πολλά για εμένα."
"Οκ καταλαβαίνω Jungkook. Απλώς να προσέχετε, ενταξει;"είπε ο Jin.
"Θα τον προσέχω εγώ. Δεν θα τον αφήσω ποτέ απο δίπλα μου."ειπα και του έπιασα το χέρι του που το είχε κάτω από το τραπέζι.
"Jimin..."
"Να τον προσέχεις Jimin. Ειναι μικρός ακόμη και δεν ξέρει από σχέσεις." Είπε κοροϊδευτικά ο Hoseok.
"Έι. Μια χαρά θα είμαι."
"Ότι πεις."

___

Η ώρα είχε περάσει και το τελευταίο κουδούνι της ημέρας χτύπησε.

Αφού χαιρετηθηκαμε με τα παιδιά πήραμε τον δρόμο για το σπίτι μας.

"Jimin hyung;"
"Hyung;"
"Ναι. Σε πειράζει που σε φωνάζω ετσι;"
"Ο-Οχι, απλώς μου φάνηκε λίγο παράξενο. Μπορείς να με φωνάζεις όπως θέλεις."
"Οκ."
"Τι θελεις;"
"Ν-Να κρατήσω το χέρι σου;"
"Φυσικά."

Μου έπιασε διστακτικά το χέρι μου και εγώ το έσφιξα περισσότερο. Με κοίταξε στα μάτια.