Eve doğru yürümeye başladım. Damla'yı arasam mı aramasam mı diye tereddüt ediyordum fakat en sonunda aramamaya karar verdim. Sonra Mert'i aradım.
"Mert?"
"He gülüm?"
"Gülüm mü?"
"He gülün dikeni?"
"Allah'ım... Neyse, Mert bizim evin yakınında bir park var ya hani. "
"Evet."
"İşte Burak ve Derin'i al, bende çekirdek alıyorum. Parka gelin. "
"Kola da al! Çekirdek içini kolaya atıp içeriz eskiden olduğu gibi."
"Tamam lan hadi çabuk. "
Telefonu kapatıp markete doğru ilerledim. Çekirdek ve 4 kola aldıktan sonra parka doğru yürümeye başladım. Bizimkiler gelmişlerdi.
"Naber?"
"İyi sen?"
"Iyi işte nolsun.".
Mert lafa atladı.
"Hadi lan uzatmayın!"
Çimlerin üzerine oturduk ve çekirdekleri çitlemeye başladık. Mert ise kolasının içine çekirdek içi atıp içiyordu.
"Len aptamil!"
Mert gözlerini devirip bana baktı.
"Ne var bebelaq?"
"Bize anlatacağın bir hayat hikayesi yok mu len?"
"Var tabiki."
"Hadi anlat."
"Şimdi, bizim yan dairede Zehra diye bi kız var. 4-5 yaşlarında felan."
"Eee,"
"İşte bu kızın bi tane sınıf arkadaşı var. Erkek çocuk. Böyle bonus kafa."
Derin ve Burak'ta merak etmiş olacak ki dinlemeye başladılar.
"İşte bu çocuk da bizim mahallede oturuyor. Böyle baharın sonlarına doğru yaz aylarında, her pazar geliyor. Bi tane kaldırım taşına oturuyor, ama her zaman aynı taş. Sonra sabah 11'de başlıyor, akşam 6'ya kadar bağırıyor;"
Mert hafifçe öksürdü ve devam etti.
"Zeeehraaa! Diye bağırıyor. Zehra'da inat, inmiyor aşağı."
Mert o kadar komik anlatıyordu ki gülmekten kırılıyorduk.
"Sonra bi gün Zehra indi aşağı. Çocukla biraz oynadılar felan işte. Sonra bu çocuğun annesi çağırdı yemek yemeye. Çocuk gidince Zehra'da gitti. Zehra gidince çocuk geri geldi, yine başladı; Zeeehraaa!"
Gülmekten çenemin ağrıdığını hissetmiştim neredeyse.
"Sonra bi keresinde Zehra'nın annesi indi aşağı, dedi oğlana sen niye benim kızımı çağırıyorsun? Çocukda ben Zehra'yla oynamak istiyorum dedi. Annesi Zehra'yı indirdi aşağı. Çocuk bu sefer ne yaptı bilin bakalım."
"Ne yaptı?"
"Zehra'yı görünce evine gitti. Sonra annesi de çocuk gitti diye Zehra'yı eve götürdü. Çocuk Zehra gidince geri geldi. Yine başladı; Zeeehraaa!"
"Çocuğu kovsanıza."
"Kovuyoruz, çocuk gitmiyor. Yapışmış o dediğim taşa, kalkmıyor oradan."
Gülmekten karnıma ağrılar girmişti resmen. Mert , gerçekten komik bi insan. Kankalarımı seviyorum be!
Bölüm geç geldi, ama olsundu.
Neyse görüşürüz Zehra larım dkdksxujdndmdhdjdisud
